Terwijl de Nijlgans (Alopochen aegyptiaca) bij de meeste Europeanen alleen bekend is als een invasieve soort, had deze ooit een goddelijke betekenis in zijn gelijknamige thuisland. Hoewel zijn oorspronkelijke verspreidingsgebied zich uitstrekte over bijna het hele Afrikaanse continent, werd hij in het oude Egypte bijzonder vereerd, vooral rond Thebe. Daar werd hij beschouwd als een godheid, Gengen Wer, "de grote snateraar," wiens luide gesnater de oorspronkelijke duisternis vulde en die het wereldei legde in een moerbeiboom in Heliopolis, waaruit licht en de wereld ontstonden. Deze godheid was een van de verschillende manifestaties die verbonden waren met het complexe Egyptische pantheon, dat de vruchtbaarheidsaspecten van goden zoals Amon omvatte. Men nam aan dat de schepping een continue cyclus was en dat ieder mens uit een onderwereld gans-ei werd uitgebroed.