Vandaag is mijn 37e verjaardag! 🥳

Dat zijn mijn twee favoriete getallen. Dus dit wordt nu mijn favoriete jaar van mijn leven. 😎

⭐ ⭐ ⭐ ⭐ ⭐ ⭐ ⭐ ⭐

De afbeelding toont mij in de jaren 90 voor de ingang van ons voormalige huis in Saksen. Het was onderdeel van een voormalig landgoed "Rittergut Schilbach". Omgeven door natte weilanden, bossen en verlaten gebouwen beleefde ik elke dag verschillende avonturen. Ik had een dictafoon waarmee ik liedjes van de radio opnam, een BMX waar ik de dictafoon aan vastmaakte en veel "vangkisten" om dieren te vangen en te observeren. Ik had zoiets als een zesde zintuig en wist precies welke stenen ik moest optillen. Ik stak reflexmatig mijn hand in het hoge gras en had een muis in mijn hand. Ik groef een woelmuistunnel en een dwergwezel staarde me aan. Ik omhelsde bomen en hoopte dat buitenaardse wezens zouden komen en me zouden halen. Ik had drie televisiezenders, heel weinig vrienden maar wel een Commodore 64. En veel boeken. Mijn ouders legden me zelden iets uit, maar daagden me altijd uit om het zelf uit te zoeken. Ik wilde echt een instrument beheersen, maar ik was er te dom voor. Op school speelde ik altijd de triangel. Ik was altijd vreselijk slecht in sport, maar ik kon door het struikgewas rennen als een jungle-Mowgli en op de stuur van mijn fiets staan terwijl ik reed. Ik had een boomhut zonder muren maar met een lift (een grote emmer aan een touw). Er waren magische plekken die anders aanvoelden. Vreselijke dingen gebeurden tegelijkertijd, maar ik lachte altijd en zag het leven als een avontuur. Ik behoud deze kracht, dit eeuwige kind, omdat we elke dag herboren worden in een onbekende wereld. 🌌🌠

We hadden ook een elektronische typemachine, maar dat vond ik leuker! Ik heb veel sciencefiction geschreven. Als ik het me goed herinner, zat ik op Spaceship3000 (ongeveer een ruimteschip dat miljoenen jaren geleden is gestrand). Ik heb genoten van het lezen van de Perry Rhodan-boeken van mijn oudere broer, wat erg inspirerend was. Destijds waren er maar drie besneeuwde tv-zenders en de computer was een oude C64. Ik kende internet alleen van televisiereportages. De mobiele telefoon was de telefooncel bij de bushalte. Daar was niets slecht aan.

Ooit had ik een hond. Ze heette Buffy.
Ik hield van haar. Ik verloor haar.
Ze was mijn beste vriendin.
Niemand heeft me ooit meer zo laten lachen.