Hessen, een deelstaat in het hart van Duitsland, wordt gekenmerkt door een diverse bioculturele landschap. Van de beboste laaggebergten zoals de Taunus en de Vogelsberg tot aan de vruchtbare valleien langs de Rijn, biedt Hessen een breed scala aan habitats voor een verscheidenheid aan planten- en diersoorten. De flora wordt gekenmerkt door loof- en naaldbomen in de bossen, evenals typisch Centraal-Europese planten zoals beuken, eiken en kastanjes. De fauna omvat een verscheidenheid aan soorten, waaronder herten, wilde zwijnen, vossen, dassen en diverse vogelsoorten zoals spechten en uilen. De mensen in Hessen hebben door de eeuwen heen een nauwe relatie met de natuur ontwikkeld, die tot uiting komt in tradities zoals het behoud van hoogstamboomgaarden en de bescherming van natuurgebieden. Ondanks uitdagingen door landgebruik, verstedelijking en klimaatverandering blijft de bescherming en het behoud van deze bioculturele diversiteit cruciaal voor de toekomst van Hessen en het welzijn van haar inwoners.
Terwijl de Nijlgans (Alopochen aegyptiaca) bij de meeste Europeanen alleen bekend is als een invasieve soort, had deze ooit een goddelijke betekenis in zijn gelijknamige thuisland. Hoewel zijn oorspronkelijke verspreidingsgebied zich uitstrekte over bijna het hele Afrikaanse continent, werd hij in het oude Egypte bijzonder vereerd, vooral rond Thebe. Daar werd hij beschouwd als een godheid, Gengen Wer, "de grote snateraar," wiens luide gesnater de oorspronkelijke duisternis vulde en die het wereldei legde in een moerbeiboom in Heliopolis, waaruit licht en de wereld ontstonden. Deze godheid was een van de verschillende manifestaties die verbonden waren met het complexe Egyptische pantheon, dat de vruchtbaarheidsaspecten van goden zoals Amon omvatte. Men nam aan dat de schepping een continue cyclus was en dat ieder mens uit een onderwereld gans-ei werd uitgebroed.
In dood hout is het gebruikelijk dat schimmels meer organisch materiaal afbreken dan ze direct consumeren. Dit komt doordat schimmels extracellulaire spijsvertering uitvoeren, waarbij enzymen worden geproduceerd om het complexe materiaal van dood hout af te breken tot eenvoudigere verbindingen. Tijdens dit proces worden voedingsstoffen in het hout vrijgegeven voor de schimmels en andere organismen in het omringende ecosysteem.
Het rijke microbiële leven dat zich ontwikkelt op dood hout kan ook bijdragen aan de afbraak en vrijgave van voedingsstoffen. De diversiteit aan micro-organismen die dood hout koloniseren, waaronder verschillende schimmelsoorten en bacteriën, verhoogt de efficiëntie van de afbraak en de vrijgave van voedingsstoffen.
De afbraak van dood hout speelt een vitale rol in het ecosysteem door voedingsstoffen te recyclen en deze beschikbaar te maken voor de groei van nieuwe planten en organismen. Terwijl schimmels voedingsstoffen gebruiken voor hun eigen groei, profiteren ook andere organismen van de vrijgekomen voedingsstoffen, wat bijdraagt aan een rijk en divers ecosysteem.
Details:
Dit bericht maakt deel uit van de artistieke performance The Happening op Instagram.
Als het ondraaglijk heet is, is het beste om het bos in te gaan en af te koelen bij de beek. 💦🥰🌲🌳 En het is nog beter als je damherten (Dama dama) kunt zien spelen. 😊
Ik vermoed dat het een soort uit het geslacht Melanostoma is. Vrij zeker een mannetje.
De afstand tussen de ogen van zweefvliegen is altijd smaller bij mannetjes dan bij vrouwtjes.👀
Hun larven eten bladluizen en de volwassenen voeden zich met bloemnectar en stuifmeel.🌺🌼🌸
📊 Er zijn ongeveer 48.000 diersoorten geïdentificeerd in Duitsland, waaronder meer dan 33.000 insectensoorten. Insecten maken ongeveer 70 procent uit van alle diersoorten in Duitsland.
Achter mij zijn de vermoedelijke resten van Kasteel Nürings te zien. Rond 1100 bouwden de graven van Nürings een residentie op de berg. Nadat de mannelijke lijn in 1171 was uitgestorven, werd het graafschap Nürings eerst overgenomen door de Heren van Münzenberg en daarna door de Heren van Bolanden. In 1233, na een verdeling van het familiebezit, noemde Philipp von Bolanden zichzelf "von Falkenstein". Deze nieuwe Falkenstein-lijn verwijderde de resten van Kasteel Nürings en bouwde direct ernaast het Nieuwe Kasteel Falkenstein.
