Mijn ouders hebben me altijd aangemoedigd om dieren te vangen. Onder de voorwaarde dat ik ze precies daar weer vrijliet waar ik ze gevonden had. Eerlijk gezegd kan ik niet zeggen of dat goed of fout is.

Enerzijds zouden kinderen vroeg moeten leren respect te hebben voor dieren en ze met rust te laten. Ik heb de dieren gestrest, ze bang gemaakt en ben ook potentiële gevaarlijke dieren genaderd.

Anderzijds kon ik een instinct volgen dat miljoenen jaren oud is en een sterke band met de natuur heb ontwikkeld.

Als er een dier in de buurt was, voelde ik een tinteling voordat ik het bewust waarnam met mijn andere zintuigen. Overigens meldde ook Steve Irwin dit gevoel in een aflevering.

Desalniettemin zou ik als volwassene dieren niet onnodig lastigvallen. Als ik ooit vader word, moet ik mezelf afvragen hoe ik mijn kind wil opvoeden.

De kikker die daar op mijn hand zit, is waarschijnlijk een Sahara-kikker (Pelophylax saharicus). Ik kan met zekerheid zeggen dat het een mannetje is. Tijdens het broedseizoen hebben deze donkere en verdikte duimen om zich aan de vrouwtjes vast te houden.

Wasachtige apenkikkers! 😄