Dakota, negen jaar geleden vandaag. Dakota was bijna 3 en ik was 29. Dakota is niet veel veranderd, maar ik ben nu anders. Ik vind dat tijd echt verwarrend kan zijn. Negen jaar is niet echt veel, maar op de een of andere manier toch wel.

Als ik iets met het terrarium doe, moet Dakota altijd kijken wat er gebeurt. Hij is erg eigenwijs en houdt ervan om zelf te ontwerpen. Geen idee waar hij dat vandaan heeft. 🤷‍♂️

Behalve het schilderij heb ik anderhalf jaar lang niets meer over Dakota gepost! 😲

Om dat te compenseren, is er niet alleen een foto, maar ook een gedicht dat ik 6 jaar geleden heb geschreven. 🙈

Het is in het Duits, maar ik heb het voor je vertaald. 🐁

Die Schlange

Im Dunkel vergraben, harrte sie aus.
Ihr Kleid ward zu eng, niemals kam sie heraus.
Die Sicht ward trüber Nebelschwaden gleich.
Sie harrte aus, das Kleid ward feucht, das Kleid ward weich.

Es drängte sich, ein Muskelzucken, unruhig auf.
Es schlängelte sich, zum Mäuseschlucken, schon bald herauf.
Der Drang zum Gedeihen, er ward ihr inne.
Ein neuer Glanz, ward in ihr, da drinne.

Sie kam nach oben, platzte gleich.
Ihr glänzend Körper, voll Muskelfleisch.

De Slang

Begraven in het donker, volhardde ze.
Haar jurk was te strak, ze kwam nooit naar buiten.
Het uitzicht was als sombere mistwolken.
Ze volhardde, de jurk werd vochtig, de jurk werd zacht.

Ze drong erop aan, een spiertrekking, rusteloos.
Al snel kronkelde ze om door muizen te worden ingeslikt.
De drang om te gedijen, werd haar.
Er was een nieuwe glans in haar binnenste.

Ze kwam naar boven en stond op het punt te barsten.
Haar glanzende lichaam, vol spierweefsel.

Zonder knuffelscene gaat het rechtstreeks omnomnom! 🐁🐍💕


(tijdsverloop)


Overigens is het niet nodig om naar de maximale voergrootte te gaan. Laat me een soort zien die altijd op de sterkste en grootste prooi jaagt. Het tegenovergestelde is het geval. Vooral bij terrariumdieren die niet aan de genade van de natuur zijn overgeleverd, is dat absurd. Net zo slim als de dieren in het wild, zouden wij als huisdiereigenaren de risico's moeten minimaliseren. Normaal voer ik jonge ratten, ongeveer twee keer zo groot als deze muis. Altijd dood. Normaal gesproken voer ik op dit moment van het jaar niet, vanwege de winterslaap. Maar het is nog behoorlijk warm deze december, dus de slang heeft geen verminderd metabolisme. Dus krijgt hij een muis voor de veiligheid. Het zou snel moeten worden verteerd.

Dakota kronkelt rond en analyseert alles!🐍💕 De wereld buiten de gebaande paden is vreemd en beangstigend. Even kijken en dan snel terug naar de schuilhut! 😅

Dakota in het donker!☻
Verstoppertje spelen moet mogelijk zijn!🙄 Hoe meer veiligheid een terrarium suggereert voor het dier, hoe vrijer het kan bewegen.😉 Forceer het niet om openlijk tentoongesteld te worden. Laat het zijn eigen beslissingen nemen.🐍 Zo wordt het pas echt interessant. Mijn korenslang Dakota voelt zich veilig tussen takken en gebladerte. Mijn luipaardgekko's hebben naast wortels op de grond en holen in de achterwand ook wat dunne takken verticaal in het terrarium.

Soms speel ik graag wiebelboom met Dakota. Zoals je ziet is het al herfst.🍂🍁🐍

Die blik! 👿🐍

Dakota voelt zich bekeken! 🙃🐍

Dakota! 🙃🐍