Iets meer dan een week geleden vond ik onze publieksfavoriet Chico met een verwonding. Hij had een deel van zijn staart verloren. Vervolgens zocht ik het terrarium af naar sporen om de oorzaak te vinden. Ik kwam tot de conclusie dat de scheur in het bamboe de meest waarschijnlijke oorzaak was. Dit komt overeen met een bloedvlek die ik in de buurt vond. Eerlijk gezegd had ik deze scheur eerder opgemerkt, maar ik had niet overwogen dat zijn staart erin vast zou kunnen komen te zitten. Door het vocht is de scheur breder geworden, wat een risico is dat in elk terrarium kan optreden. Daarom hoop ik dat Chico’s pijnlijke ervaring een waarschuwing is voor andere eigenaren. Voor mij was het een les om voorzichtiger en vooruitziender te zijn. Chico's staart zal terug groeien, en gedurende deze tijd zal hij een verhoogde behoefte aan voedingsstoffen hebben. Sindsdien lijkt hij, afgezien van de ontbrekende staart, vitaal en vertoont hij normaal gedrag. Gekko’s, net als veel andere hagedissen, werpen hun staart af als ze in gevaar zijn dankzij speciale spieren. Het is nog onduidelijk of dit pijn veroorzaakt. Sommige biologen beweren dat pijn bij het afwerpen van de staart een evolutionair obstakel is. Desondanks is het zeker iets wat niet licht opgevat moet worden. De tweede foto toont het bamboe met de opening. De vernauwing werd waarschijnlijk een val. De derde foto toont het lekkende weefselvocht op de dag van het incident. Het weefselvocht helpt om de wond effectief te reinigen. Omdat een stressvrije omgeving belangrijk is voor genezing en omdat daggekko’s zich meestal boven de grond bevinden, is het logischer om ze in het terrarium te laten. Dit kan anders zijn voor grondbewonende dieren, omdat hun staarten vaak de grond raken en infecties kunnen veroorzaken.

Iets meer dan een week geleden vond ik onze publieksfavoriet Chico met een verwonding. Hij had een deel van zijn staart verloren. Vervolgens zocht ik het terrarium af naar sporen om de oorzaak te vinden. Ik kwam tot de conclusie dat de scheur in het bamboe de meest waarschijnlijke oorzaak was. Dit komt overeen met een bloedvlek die ik in de buurt vond. Eerlijk gezegd had ik deze scheur eerder opgemerkt, maar ik had niet overwogen dat zijn staart erin vast zou kunnen komen te zitten. Door het vocht is de scheur breder geworden, wat een risico is dat in elk terrarium kan optreden. Daarom hoop ik dat Chico’s pijnlijke ervaring een waarschuwing is voor andere eigenaren. Voor mij was het een les om voorzichtiger en vooruitziender te zijn. Chico's staart zal terug groeien, en gedurende deze tijd zal hij een verhoogde behoefte aan voedingsstoffen hebben. Sindsdien lijkt hij, afgezien van de ontbrekende staart, vitaal en vertoont hij normaal gedrag. Gekko’s, net als veel andere hagedissen, werpen hun staart af als ze in gevaar zijn dankzij speciale spieren. Het is nog onduidelijk of dit pijn veroorzaakt. Sommige biologen beweren dat pijn bij het afwerpen van de staart een evolutionair obstakel is. Desondanks is het zeker iets wat niet licht opgevat moet worden. De tweede foto toont het bamboe met de opening. De vernauwing werd waarschijnlijk een val. De derde foto toont het lekkende weefselvocht op de dag van het incident. Het weefselvocht helpt om de wond effectief te reinigen. Omdat een stressvrije omgeving belangrijk is voor genezing en omdat daggekko’s zich meestal boven de grond bevinden, is het logischer om ze in het terrarium te laten. Dit kan anders zijn voor grondbewonende dieren, omdat hun staarten vaak de grond raken en infecties kunnen veroorzaken.

Chico! 🦎

Chico! 🦎

Zet hier alsjeblieft iets liefs neer! 😒

Zet hier alsjeblieft iets liefs neer! 😒

Je kunt niet zomaar blijven kijken zonder me iets lekkers te geven! 🥺🍌🦎

Vandaag is mijn 37e verjaardag! 🥳

Dat zijn mijn twee favoriete getallen. Dus dit wordt nu mijn favoriete jaar van mijn leven. 😎

⭐ ⭐ ⭐ ⭐ ⭐ ⭐ ⭐ ⭐

De afbeelding toont mij in de jaren 90 voor de ingang van ons voormalige huis in Saksen. Het was onderdeel van een voormalig landgoed "Rittergut Schilbach". Omgeven door natte weilanden, bossen en verlaten gebouwen beleefde ik elke dag verschillende avonturen. Ik had een dictafoon waarmee ik liedjes van de radio opnam, een BMX waar ik de dictafoon aan vastmaakte en veel "vangkisten" om dieren te vangen en te observeren. Ik had zoiets als een zesde zintuig en wist precies welke stenen ik moest optillen. Ik stak reflexmatig mijn hand in het hoge gras en had een muis in mijn hand. Ik groef een woelmuistunnel en een dwergwezel staarde me aan. Ik omhelsde bomen en hoopte dat buitenaardse wezens zouden komen en me zouden halen. Ik had drie televisiezenders, heel weinig vrienden maar wel een Commodore 64. En veel boeken. Mijn ouders legden me zelden iets uit, maar daagden me altijd uit om het zelf uit te zoeken. Ik wilde echt een instrument beheersen, maar ik was er te dom voor. Op school speelde ik altijd de triangel. Ik was altijd vreselijk slecht in sport, maar ik kon door het struikgewas rennen als een jungle-Mowgli en op de stuur van mijn fiets staan terwijl ik reed. Ik had een boomhut zonder muren maar met een lift (een grote emmer aan een touw). Er waren magische plekken die anders aanvoelden. Vreselijke dingen gebeurden tegelijkertijd, maar ik lachte altijd en zag het leven als een avontuur. Ik behoud deze kracht, dit eeuwige kind, omdat we elke dag herboren worden in een onbekende wereld. 🌌🌠

Momenten als deze 🥰🦎

Zo gek op zijn snoepjes 🥰🍌🦎