✨️🌌 Ik heb dit talisman zelf gemaakt in 2006, het jaar waarin ik over mijn ADHD hoorde. Al voor de diagnose wist ik dat ik anders was. Door mijn sterke interesse in de natuur had ik al vroeg parallellen opgemerkt tussen mijzelf en dieren.

🐯 Dit is niets slechts — in inheemse culturen zoeken mensen vaak hun kracht en vaardigheden door een spirituele verbinding met dieren. Er zijn zelfs steeds meer aanwijzingen dat ADHD evolutionaire wortels zou kunnen hebben, gekoppeld aan eigenschappen die voordelig waren in jagers-verzamelaarsgemeenschappen.

💀 De evolutionaire mismatch-hypothese suggereert dat moderne omgevingsfactoren, zoals een sedentaire levensstijl, ervoor zorgen dat bepaalde individuen niet langer optimaal zijn aangepast, wat zou kunnen bijdragen aan de moeilijkheden die we als ADHD herkennen. Hoewel dit nog steeds een hypothese is, geloof ik dat in de biologie niets zinvol is, behalve in het licht van evolutie.

🤠 Ik heb altijd een sterke drang gehad om de natuur te verkennen, en er is nooit iets interessanter geweest voor mij dan ontdekken. Deze intrinsieke drang sluit goed aan bij gedragingen die worden waargenomen in jagers-verzamelaarsgemeenschappen, waar deze kennis essentieel is voor overleving. Ook dieren leren op soortgelijke manieren over hun omgeving.

🧬 Ik weet dat ik deze passie voor de natuur heb geërfd van mijn moeders kant, terwijl mijn vader degene is bij wie ik duidelijk symptomen en gedrag van ADHD zie. Mijn grootvader aan moeders kant vertoonde ook enkele ADHD-kenmerken.

🛖 Wanneer ik bedenk dat mijn naaste vriendenkring voornamelijk bestaat uit mensen met ADHD, kan men aannemen dat we een vergelijkbare interactiestijl hebben, wat waarschijnlijk ook een rol speelt in onze partnerkeuze.

🧫 Misschien ben ik gewoon een unieke combinatie van verschillende prehistorische eigenschappen die elkaar aanvullen.

🌱 Daarom is het begrijpelijk dat ik een sterke verbondenheid met de natuur voel. Deze talisman staat voor waardecreatie. De gevorkte tak symboliseert schepping, en de barnsteen ertussen symboliseert waarde. Net zoals de tak zich splitst en een nieuwe vorm aanneemt, werd de barnsteen in de loop van de tijd gevormd uit hars.

🧠 Je kunt nu wetenschappelijke artikelen en studies over dit onderwerp vinden in mijn uitzending.

Zien in het Donker en het Groene: Hoe Ogen en Bladeren een Lichtgeheim Delen

De wereld van de biologie onthult verrassende verbindingen, en het menselijk oog en een ogenschijnlijk gewoon blad delen een fascinerende. Beide organen vertrouwen op geavanceerde lichtgevoelige mechanismen om effectief te functioneren in hun omgevingen, ondanks hun zeer verschillende doeleinden.

In het menselijk oog herbergt het netvlies twee cruciale fotoreceptortypen: staafjes en kegeltjes. Staafjes, verantwoordelijk voor het zien bij weinig licht, maken gebruik van rodopsine, een gespecialiseerd eiwit, om zelfs de zwakste lichtsignalen op te vangen. Kegeltjes, verantwoordelijk voor het kleurenzicht, vertrouwen op verschillende vormen van jodopsine om kleuren te onderscheiden onder heldere lichtomstandigheden. Zowel rodopsine als jodopsine functioneren door een vormverandering onder invloed van licht, waardoor een biochemische cascade ontstaat die uiteindelijk lichtenergie omzet in elektrische signalen die de hersenen interpreteren als zicht.

Planten vertonen een vergelijkbare strategie. Genesteld binnen hun bladeren ligt fytochroom, een opmerkelijke molecule die, net als zijn tegenhangers in het oog, fungeert als een lichtreceptor. Fytochroom bestaat in verschillende toestanden, afhankelijk van de specifieke golflengten van licht die het absorbeert. Door variaties in lichtintensiteit en spectrum waar te nemen, verschaft fytochroom de plant waardevolle informatie over haar omgeving. Deze informatie speelt een cruciale rol in processen zoals fotosynthese, waar planten zonlicht gebruiken als energiebron, en reguleert groeipatronen op basis van de beschikbaarheid van licht.

Zowel in het oog als in de plant functioneren de fotosensoren samen met chromoforen: retina in het oog en fytochromobiline in de plant.

Deze onverwachte parallel tussen het menselijk oog en het blad benadrukt een fundamenteel principe in de biologie - het vermogen om licht waar te nemen is een krachtig evolutionair voordeel. Door gebruik te maken van de kracht van licht verwerven zowel mensen als planten het vermogen om zich te oriënteren in hun omgeving, te groeien en te gedijen.

Gisteravond ontdekte ik deze vroege nimf van de kakkerlak Planuncus tingitanus s.l..🔦 Het is een soortencomplex dat nog veel onderzoek behoeft. 🔬
Oorspronkelijk afkomstig uit de Middellandse Zee, hebben ze zich de afgelopen decennia snel verspreid in Europa. In Duitsland werden ze voor het eerst gevonden in Mainz in 2007. Dat is zo'n 50 kilometer verwijderd van Oberursel. Ze leven op struiken in de buurt van menselijke nederzettingen 🌳🏘🏡, maar komen alleen per ongeluk in huizen en leven alleen buiten.

Gisteravond fotografeerde ik deze kleine Mainz bladspringer (Jassargus obtusivalvis). Op zoek naar kleine dieren is leuk, maar in het donker nog meer!