Zien in het Donker en het Groene: Hoe Ogen en Bladeren een Lichtgeheim Delen

De wereld van de biologie onthult verrassende verbindingen, en het menselijk oog en een ogenschijnlijk gewoon blad delen een fascinerende. Beide organen vertrouwen op geavanceerde lichtgevoelige mechanismen om effectief te functioneren in hun omgevingen, ondanks hun zeer verschillende doeleinden.

In het menselijk oog herbergt het netvlies twee cruciale fotoreceptortypen: staafjes en kegeltjes. Staafjes, verantwoordelijk voor het zien bij weinig licht, maken gebruik van rodopsine, een gespecialiseerd eiwit, om zelfs de zwakste lichtsignalen op te vangen. Kegeltjes, verantwoordelijk voor het kleurenzicht, vertrouwen op verschillende vormen van jodopsine om kleuren te onderscheiden onder heldere lichtomstandigheden. Zowel rodopsine als jodopsine functioneren door een vormverandering onder invloed van licht, waardoor een biochemische cascade ontstaat die uiteindelijk lichtenergie omzet in elektrische signalen die de hersenen interpreteren als zicht.

Planten vertonen een vergelijkbare strategie. Genesteld binnen hun bladeren ligt fytochroom, een opmerkelijke molecule die, net als zijn tegenhangers in het oog, fungeert als een lichtreceptor. Fytochroom bestaat in verschillende toestanden, afhankelijk van de specifieke golflengten van licht die het absorbeert. Door variaties in lichtintensiteit en spectrum waar te nemen, verschaft fytochroom de plant waardevolle informatie over haar omgeving. Deze informatie speelt een cruciale rol in processen zoals fotosynthese, waar planten zonlicht gebruiken als energiebron, en reguleert groeipatronen op basis van de beschikbaarheid van licht.

Zowel in het oog als in de plant functioneren de fotosensoren samen met chromoforen: retina in het oog en fytochromobiline in de plant.

Deze onverwachte parallel tussen het menselijk oog en het blad benadrukt een fundamenteel principe in de biologie - het vermogen om licht waar te nemen is een krachtig evolutionair voordeel. Door gebruik te maken van de kracht van licht verwerven zowel mensen als planten het vermogen om zich te oriënteren in hun omgeving, te groeien en te gedijen.

Terwijl mensen ruziën...✨💛🖤✨

Kongo-rozenkever (Pachnoda marginata peregrina) en moriokever (Zophobas morio).

Als ik ze zo zie, vraag ik me af wat er in hun hoofd omgaat.

Hoe ervaren anderen de wereld? Je weet het nooit. Dit geldt zowel voor andere mensen als voor dieren. Hoe egocentrischer je bent, hoe meer je geneigd bent conclusies te trekken over anderen. Maar bewustzijn is een van de grootste mysteries. Het feit dat je je niet kunt onderdompelen in de wereld van ervaringen van anderen, wordt qualia genoemd.

Qualia verwijzen naar de subjectieve, individuele ervaringen van sensorische waarnemingen en bewustzijn.

Qualia zijn inherent persoonlijk en kunnen niet volledig worden gecommuniceerd of begrepen door anderen.

Dit betekent dat er geen manier is om precies te weten wat er binnenin deze schatjes gebeurt.

Ik vermoed dat deze kevers proberen elkaar te begrijpen. Tenminste hun bedoelingen. Daarom raken ze elkaar aan met hun voelsprieten.

Maar misschien voelt het ook gewoon goed als ze dat doen. Net zoals wanneer mensen elkaar teder aanraken.

Bijtende lieveheersbeestje! Ja, ik werd in mijn arm gebeten door een lieveheersbeestje en het prikte een beetje! 🐞🤕

De laatste keer dat ik een soortgelijke ervaring had, was toen ik zes jaar oud was, toen beet een lieveheersbeestje me pijnlijk op mijn beste plek.😅🤭

Tot nu toe wist ik niet zeker of het lieveheersbeestje me had gebeten of dat de defensieve afscheiding de pijn veroorzaakte. Maar het was beide keren zeker een beet.

🔍 Dus ik heb wat onderzoek gedaan en het is eigenlijk bekend dat het Aziatische lieveheersbeestje (Harmonia axyridis) mensen af en toe bijt. Ze doen dit uit gebrek aan voedsel of vloeistoffen. Allergische reacties zijn mogelijk maar zeer zeldzaam. Het is hier momenteel erg droog omdat het erg warm is en zelden regent.

Toen ik echter in 1992 werd gebeten, was het Aziatische lieveheersbeestje nog niet in het wild gedocumenteerd in Duitsland. De eerste waarneming van vrijlevende Aziatische lieveheersbeestjes in Europa was in België in 2001.

Tegenwoordig vind je bijna uitsluitend Aziatische lieveheersbeestjes (afbeeldingen 1 en 2).

