De kapel werd in 1946 gebouwd ter nagedachtenis aan de gedode leden van het verzet van het Geheime Leger, een gewapende Belgische verzetsgroep. Het symbool van deze verzetsgroep is een omgekeerde driehoek met een leeuwenkop. Het Geheime Leger was voornamelijk actief vanaf 1944 nadat de geallieerden in Normandië waren geland. In september 1944 verzamelden verschillende verzetsstrijders zich in dit bos om samen met de geallieerden de Duitsers aan te vallen. De Duitse troepen werden zich bewust van de voorbereidingen door verraad en vielen het dierenasiel in Rotem (codenaam: Anatol) aan, waar meer dan 130 verzetsstrijders uit de regio werden gedood of gevangengenomen.

De heilige tuin van de tempel van Coricancha. Spaanse kroniekschrijvers beschrijven het als een tuin van gouden planten met bladeren van geslagen goud, stengels van zilver, massieve gouden maïskolven en 20 levensgrote lama's en hun herders, allemaal in massief goud. Ook veel andere dieren zoals kolibries, slangen, vlinders en zelfs spinnen vormden een gedetailleerde tuin van goud en zilver. Goud werd beschouwd als de "zweetparels van de zon" en zilver als de "tranen van de maan". 🌞🌚

Coricancha "De Gouden Tempel" met het Klooster van Santo Domingo erboven. De Coricancha was de belangrijkste tempel in het Inca-rijk. Het werd vernietigd tijdens de Verovering. Het moet heel indrukwekkend zijn geweest met veel gouden versieringen. De overblijfselen vormen de basis van het klooster. Binnenin is een museum dat ook kunstcollecties bevat (Cusco School en hedendaagse kunst). Het groene gebied is de heilige tuin. De man in het witte shirt verlaat net een klein archeologisch museum, dat zich direct onder de tuin bevindt.

Dit is op mijn weg van Santa Teresa (Machu Picchu) naar Cusco (hoofdstad van het Inca-rijk). Ik reisde met een colectivo, zo worden de collectieve bussen genoemd in Zuid-Amerika. De hele reis was een avontuur. Een beetje later, toen het al donker was, stopten we midden op een bochtige weg ergens in de bergen. We moesten de bus duwen om weer te starten. De meeste andere passagiers spraken nauwelijks Spaans, hoewel ze inheems waren. Niet elke Peruaan spreekt Spaans als moedertaal. In sommige regio's is Quechua de meest gesproken taal. Toen we uiteindelijk in Cusco aankwamen, was het na middernacht. Ik herinner me hoe opgewonden ik was toen ik eindelijk bij het hostel aankwam. 😁

Brandende palo santo voor een spiegel.
Ik ontdekte dit "heilige hout" in Peru. Bursera graveolens bekoort met een zoete rustgevende geur en heeft een lekker ontspannend effect. Het bevat veel hars, waardoor het zeer goed brandt. Palo santo is nauw verwant aan wierook. Beide behoren tot de plantengroep fakkelhout. De geur is vrij gelijkaardig.

De intens geurende rook zou slechte energieën verdrijven. Sjamanen en medicijnmannen gebruiken het voor rituele zuivering en genezing. Mensen gebruiken het om hun huizen van slechte energie te ontdoen. Muggen en motten houden er zelfs helemaal niet van.

In Peru worden er geen bomen gekapt om te oogsten. De twijgen en takken worden van de grond gehaald. Ik weet niet hoe dit in andere landen is geregeld.

Traditioneel worden cocabladeren geconsumeerd in de Andes. Je krijgt het op elke hoek aangeboden in plastic zakken. De oorspronkelijke vorm van consumptie is door op de bladeren te kauwen. Mate de Coca is een soort nationale drank in Peru. Het is ook verkrijgbaar in kleine theezakjes, maar ik had altijd losse blaadjes. Er is zelfs chocolade met cocabladeren! Heel vaak zijn er restaurants en bars die op de een of andere manier naar coca verwijzen.

De bladeren worden gebruikt als stimulerend middel, als voedingssupplement, voor rituele en medicinale doeleinden. Ze helpen honger, vermoeidheid en kou te onderdrukken en zijn zeer effectief tegen hoogteziekte omdat ze de zuurstofopname verbeteren. Ook hebben de cocabladeren altijd een spirituele betekenis gehad.

Ik vond het effect vergelijkbaar met zwarte thee. Er zijn geen bijwerkingen bekend en u zult er niet verslaafd aan raken. Er zou ongeveer 300 gram droge cocabladeren nodig zijn om 1 gram cocaïne door chemische extractie te extraheren.

En begrijp me alsjeblieft niet verkeerd, ik ben absoluut geen vriend van de drug cocaïne. Mensen die dit snuiven om zich superieur te voelen, dragen daardoor bij aan verschrikkelijke gruweldaden zoals moord en mensenhandel.

😂 Toen ik in Santa Teresa op de bus naar Cusco wachtte, ontmoette ik een Zweed. Hij was op doorreis en bracht wat rapé mee uit het Braziliaanse Amazonegebied. Hij kon me niet precies vertellen wat erin zit. Tabak en andere planten, zei hij. Het leek een beetje op crack, dus ik probeerde het gewoon. Wat moet er gebeuren?😅
Sjamanen gebruiken het ritueel om contact te maken met de Grote Geest. Je blaast de rapé met een v-vormige buis in de neusgaten. De sjamanen nemen eigenlijk langere pijpen en snuiten elkaars neusgaten. Het is zeer sterke tabak, die brandt in de neus en direct in het hoofd gaat. Kort daarna verspreidt zich een diepe ontspanning door het hele lichaam. Ik vond het erg prettig, dus ik kocht wat op de San Pedro-markt in Cusco en bracht het naar Duitsland. Ik heb het meeste nog. Het is echt sterk! Altijd leuk om het aan mijn vrienden aan te bieden. 😜 Maar eigenlijk zit er een veel diepere betekenis achter. Geïnteresseerden moeten zoeken naar "heilige verkrachtingsrituelen".✌☺

Soms bezoek ik andere planeten. Op bètacaroteen is iedereen onzichtbaar omdat ze zoveel wortelen eten.

Zouttolerante kustvegetatie in de Atacama-woestijn, de droogste woestijn buiten de poolgebieden.

Mijn eerste tussenstop was in Paracas, waar ik een paar dagen verbleef. Ik stapte 's ochtends vroeg uit de bus, waar een vriendelijke taxichauffeur me direct begroette. Eigenlijk wilde ik lopen, maar de prijs was te laag om nee te zeggen. We reden langs de verharde weg. Ik had geen idee in wat voor soort gebied mijn hostel lag. Toen we de verharde weg verlieten en door een sloppenwijk reden die bevolkt werd door zwerfhonden, dacht ik dat dit precies de weg naar het hostel was. Maar we stopten er middenin. Ik stak een sigaret op en liet de indruk bezinken. Na een paar trekjes kwam Nicolas de deur uit en begroette me hartelijk. Ik was 4 uur te vroeg, maar dat was geen probleem. Zijn vrouw Mary maakte meteen een vers ontbijt voor me terwijl Nicolas mijn kamer klaarmaakte. Het was een heel mooi en verzorgd hostel. Niet voor hoge standaarden, maar met veel liefde en aandacht. De eerste indruk van Paracas verloor meteen aan belang en ik was blij met zo'n mooie accommodatie. Het toerisme in Peru begint zich net te ontwikkelen. Maar dat is ook zijn bijzondere charme.