De regio Cusco in Peru, bekend om zijn indrukwekkende landschap en rijke culturele geschiedenis, biedt ook opmerkelijke bioculturele diversiteit. Van de majestueuze Andes in het hoogland tot de diepe kloven van de Urubamba-vallei strekt dit gebied zich uit over een verscheidenheid aan ecosystemen en leefgebieden. De flora varieert van kenmerkende Andesplanten zoals Queñua-bomen en Puya Raimondii tot de diverse plantensoorten van het nevelwoud. De fauna is even divers, met inbegrip van endemische soorten zoals de brilbeer en de Andescondor, evenals een overvloed aan vogelsoorten zoals kolibries en toekans. De inheemse volkeren van de regio, zoals de Quechua en de Asháninka, hebben door de eeuwen heen een nauwe relatie met de natuur ontwikkeld en behouden traditionele kennis over het gebruik en de bescherming van het milieu. Ondanks uitdagingen door klimaatverandering en toerisme blijft de bescherming en het behoud van deze bioculturele diversiteit cruciaal voor de toekomst van de regio Cusco en het welzijn van haar bewoners.
Mijn laatste dag in Cusco werd besteed aan het verkennen van de musea die bij het toeristenkaartje zijn inbegrepen. Bijna bij toeval kwam ik langs het Centro Qosqo de Arte Nativo. Welk geluk! Spontaan ging ik in de rij staan. Ik wist niet wat ik kon verwachten. Naast mij in de rij sprak een oudere man mij aan. Als Zwitser kon hij in het Duits met me praten. Toen we ons bij de naam voorstelden, was er wat verwarring omdat we allebei Freddy heten. 😅
We hebben samen genoten van de dansvoorstelling van een uur en hadden een heel interessant gesprek. Hij is 9 jaar getrouwd met een Peruaanse en heeft me veel verteld over land en mensen.
De vele straathonden in Peru zijn niet erg geïnteresseerd in mensen. Ze doen gewoon hun eigen ding. Deze bleef maar een korte tijd om zich achter het oor te krabben. Daarna maakte hij het zich gemakkelijk onder mijn stoel, terwijl ik wachtte op de trein naar Hidroeléctrica. Ik kon geen zieke of anderszins opvallende dieren vinden, maar ik zag ook geen mensen die voor de dieren zorgden. Met uitzondering van Paracas in de Atacama-woestijn, waar de lokale bevolking hen water gaf. Dat is eigenlijk maar goed ook, want anders zouden de honden zich alleen maar meer vermenigvuldigen en ook hun onwetendheid tegenover mensen verliezen. Een roedel ongeschoolde en hongerige honden, die mensen associëren met eten, kan gevaarlijk zijn. Daarnaast is hondsdolheid nog steeds een groot probleem in Peru.
Ik heb een dag langer in Aguas Calientes doorgebracht dan gepland. Ik wilde eigenlijk eerst naar Santa Teresa, maar viel tijdens de reis in slaap en toen ik in Hidroeléctrica was, liep ik gewoon recht over de sporen naar Aguas Calientes. Er is een klein thermaal bad, dat mijn pijnlijke spieren heel goed deed. Het was niet erg druk, dus ik had mijn rust. In Santa Teresa is ook een thermaal bad, dat is groter, maar dat vond ik niet zo leuk.
Ik heb niet veel dieren gezien op mijn weg van Hidroeléctrica naar Aguas Calientes. Het schemerde al toen ik bijna mijn bestemming bereikte. Dat is de tijd van uilvlinders! Ze zijn vrij groot (65 - 200 mm). De naam komt van die oogvlekken op hun vleugels. Weet je het doel van die plekken?
Aguas Calientes is een typische toeristische bestemming. Elk van de vele restaurants biedt een hotspot voor internet. Aguas Calientes betekent "heet water". Er zijn thermale baden, wat ik best prettig vond. Je bereikt ze door de Rio Aguas Calientes te volgen richting de bron. Dat is de rivier in deze video. Het mondt aan de rand uit in de Urubamba-rivier. Aguas Calientes is zeer liefdevol ingericht en altijd schoon gehouden. Waarschijnlijk moet je niet direct aan de Rio Aguas Calientes een kamer nemen. Dit is erg luid!
Een trein in de regen. Het miezerde vaak in Aguas Calientes. Het heet hoe dan ook regenwoud. Je hebt de regen nodig om je goed te voelen in het regenwoud! Er waren in ieder geval nauwelijks muggen. Ze ontdekten me voor het eerst in Santa Teresa. Deze trein kwam uit Hidroeléctrica. Op mijn terugreis nam ik deze trein.
