Terwijl de Nijlgans (Alopochen aegyptiaca) bij de meeste Europeanen alleen bekend is als een invasieve soort, had deze ooit een goddelijke betekenis in zijn gelijknamige thuisland. Hoewel zijn oorspronkelijke verspreidingsgebied zich uitstrekte over bijna het hele Afrikaanse continent, werd hij in het oude Egypte bijzonder vereerd, vooral rond Thebe. Daar werd hij beschouwd als een godheid, Gengen Wer, "de grote snateraar," wiens luide gesnater de oorspronkelijke duisternis vulde en die het wereldei legde in een moerbeiboom in Heliopolis, waaruit licht en de wereld ontstonden. Deze godheid was een van de verschillende manifestaties die verbonden waren met het complexe Egyptische pantheon, dat de vruchtbaarheidsaspecten van goden zoals Amon omvatte. Men nam aan dat de schepping een continue cyclus was en dat ieder mens uit een onderwereld gans-ei werd uitgebroed.

Verstoppertje spelen in de natuur ❄️🦆☃️

Schijnbaar eindeloos..
langs de rivier de Grote Nete.

Schijnbaar eindeloos..
langs de rivier de Grote Nete.

De heide in Kessel, België, wordt gekenmerkt door heide, moerassen, stuifzand en vijvers. Heidelandschappen zijn een prachtig voorbeeld van de wisselwerking tussen cultuur en biodiversiteit. 6000 jaar geleden was 80 procent van Europa nog bedekt met bossen. Heidegebieden kwamen natuurlijk alleen in zeer zeldzame gevallen voor aan de kust, in veengebieden en in de bergen. Toen begonnen mensen de bossen voor zichzelf te gebruiken. Ze hadden graasland nodig en veranderden daarmee niet alleen het landschap, maar creëerden ook nieuwe leefgebieden voor veel verschillende soorten. Het uitgebreide gebruik van ontboste en leeggemaakte gebieden leidde tot steeds armere bodems en er werden grazende dieren gefokt die bijzonder geschikt zijn voor deze gebieden. De bovenste bodemlaag werd regelmatig verwijderd, vermengd met dierlijke mest en verbrand of als meststof op de velden aangebracht. De regen spoelde de laatste voedingsstoffen weg en speciaal aangepaste plantensoorten vestigden zich daar, gevolgd door zeldzame dieren.

Deze unieke ecosystemen overleven alleen door actieve menselijke tussenkomst, die is bereikt door eeuwen van heideboeren. Dit type landbouw is echter economisch onrendabel geworden en een groot deel van het land is omgezet in akkerland door het gebruik van kunstmest. Andere gebieden werden weer bos omdat het houden van dieren op voedselarme gebieden gepaard gaat met lagere opbrengsten. Met het verlies van de heidegebieden worden talloze dier- en plantensoorten met uitsterven bedreigd. En al het moois dat schilders en dichters altijd heeft geïnspireerd, zou eenvoudigweg kunnen verdwijnen. Het kan nauwelijks alleen de biodiversiteit zijn geweest die heeft geleid tot actieve conserveringsinspanningen, maar eerder de culturele band met deze geromantiseerde landschapsvorm. We behouden wat we mooi vinden en we kunnen alleen mooi vinden wat we kunnen zien.

Een mooie herinnering van vandaag een jaar geleden ✨🦥❤️🐑✨

Ik geniet altijd van de prachtige Taunus 😊

Donderdagavond nadat de eerste van twee windstormen was gaan liggen. Het weer was heel even echt lekker. Avond na avond nadert de zonsondergang de Taunusbergen. Haar gloed raakt al de Altkönig ("Oude Koning"). Kort nadat deze foto was genomen, begonnen hagelstenen door te dringen in de gevoelige punt van mijn luie neus. Kan de zomer nauwelijks afwachten!

Enkele indrukken van de omgeving rond Berlaar. Is het niet prachtig?☯️

Het Turnhoutse Vennengebied is een belangrijk heidegebied in Vlaanderen met veengebieden, heidevelden en weiden. Het natuurgebied beslaat een oppervlakte van meer dan 500 hectare. Veel dieren zijn hier te zien, waaronder magische momenten met grazende schapen in het bos.✨

🌲🌾🐑🌲

Het is belangrijk dat sommige gebieden vrij worden gehouden door begrazing, zodat de unieke habitats niet verloren gaan door struik- en bosbedekking. In 1999 begon een natuurontwikkelingsproject om het landschap te herstellen. Grond werd uitgewisseld in overleg met boeren. Bijzonder gevoelige gebieden werden op deze manier gerenoveerd.