Mijn eerste tussenstop was in Paracas, waar ik een paar dagen verbleef. Ik stapte 's ochtends vroeg uit de bus, waar een vriendelijke taxichauffeur me direct begroette. Eigenlijk wilde ik lopen, maar de prijs was te laag om nee te zeggen. We reden langs de verharde weg. Ik had geen idee in wat voor soort gebied mijn hostel lag. Toen we de verharde weg verlieten en door een sloppenwijk reden die bevolkt werd door zwerfhonden, dacht ik dat dit precies de weg naar het hostel was. Maar we stopten er middenin. Ik stak een sigaret op en liet de indruk bezinken. Na een paar trekjes kwam Nicolas de deur uit en begroette me hartelijk. Ik was 4 uur te vroeg, maar dat was geen probleem. Zijn vrouw Mary maakte meteen een vers ontbijt voor me terwijl Nicolas mijn kamer klaarmaakte. Het was een heel mooi en verzorgd hostel. Niet voor hoge standaarden, maar met veel liefde en aandacht. De eerste indruk van Paracas verloor meteen aan belang en ik was blij met zo'n mooie accommodatie. Het toerisme in Peru begint zich net te ontwikkelen. Maar dat is ook zijn bijzondere charme.

Overal zand! Verharde wegen waren zeldzaam, maar hoe dan ook saai. ✌

De stenen sculpturen in Aguas Calientes vertegenwoordigen componenten van religie en cultuur van het Inca-rijk.

De vele straathonden in Peru zijn niet erg geïnteresseerd in mensen. Ze doen gewoon hun eigen ding. Deze bleef maar een korte tijd om zich achter het oor te krabben. Daarna maakte hij het zich gemakkelijk onder mijn stoel, terwijl ik wachtte op de trein naar Hidroeléctrica. Ik kon geen zieke of anderszins opvallende dieren vinden, maar ik zag ook geen mensen die voor de dieren zorgden. Met uitzondering van Paracas in de Atacama-woestijn, waar de lokale bevolking hen water gaf. Dat is eigenlijk maar goed ook, want anders zouden de honden zich alleen maar meer vermenigvuldigen en ook hun onwetendheid tegenover mensen verliezen. Een roedel ongeschoolde en hongerige honden, die mensen associëren met eten, kan gevaarlijk zijn. Daarnaast is hondsdolheid nog steeds een groot probleem in Peru.

De stenen sculpturen in Aguas Calientes vertegenwoordigen componenten van religie en cultuur in het Inca-rijk.

Ik heb een dag langer in Aguas Calientes doorgebracht dan gepland. Ik wilde eigenlijk eerst naar Santa Teresa, maar viel tijdens de reis in slaap en toen ik in Hidroeléctrica was, liep ik gewoon recht over de sporen naar Aguas Calientes. Er is een klein thermaal bad, dat mijn pijnlijke spieren heel goed deed. Het was niet erg druk, dus ik had mijn rust. In Santa Teresa is ook een thermaal bad, dat is groter, maar dat vond ik niet zo leuk.

Het miezerde vaak in Aguas Calientes, dus ik kocht deze hoed. Beste hoed ooit! Maakte mij helemaal af! 😃

Aguas Calientes a.k.a. Machupicchu Pueblo ligt op 6 kilometer van Machu Picchu, nauw omringd door met regenwoud bedekte bergen. Er is geen wegverbinding, je kunt er alleen met de trein of te voet komen. Voor de meeste bezoekers is dit het startpunt voor de tour naar de oude stad. Het dorp is zeer goed gepresenteerd met veel artistieke details. Hier had ik zelfs de kans om de ontwikkeling te zien. 🤗🎨🐾
Ik heb nog veel meer foto's, maar altijd lekker traag met de jonge luiaards... ☝😏
🤓 Op deze dag in de geschiedenis, 24 juli:
In 1911 werd Machu Picchu herontdekt door archeoloog Hiram Bingham.☝

Ten westen van het dorp Maras liggen deze ongewone Inca-ruïnes. Door hun diepte, ontwerp en oriëntatie ontstaat er een temperatuurverschil van maar liefst 15°C (27°F) tussen de boven- en onderkant. Het doel is onzeker, maar het kan zijn gebruikt voor landbouwexperimenten. Er is ontdekt dat de grond van de terrassen van verschillende plaatsen komt. De Inca's hebben talloze soorten aardappelen, quinoa en maïs geproduceerd. Tot 50 jaar geleden werden hier aardappelen en gerst verbouwd.

"Sunrise Flowers" vanmorgen tijdens mijn luiaardzwerven. Luiaards zijn altijd in actie, alleen erg traag. Deze video symboliseert de stadia van het opstaan. Het begint altijd met een wazige distel.