Door mijn eigen pijn te erkennen en te accepteren, kon ik mezelf in mijn gedrag herkennen. Ik schreef, ik maakte foto’s. Ik had ook ruzie met vrienden, maakte het goed, huilde en lachte. Ik leefde mijn zelfbeeld openlijk en vol vertrouwen, ondanks de tekortkomingen ervan. Het lukte me om op een kritische maar begripvolle manier naar mijn eigen processen te kijken en de kwetsbaarheden te erkennen die mijn emoties aansturen en mijn gedrag en dat van anderen beïnvloeden. In mijn eigen lijden ontdekte ik begrip en daarmee vergeving, zowel voor anderen als voor mezelf, wat me bevrijdt van pijn en mijn zelfbeschikking versterkt.

Ik erken dat ik een sterke zelfgerichtheid heb ten aanzien van de motieven van anderen wanneer ze me merkbare schade toebrengen, zonder hun werkelijke redenen en moeilijkheden volledig in overweging te nemen. Ik erken dat ik fouten heb gemaakt, mensen pijn heb gedaan en mezelf daarover heb misleid. Ik erken dat ik meer aandacht heb besteed aan de pijn dan aan mijn woede. Ik draag de verantwoordelijkheid voor hoe ik met deze inzichten omga.

Ik voel me echter al veel beter. Zelfs mijn korte negatieve emotionele pieken, die ik bijna regelmatig ervaar tijdens het tot rust komen voor het slapengaan en die ik al vele jaren succesvol binnen enkele seconden heb weggedrukt, zijn de afgelopen dagen helemaal niet meer opgekomen. Dit geldt ook voor andere emotionele pieken die ik meestal voel in bepaalde situaties. Het gevoel komt, ik noem het, en daardoor wordt het “droog”. De volgende keer komt het helemaal niet omdat mijn brein geen beloning krijgt voor het omgaan met dat gevoel, maar juist voor het bewust herkennen en categoriseren ervan.

Ik heb dit eerder gedaan, maar door de innerlijke spanningen en mijn ADHD is het voor mij moeilijker geweest om mijn impulsen te beheersen, wat ook invloed had op mijn bewuste betrokkenheid bij mezelf. Ik probeer geen verkeerd gedrag goed te praten, maar om het emotionele aspect ervan te neutraliseren om ruimte te maken voor constructief denken.

Het was een heel bijzondere tijd. In totaal was ik er elk weekend gedurende 55 dagen. Veel te kort. Ik wou dat het oneindig was geweest. 🌠 Ik zal het erg missen! Vaarwel Bad Bodendorf! 😢❤️

De favoriete avondplek van duiven 🌄

De klimopbijen (Colletes hederae) zijn een van de 15 soorten zijdebijen die inheems zijn in Duitsland.

🌿🐝🎶🌞

Hun nesten zijn bekleed met een plasticachtig materiaal met behulp van afscheidingen van twee klieren aan het einde van het achterlijf en op het labium ("onderlip"). Daarom worden ze ook wel polyesterbijen genoemd. In Duitsland noemen we ze zijdebijen.

🌱🎶🐝🕳️ 🐝🕳️ 🐝🕳️🎶🌱🌞

Ze leven solitair in kolonies, op zonnige plaatsen zonder of met weinig begroeiing, waar ze hun gaten graven. Elke soort zijdebijen is gespecialiseerd in het stuifmeel van een bepaalde plant, net als de klimopbij.

🗺️🐝🌐🐝📈

Het verspreidingsgebied van de klimopbijen in Duitsland concentreert zich in de Boven-Rijndelta en de Midden-Rijn (waar deze foto's zijn genomen), evenals in het Moezeldal. Sinds 2006 is er echter een grote verspreidingsgolf geweest. De bijen hebben ook een nieuwe voorkeur ontwikkeld voor zandbakken in kleuterspeelplaatsen.

✨🐝💕

Het zijn vreedzame dieren die helemaal niet gestoord werden door mijn aanwezigheid. De vrouwtjes hebben een zeer zwakke angel, die ze alleen gebruiken in geval van uiterst gevaar. Er zijn geen bekende allergische reacties.

🐝🐝🐝

🌳🐕👫🏼🌲

✨✨✨💖✨✨✨

Wees jezelf.
Weet wat je wilt.
Blijf nieuwsgierig.
Volg je eigen weg.
Ontdek schoonheid.
Kom samen.
Geniet van elkaar.
Geniet van de wereld.
Ren rond.
Plant wat zaden.

🌱🌱🌱🍀🌱🌱🌱

Knuffelweekenden met het schattigste harige monster ♥️😜

In tegenstelling tot de meeste andere roofvliegen, parasiteren de larven van de wantsenvlieg (Phasia hemiptera) niet op rupsen maar op stinkwantsen.

Het mannetje is gemakkelijk te herkennen aan de vleugels met iriserende blauwzwarte vlekken.

Mooi! 🥰