⚠️ Tweestippige lieveheersbeestjes (afbeeldingen 3 en 4) en andere inheemse lieveheersbeestjessoorten worden nu beschouwd als ernstig bedreigd.

Dit tweestippige lieveheersbeestje (Adalia bipunctata) raakte gisteren verdwaald in mijn kamer. Het is een zeldzame kleurvariant, die in 15 procent van de soort voorkomt. Tweestippige lieveheersbeestjes zijn meestal rood met een zwarte stip op elke dekschild. De zwarte variant is zwart, met twee tot drie rode stippen per dekschild.

Een Argentijnse kakkerlak (Blaptica dubia) die de ooteca uitsteekt en intrekt. Maar wat is het en waarom doet hij dat? De eipakketten van kakkerlakken en bidsprinkhanen worden ooteca genoemd. De Argentijnse kakkerlak is ovovivipaar, wat betekent dat de eieren in het lichaam blijven totdat de jongen klaar zijn om uit te komen. Het uitsteken van de ooteca gebeurt omdat dit de enige manier is om ze van de eierstokkamer naar de broedkamer te verplaatsen.

Ik houd een kleine groep kakkerlakken omdat ze goed voedsel zijn voor mijn dieren. Het terrarium is opgezet met een laag kokosgrond van 11 tot 15 centimeter hoog, die als een helling naar de achterwand van het terrarium is opgestapeld. In het onderste gebied bevinden zich takken, bladeren en stukken schors, waar de dieren het meest verblijven. Het bovenste gebied blijft vrij, alleen de voerbak staat daar. Ik houd de grond alleen op sommige plaatsen licht vochtig. Deze gebieden worden af en toe bezocht door de dieren en voorzien ook in hun drinkbehoeften. Springstaarten en micro-organismen leven ook in de grond, wat helpt om het terrarium schoon te houden. Het ruikt erg lekker naar bosgrond.

Velen schrikken als ze het woord kakkerlak horen. Slechts ongeveer 30 soorten van de 4.600 zijn geassocieerd met menselijke habitats. In een normale woonsituatie is er geen reden tot bezorgdheid over een besmetting met deze dieren.

Er is maar één Summer of Love voor Europese junikevers (Amphimallon solstitiale) en ongeveer tweederde daarvan zijn mannetjes. 😄

Deze soort mestkever wordt vaak aangetroffen op eikenbomen. Rhizotrogus aestivus vliegt bij schemering van april tot juni en biedt in deze tijd een belangrijke voedselbron, vooral voor zwangere grote hoefijzerneuzen na hun winterslaap. Maar er zijn geen grote hoefijzerneuzen in Hessen. De laatste waarneming was in 1924. Er zijn er nog een paar in Rijnland-Palts. De vleermuissoort wordt met uitsterven bedreigd omdat het voedsel oprakt en er steeds minder habitat beschikbaar is, zoals oude zolders.

Gisteren ontmoette ik deze mooie eikenprachtkever (Agrilus biguttatus) in de ruïnes van het kasteel Falkenstein. 🌞🏰🌳

Kongo-rozenkevers en hun cocons 🌞
Pachnoda marginata peregrina

Sissende kakkerlak (Gromphadorhina portentosa)

Vroeger hield ik deze soort jarenlang als huisdier.

Ze worden ongeveer 5 tot 8 cm groot en leven tot 5 jaar. Ze hebben geen vleugels, maar kunnen gemakkelijk gladde glazen oppervlakken beklimmen.

De nakomelingen zien er schattig uit. Het zijn zogenaamde nimfen, dus ze lijken al erg op de volwassenen. Alleen klein.

De kleintjes waren altijd geweldige ontsnappingsartiesten. Steeds weer verzamelde ik de kleine avonturiers en bevrijdde ze van pluis.

De volwassenen leven in groepen en communiceren door te sissen.
Er zijn drie verschillende sissende geluiden. Beide geslachten kunnen het storende sissen "Rot op!" maken.

Alleen de mannetjes kunnen nog twee andere geluiden maken: het vrouwtjesaantrekkende sissen en het agressieve vechtsissen. De mannetjes zijn te herkennen aan hun horens en harige antennes. Er is er een in het midden van de tweede afbeelding te zien.

De vrouwtjes hebben bulten in plaats van horens.

Vrouwtjes dragen hun eieren (ooteca) inwendig en laten de jonge nimfen pas vrij nadat hun nakomelingen binnenin haar zijn uitgekomen. Daarna blijven ze meestal een tijdje bij elkaar.

Ik heb een larve voor jou! 🤗

Kongo-rozenkever 🌞,
Pachnoda marginata peregrina

Het is een soort rozenkever 🌸 (een groep van kevers) uit West- en Centraal-Afrika. De larven worden engerling genoemd.
Soms voer ik ze aan mijn dieren.
Heel voedzaam voedsel! 😋