Het heeft me geholpen mijn ervaringen en gedachten te delen over verschillende aspecten van het leven die mij niet alleen belasten, maar ook versterken. Een centrale moeilijkheid is mijn neiging tot egocentrisch denken.

Dit ontwikkelde zich vanuit een systeem van onderdrukking. Om mijn belangen binnen mijn familie te beschermen terwijl ik constant werd gemanipuleerd en gebruikt, ontwikkelde ik als kind copingmechanismen.

Ik hoefde nooit veel te doen om aandacht te krijgen, omdat mijn familieleden hun invloed op mij wilden behouden. Als gevolg daarvan voelde ik nooit echt de behoefte om sterke narcistische gedragspatronen in relaties te ontwikkelen.

In plaats daarvan ontwikkelde ik meer egoïstische gedragspatronen omdat elke fase van mijn leven werd gekenmerkt door structurele instabiliteit en andere mensen probeerden mijn perspectief te beïnvloeden, vaak in hun eigen voordeel.

Ik zit niet vast in dit egocentrisme, maar ik werk eraan om de schadelijke aspecten en hun triggers te identificeren. Zoals iedereen heb ik bepaalde dynamieken in mijn persoonlijkheid, die bestaan uit adaptieve (nuttige) en maladaptieve (schadelijke) gedragspatronen. Deze zijn nauw verbonden met emoties en emotie-regulatie. Ik ben erg empathisch, maar dit wordt soms meer of minder beïnvloed door mijn egoïstische neigingen. Mijn ADHD vormt soms een uitdaging voor mijn emotie-regulatie.

Aangezien ik "openbaar" over mijn ervaringen heb gerapporteerd, voelt het alsof ik een stukje zelfbeschikking heb teruggewonnen, omdat het nu gezegd is en er niets meer is wat ik kan doen. Ik zou nog contact kunnen opnemen met National Geographic, maar ik denk dat dit genoeg is.

Het heeft me bevrijd en ruimte gemaakt voor onafhankelijk denken dat niet constant in een verdedigende houding verkeert. De mogelijkheid om een vrije en zelfbepaalde (minder op mezelf gerichte) blik op mijn eigen verantwoordelijkheden te werpen, heeft me tot het inzicht gebracht waaraan ik kan werken om mijn situatie op de lange termijn te verbeteren.

Ik heb me gerealiseerd dat mijn vermogen om het standpunt van andere mensen te overwegen kan worden verbeterd en dat ik een betere kans heb op langdurige emotionele stabiliteit als ik leer om zelfs de diepste pijn te vergeven, het los te laten en het geen macht meer te geven.

Iets meer dan een week geleden vond ik onze publieksfavoriet Chico met een verwonding. Hij had een deel van zijn staart verloren. Vervolgens zocht ik het terrarium af naar sporen om de oorzaak te vinden. Ik kwam tot de conclusie dat de scheur in het bamboe de meest waarschijnlijke oorzaak was. Dit komt overeen met een bloedvlek die ik in de buurt vond. Eerlijk gezegd had ik deze scheur eerder opgemerkt, maar ik had niet overwogen dat zijn staart erin vast zou kunnen komen te zitten. Door het vocht is de scheur breder geworden, wat een risico is dat in elk terrarium kan optreden. Daarom hoop ik dat Chico’s pijnlijke ervaring een waarschuwing is voor andere eigenaren. Voor mij was het een les om voorzichtiger en vooruitziender te zijn. Chico's staart zal terug groeien, en gedurende deze tijd zal hij een verhoogde behoefte aan voedingsstoffen hebben. Sindsdien lijkt hij, afgezien van de ontbrekende staart, vitaal en vertoont hij normaal gedrag. Gekko’s, net als veel andere hagedissen, werpen hun staart af als ze in gevaar zijn dankzij speciale spieren. Het is nog onduidelijk of dit pijn veroorzaakt. Sommige biologen beweren dat pijn bij het afwerpen van de staart een evolutionair obstakel is. Desondanks is het zeker iets wat niet licht opgevat moet worden. De tweede foto toont het bamboe met de opening. De vernauwing werd waarschijnlijk een val. De derde foto toont het lekkende weefselvocht op de dag van het incident. Het weefselvocht helpt om de wond effectief te reinigen. Omdat een stressvrije omgeving belangrijk is voor genezing en omdat daggekko’s zich meestal boven de grond bevinden, is het logischer om ze in het terrarium te laten. Dit kan anders zijn voor grondbewonende dieren, omdat hun staarten vaak de grond raken en infecties kunnen veroorzaken.

Chico! 🦎

Loki: "Niets te eten? Je bent niet interessant. 😒"

Bruce bekijkt de situatie 👀 Er lopen veel krekels rond... Misschien springt er wel eentje in zijn mond. 🛎🦗

Zou ik thuis moeten blijven of naar een rave gaan? We kennen allemaal het gevoel wanneer een bepaalde houding gewoon goed aanvoelt. Bruce, geheel in lijn met de natuurlijke aard van luipaardgekko's, kwam waarschijnlijk toevallig in deze exacte houding terecht en bleef zo een paar minuten zitten. Als je ziet dat je dieren dit soort dingen vaak doen, moet je voorzichtig zijn. Het kan wijzen op zwakte, bijvoorbeeld door ziekte. Maar Bruce is in uitstekende vorm en waardeerde waarschijnlijk gewoon het ontspannen moment. De foto is een paar maanden oud en toont hem kort nadat hij in het nieuw ingerichte terrarium was verhuisd.

Zet hier alsjeblieft iets liefs neer! 😒

Wanneer twee elkaar gevonden hebben 💕

Loki onderzoekt het onbekende. Ik heb het terrarium dit jaar opgeknapt, waarbij ik de oude terrariumachtergrond heb gebruikt. Het is een nieuwe wereld! ✨️

En zo kwam Bruce tevoorschijn uit zijn brumatie en likte demonstratief de punt van zijn neus. Hij kijkt ernaar uit om zijn meisjes te zien en kan niet wachten tot ik eindelijk klaar ben met het renoveren van het terrarium.