De term 'geestesziekte' is verouderd en wordt niet langer gebruikt in de moderne geneeskunde en psychologie. Wanneer leken deze term gebruiken, verwijzen ze meestal naar ernstige psychische stoornissen die aanzienlijke beperkingen in denken, waarneming of gedrag met zich meebrengen. Voorbeelden hiervan zijn schizofrenie, ernstige bipolaire stoornissen of ernstige depressie*.

*Zonder te zeggen dat deze term in deze gevallen daadwerkelijk waar is, aangezien het afhangt van de context (zie hieronder).

ADHD valt echter niet onder deze term. Zoals in eerdere berichten vermeld, wordt het beschouwd als een neurologische ontwikkelingsstoornis of een psychische stoornis, maar niet als een 'geestesziekte' in de klassieke, verouderde zin.

Ik wil mij niet boven degenen plaatsen die door ernstige psychische stoornissen worden getroffen, maar een onderscheid is belangrijk. Het is cruciaal dat dit onderscheid niet bijdraagt aan verdere stigmatisering of hiërarchieën tussen verschillende aandoeningen. Elke aandoening, of deze ernstig is of niet, kan een aanzienlijke impact hebben op het leven van een individu en verdient erkenning en respect.

Mijn ervaring heeft echter aangetoond dat deze verouderde terminologie vaak in privécontexten wordt gebruikt om te manipuleren en in diskrediet te brengen. Omdat dit onderscheid niet breed wordt begrepen in de hoofden van mensen, heeft het de potentie om aanzienlijke schade aan te richten.

Bijvoorbeeld om macht en controle uit te oefenen in een toxische context. In plaats van het bekritiseerde gedrag aan te pakken, wordt de perceptie en het welzijn ter discussie gesteld. Vaak met de slotzin: 'Je bent ziek!'

Moderne terminologie is preciezer en vermijdt de stigmatiserende connotaties die gepaard gaan met termen zoals 'geestesziekte'. In plaats daarvan verwijzen professionals naar psychische stoornissen of aandoeningen, waarbij specifieke categorieën variëren afhankelijk van de diagnose.

De term 'stoornis' is waardevrij en beschrijft eenvoudigweg dat het om een afwijking gaat.