🍂🐝 Eind oktober op het noordelijk halfrond gaan de gewone wespen (Vespula vulgaris) een fase van terugtrekking en transformatie binnen. De meeste werksters en drones sterven af naarmate het weer kouder wordt, terwijl nieuw bevruchte koninginnen beschutte plekken vinden om de winter door te brengen en zich voor te bereiden op het starten van een nieuwe kolonie in de lente. Gedurende deze periode zoeken de weinige overgebleven wespen naar de laatste voedingsbronnen voordat de temperaturen te laag worden om actief te blijven.

🌷🌳🍂☃️ Wanneer ik deze tijd van het jaar een wesp zie knabbelen aan een dode spin, wordt ze een symbool van de laatste inspanningen in de cyclus van de natuur. Ze is zelf gebonden aan de grenzen van haar levenscyclus, gevormd door de grotere ritmes van de seizoenen. Ze vertegenwoordigt een moment waarop zelfs de kleinste wezens, zoals wij, onze daden moeten afstemmen op de cyclus van de natuur, ons aanpassend aan externe omstandigheden die ons allemaal vormen en verbinden.

In dit overgangsseizoen herinnert de wesp me eraan dat onze onderlinge verbondenheid met de wereld voortdurend verandert, net zoals we ons moeten aanpassen en onze plek binnen de fasen van het leven moeten vinden, altijd afhankelijk van de grotere cyclus die ons ondersteunt.

🤗 Voor een meer genuanceerde discussie kunt u gerust de commentaarsectie, privéberichten of het anonieme contactformulier op mijn website gebruiken.

🌦🍂 Laatste dag van september: Deze Franse veldwesp (Polistes dominula) is aan het sterven. In september sterven ze allemaal, behalve de jonge koninginnen. Het is koud en regenachtig, en ze heeft niet meer de kracht om te vliegen.

Wespen roepen verschillende reacties op bij mensen. De Franse veldwesp is erg vredig en steekt zelden, zelfs als je dichtbij haar nest komt. Je kunt haar herkennen aan haar oranje vleugels en poten.

Ik persoonlijk zie andere wespen ook niet als agressief, zolang je hun natuurlijke gedrag en grenzen respecteert. Ik vergeef en accepteer dat ze zelf niet altijd in staat zijn om dergelijke vooruitziendheid te hebben.

Toch reageren veel mensen agressief of angstig bij het zien van een wesp. Deze sterke emoties beperken het medeleven en maken het makkelijker om deze dieren kwaad te doen.

Maar zelfs als we proberen medeleven te cultiveren, kunnen ware intenties en contexten gemakkelijk verkeerd begrepen worden.

Deze wesp beweegt duidelijk naar me toe. Ze wil me niet aanvallen. Ze zoekt ook geen contact met mij als persoon. Ze wil gewoon mijn lichaamswarmte, omdat ze in haar eigen beleving aan het bevriezen is en in haar laatste uur nog steeds vecht om te overleven.

Toch laat ik haar over aan de natuur, omdat ik begrijp dat haar verlangen, zonder dat ze het weet, haar lijden alleen maar zou verlengen.

🤗 Voor een meer genuanceerde discussie kunt u gerust de commentaarsectie, privéberichten of het anonieme contactformulier op mijn website gebruiken.

🏰🦁 Mijn toenmalige vriendin en ik bezochten vorig jaar een kapel in Kasteel Sayn. We keken rond in de kamer, en na ongeveer een minuut maakte ik een van mijn typische, aanvankelijk moeilijk te begrijpen opmerkingen: 'Deze leeuw is anders dan alle anderen!' Alle muren waren versierd met talrijke leeuwenfiguren die er bijna identiek uitzagen, behalve dat er eentje zijn tong uitstak. Dit is opzettelijk, omdat perfectie alleen voor God is weggelegd. Maar waarom merkte ik dit kleine detail zo snel op? Ben ik Rain Man of Indiana Jones?

🤠 Nee! Het komt door mijn ADHD!

🧠 1. Dopamine en Beloningsgevoeligheid

Bij ADHD vermindert het onderactieve dopaminesysteem de gevoeligheid voor beloningen, waardoor de hersenen meer gefocust zijn op nieuwe prikkels, die als meer belonend worden ervaren.

🧠 2. Verhoogde Gevoeligheid voor Prikkels

Mensen met ADHD zijn gevoeliger voor nieuwe sensorische input, waardoor ze kleine veranderingen snel opmerken, omdat hun hersenen voortdurend op zoek zijn naar nieuwe informatie.

🧠 3. Aandacht Wisselingen

Frequente verschuivingen in aandacht helpen mensen met ADHD om veranderingen sneller op te merken, aangezien hun hersenen altijd op zoek zijn naar nieuwe prikkels.

🧠 4. Hyperfocus

Tijdens periodes van intense concentratie kunnen mensen met ADHD uitblinken in het opmerken van kleine details en verschillen.

🧠 5. Prefrontale Cortex en Detailherkenning

Hoewel de prefrontale cortex minder efficiënt functioneert bij ADHD, helpt de verhoogde gevoeligheid voor nieuwe informatie om afwijkingen snel op te merken.

✨️ Ik ben constant op zoek naar nieuwe informatie, veranderingen, prikkels, om het zo maar te zeggen, en daarom merk ik zulke dingen heel snel op. Het is een perfect voorbeeld van hoe ADHD soms een superkracht kan zijn in het opmerken van details die de meeste mensen zouden ontgaan!

🤗 Voor een meer genuanceerde discussie kunt u gerust de commentaarsectie, privéberichten of het anonieme contactformulier op mijn website gebruiken.

Ogen zijn als een stille oceaan van leugens en waarheid, maar ik ben een moedige zeeman die vele ondiepten heeft bevaren.

🤗 Voor een meer genuanceerde discussie kunt u gerust de commentaarsectie, privéberichten of het anonieme contactformulier op mijn website gebruiken.

Geest en wereldorde

🤗 Voor een meer genuanceerde discussie kunt u gerust de commentaarsectie, privéberichten of het anonieme contactformulier op mijn website gebruiken.

Ik schreef bijna precies een jaar geleden voor het eerst over pareidolie. Het ging over een afbeelding die ik heb gegenereerd met DeepDream.

Pareidolie is de neiging om een object, patroon of betekenis te zien waar er eigenlijk geen is.

Ooit werd pareidolie beschouwd als een symptoom van psychose, maar nu wordt het gezien als een normale menselijke neiging.

Wetenschappers hebben convolutionele neurale netwerken gecreëerd. Dat zijn computerprogramma's die patronen herkennen op dezelfde manier als bij pareidolie. Een voorbeeld van zo'n programma is DeepDream. Maar ook de omgekeerde afbeeldingszoekopdracht is gebaseerd op zo'n neuraal netwerk.

Ik vind het stimulerend om mijn verbeelding de vrije loop te laten. Toen ik inzoomde op de bewolkte lucht, was ik verheugd om een Thalattoarchon zijn prooi te zien achtervolgen. De Thalattoarchon was een ichthyosaurus die acht miljoen jaar na het Perm-Trias uitsterven leefde. Het is de oudst bekende mariene reptiel dat een top predator was en waarschijnlijk een van de eerste mariene macropredatoren die in staat was om prooi te eten van vergelijkbare grootte.

Ik zie ook letters. Mijn poging om dit te ontcijferen resulteert in "Jucy Puzy". Maar daar zal ik niet verder op ingaan. 😳

🤗 Voor een meer genuanceerde discussie kunt u gerust de commentaarsectie, privéberichten of het anonieme contactformulier op mijn website gebruiken.