De Franse veldwesp (Polistes dominula) heeft een veel rustiger karakter dan de gewone wesp. Het heeft een breed scala aan jachtgewoonten, waaronder verschillende insecten en spinnen. De Franse veldwesp is een sociaal insect en absoluut de moeite waard om meer te leren over zijn interessante gedrag. Oorspronkelijk afkomstig uit Eurazië en Noord-Afrika, heeft de soort zich nu naar alle continenten verspreid, ter vervanging van de inheemse soorten daar.

🌸Ik was de tijd helemaal kwijt bij deze boom 🐝

Dompel je onder in de gouden gloed van een zomerse zonsondergang, die zijn warme tinten werpt over een weelderig roggeveld, met de majestueuze silhouet van de Altkönig "Oude Koning" die in de verte opdoemt. 🫠❤️‍🔥

Ik sta de pijn toe en analyseer. Kwetsbaarheid is geen zwakte. Geen compensatie/onderdrukking door werk, alcohol, drugs of seks. Ik denk na over hoe ik zelf aan het einde van de relatie heb gewerkt om ervan te leren voor de toekomst. Ik weet dat 90 procent van alle rechtvaardigingen slechts voorwendsels zijn en dat er in werkelijkheid bijna altijd een ander probleem aan ten grondslag ligt. Ik weet dat ik niet alles kan controleren. Ik weet dat mensen niet statisch zijn, maar dat bepaalde situaties giftige gedragspatronen kunnen bevorderen (zelfbescherming). Daarom heb ik er geen probleem mee om daarna weer een serieuze relatie aan te gaan. De kracht om je gevoelens onder ogen te zien, te verwerken wat je hebt meegemaakt en vooruit te kijken, geeft me macht - over mezelf. Daarom luister ik niet naar mensen die me adviseren er niet meer aan te denken. Ik leef niet in het verleden alleen omdat ik het onder ogen zie. Integendeel: ik leef in het heden, waar het een last is, en werk aan mijn toekomst - zonder deze last.

🌠✨ Prettige kerstdagen voor jullie allemaal! 🎄💝

Ik vier niet mee omdat ik geen idee heb met wie ik zou moeten zijn.🙈
Maar ik ben een goede entertainer in mijn eentje.😜

De klimopbijen (Colletes hederae) zijn een van de 15 soorten zijdebijen die inheems zijn in Duitsland.

🌿🐝🎶🌞

Hun nesten zijn bekleed met een plasticachtig materiaal met behulp van afscheidingen van twee klieren aan het einde van het achterlijf en op het labium ("onderlip"). Daarom worden ze ook wel polyesterbijen genoemd. In Duitsland noemen we ze zijdebijen.

🌱🎶🐝🕳️ 🐝🕳️ 🐝🕳️🎶🌱🌞

Ze leven solitair in kolonies, op zonnige plaatsen zonder of met weinig begroeiing, waar ze hun gaten graven. Elke soort zijdebijen is gespecialiseerd in het stuifmeel van een bepaalde plant, net als de klimopbij.

🗺️🐝🌐🐝📈

Het verspreidingsgebied van de klimopbijen in Duitsland concentreert zich in de Boven-Rijndelta en de Midden-Rijn (waar deze foto's zijn genomen), evenals in het Moezeldal. Sinds 2006 is er echter een grote verspreidingsgolf geweest. De bijen hebben ook een nieuwe voorkeur ontwikkeld voor zandbakken in kleuterspeelplaatsen.

✨🐝💕

Het zijn vreedzame dieren die helemaal niet gestoord werden door mijn aanwezigheid. De vrouwtjes hebben een zeer zwakke angel, die ze alleen gebruiken in geval van uiterst gevaar. Er zijn geen bekende allergische reacties.

🐝🐝🐝

Knuffelweekenden met het schattigste harige monster ♥️😜

Als ik iets ontdek... 😅

Kleine tijgerslakken (Limax maximus) overal! 🥰 Ze zijn helemaal schattig als baby's en populair in tuinen omdat ze dodelijke aanvallen uitvoeren op andere slakken. ☠️

Dobby is een goede jongen! 🐶💛

Als insecten blijdschap kunnen voelen, wat een prachtige wereld. 🌺🐝

Er zijn in ieder geval experimenten die wijzen op iets wat lijkt op plezier bij insecten. Zo spelen hommels graag hommelbal. 🏀🐝

Maar er zijn ook waarnemingen bij veel andere diersoorten. 🐟🐸🐌🐎🦜

Ik vind het idee van vrolijke insecten die rondzoemen wel leuk.
✨🦋🐞🐝🦗✨

Vandaag is mijn 37e verjaardag! 🥳

Dat zijn mijn twee favoriete getallen. Dus dit wordt nu mijn favoriete jaar van mijn leven. 😎

⭐ ⭐ ⭐ ⭐ ⭐ ⭐ ⭐ ⭐

De afbeelding toont mij in de jaren 90 voor de ingang van ons voormalige huis in Saksen. Het was onderdeel van een voormalig landgoed "Rittergut Schilbach". Omgeven door natte weilanden, bossen en verlaten gebouwen beleefde ik elke dag verschillende avonturen. Ik had een dictafoon waarmee ik liedjes van de radio opnam, een BMX waar ik de dictafoon aan vastmaakte en veel "vangkisten" om dieren te vangen en te observeren. Ik had zoiets als een zesde zintuig en wist precies welke stenen ik moest optillen. Ik stak reflexmatig mijn hand in het hoge gras en had een muis in mijn hand. Ik groef een woelmuistunnel en een dwergwezel staarde me aan. Ik omhelsde bomen en hoopte dat buitenaardse wezens zouden komen en me zouden halen. Ik had drie televisiezenders, heel weinig vrienden maar wel een Commodore 64. En veel boeken. Mijn ouders legden me zelden iets uit, maar daagden me altijd uit om het zelf uit te zoeken. Ik wilde echt een instrument beheersen, maar ik was er te dom voor. Op school speelde ik altijd de triangel. Ik was altijd vreselijk slecht in sport, maar ik kon door het struikgewas rennen als een jungle-Mowgli en op de stuur van mijn fiets staan terwijl ik reed. Ik had een boomhut zonder muren maar met een lift (een grote emmer aan een touw). Er waren magische plekken die anders aanvoelden. Vreselijke dingen gebeurden tegelijkertijd, maar ik lachte altijd en zag het leven als een avontuur. Ik behoud deze kracht, dit eeuwige kind, omdat we elke dag herboren worden in een onbekende wereld. 🌌🌠