Een Argentijnse kakkerlak (Blaptica dubia) die de ooteca uitsteekt en intrekt. Maar wat is het en waarom doet hij dat? De eipakketten van kakkerlakken en bidsprinkhanen worden ooteca genoemd. De Argentijnse kakkerlak is ovovivipaar, wat betekent dat de eieren in het lichaam blijven totdat de jongen klaar zijn om uit te komen. Het uitsteken van de ooteca gebeurt omdat dit de enige manier is om ze van de eierstokkamer naar de broedkamer te verplaatsen.

Ik houd een kleine groep kakkerlakken omdat ze goed voedsel zijn voor mijn dieren. Het terrarium is opgezet met een laag kokosgrond van 11 tot 15 centimeter hoog, die als een helling naar de achterwand van het terrarium is opgestapeld. In het onderste gebied bevinden zich takken, bladeren en stukken schors, waar de dieren het meest verblijven. Het bovenste gebied blijft vrij, alleen de voerbak staat daar. Ik houd de grond alleen op sommige plaatsen licht vochtig. Deze gebieden worden af en toe bezocht door de dieren en voorzien ook in hun drinkbehoeften. Springstaarten en micro-organismen leven ook in de grond, wat helpt om het terrarium schoon te houden. Het ruikt erg lekker naar bosgrond.

Velen schrikken als ze het woord kakkerlak horen. Slechts ongeveer 30 soorten van de 4.600 zijn geassocieerd met menselijke habitats. In een normale woonsituatie is er geen reden tot bezorgdheid over een besmetting met deze dieren.

Sissende kakkerlak (Gromphadorhina portentosa)

Vroeger hield ik deze soort jarenlang als huisdier.

Ze worden ongeveer 5 tot 8 cm groot en leven tot 5 jaar. Ze hebben geen vleugels, maar kunnen gemakkelijk gladde glazen oppervlakken beklimmen.

De nakomelingen zien er schattig uit. Het zijn zogenaamde nimfen, dus ze lijken al erg op de volwassenen. Alleen klein.

De kleintjes waren altijd geweldige ontsnappingsartiesten. Steeds weer verzamelde ik de kleine avonturiers en bevrijdde ze van pluis.

De volwassenen leven in groepen en communiceren door te sissen.
Er zijn drie verschillende sissende geluiden. Beide geslachten kunnen het storende sissen "Rot op!" maken.

Alleen de mannetjes kunnen nog twee andere geluiden maken: het vrouwtjesaantrekkende sissen en het agressieve vechtsissen. De mannetjes zijn te herkennen aan hun horens en harige antennes. Er is er een in het midden van de tweede afbeelding te zien.

De vrouwtjes hebben bulten in plaats van horens.

Vrouwtjes dragen hun eieren (ooteca) inwendig en laten de jonge nimfen pas vrij nadat hun nakomelingen binnenin haar zijn uitgekomen. Daarna blijven ze meestal een tijdje bij elkaar.