Twee jaar geleden adopteerde ik het legsel van een Grote agaatslak (Achatina fulica, "White Jade"). 🐌

Het is gek hoe snel de tijd voorbij gaat. In deze video waren ze slechts een maand oud. Het wordt afgespeeld op 11x snelheid. Ik hoop dat het nu goed met ze gaat in hun nieuwe thuis. Ik heb ze voor het laatst 9 maanden geleden gezien.

De kleine dieren zijn roofmijten. Ze voeden zich met kleine insecten, springstaarten en mijten. Dit is handig omdat ze de slakken met rust laten maar ongedierte elimineren.

Mijten zijn net als spinnen en schorpioenen spinachtigen. Er zijn veel gespecialiseerde mijtsoorten wereldwijd, waaronder bloedzuigende teken en huisstofmijten.

Als ik iets met het terrarium doe, moet Dakota altijd kijken wat er gebeurt. Hij is erg eigenwijs en houdt ervan om zelf te ontwerpen. Geen idee waar hij dat vandaan heeft. 🤷‍♂️

Vincent! 😆

Behalve het schilderij heb ik anderhalf jaar lang niets meer over Dakota gepost! 😲

Om dat te compenseren, is er niet alleen een foto, maar ook een gedicht dat ik 6 jaar geleden heb geschreven. 🙈

Het is in het Duits, maar ik heb het voor je vertaald. 🐁

Die Schlange

Im Dunkel vergraben, harrte sie aus.
Ihr Kleid ward zu eng, niemals kam sie heraus.
Die Sicht ward trüber Nebelschwaden gleich.
Sie harrte aus, das Kleid ward feucht, das Kleid ward weich.

Es drängte sich, ein Muskelzucken, unruhig auf.
Es schlängelte sich, zum Mäuseschlucken, schon bald herauf.
Der Drang zum Gedeihen, er ward ihr inne.
Ein neuer Glanz, ward in ihr, da drinne.

Sie kam nach oben, platzte gleich.
Ihr glänzend Körper, voll Muskelfleisch.

De Slang

Begraven in het donker, volhardde ze.
Haar jurk was te strak, ze kwam nooit naar buiten.
Het uitzicht was als sombere mistwolken.
Ze volhardde, de jurk werd vochtig, de jurk werd zacht.

Ze drong erop aan, een spiertrekking, rusteloos.
Al snel kronkelde ze om door muizen te worden ingeslikt.
De drang om te gedijen, werd haar.
Er was een nieuwe glans in haar binnenste.

Ze kwam naar boven en stond op het punt te barsten.
Haar glanzende lichaam, vol spierweefsel.

Grote agaatslak
(Achatina fulica, "White Jade")
duwt zijn epifragma weg. 🐌

Een epifragma wordt gevormd om de opening van de schelp tegen uitdroging te verzegelen. De belangrijkste functie is om het waterverlies tijdens inactiviteit te verminderen. Het beschermt ook tegen parasieten en roofdieren. Bepaalde soorten slakken kunnen blijven leven terwijl ze door het spijsverteringskanaal van roofdieren gaan vanwege de bescherming tegen de spijsverteringsenzymen.

🦥 Kleine Vincent genoot van onze wandeling door de Kalmthoutse Heide. Hij was sprakeloos door het adembenemende landschap. Hij probeerde altijd uit de rugzak te springen en alles te verkennen met zijn kleine pootjes. Maar hij is te klein. En te langzaam. Volgende keer, Vincent! ❤️

Het is al een tijdje geleden dat ik Fusili heb laten zien. 🐌💕

Als ik een bloem kus, kust hij dan terug?

Hallo, ik ben een luiaard! 🙋 Dit is mijn baby-papegaai Fusilli! 🐒 Het maakt niet veel uit om zijn geslacht aan te geven. 🌈 Het kan alles zijn wat het wil! 👑 We leven het vrije piratenleven en voelen ons overal thuis! 🗺 Arrrgh! 🐌🌈💘

In de christelijke cultuur is de slak gebruikt als symbool van de dodelijke zonde van luiheid. In de Mayamythologie wordt de slak geassocieerd met seksueel verlangen en gepersonifieerd door de sexy God van Jaarlijks Ongeluk, genaamd Wayeb. Ik moet zeggen dat het heel goed voelt hoe mijn baby over mij glijdt! 😶🐌💘