Schijnbaar eindeloos..
langs de rivier de Grote Nete.

Op zoek naar magie.. ✨

Ik wens je een vrolijk kerstfeest! 🎄🍪💝

Zo gek op zijn snoepjes 🥰🍌🦎

De heide in Kessel, België, wordt gekenmerkt door heide, moerassen, stuifzand en vijvers. Heidelandschappen zijn een prachtig voorbeeld van de wisselwerking tussen cultuur en biodiversiteit. 6000 jaar geleden was 80 procent van Europa nog bedekt met bossen. Heidegebieden kwamen natuurlijk alleen in zeer zeldzame gevallen voor aan de kust, in veengebieden en in de bergen. Toen begonnen mensen de bossen voor zichzelf te gebruiken. Ze hadden graasland nodig en veranderden daarmee niet alleen het landschap, maar creëerden ook nieuwe leefgebieden voor veel verschillende soorten. Het uitgebreide gebruik van ontboste en leeggemaakte gebieden leidde tot steeds armere bodems en er werden grazende dieren gefokt die bijzonder geschikt zijn voor deze gebieden. De bovenste bodemlaag werd regelmatig verwijderd, vermengd met dierlijke mest en verbrand of als meststof op de velden aangebracht. De regen spoelde de laatste voedingsstoffen weg en speciaal aangepaste plantensoorten vestigden zich daar, gevolgd door zeldzame dieren.

Deze unieke ecosystemen overleven alleen door actieve menselijke tussenkomst, die is bereikt door eeuwen van heideboeren. Dit type landbouw is echter economisch onrendabel geworden en een groot deel van het land is omgezet in akkerland door het gebruik van kunstmest. Andere gebieden werden weer bos omdat het houden van dieren op voedselarme gebieden gepaard gaat met lagere opbrengsten. Met het verlies van de heidegebieden worden talloze dier- en plantensoorten met uitsterven bedreigd. En al het moois dat schilders en dichters altijd heeft geïnspireerd, zou eenvoudigweg kunnen verdwijnen. Het kan nauwelijks alleen de biodiversiteit zijn geweest die heeft geleid tot actieve conserveringsinspanningen, maar eerder de culturele band met deze geromantiseerde landschapsvorm. We behouden wat we mooi vinden en we kunnen alleen mooi vinden wat we kunnen zien.

🌺 Een herinnering aan de lente, tegen de winterblues. 😊

❄️🕸️❄️🕸️❄️

Vanmorgen hing het hele balkon vol met witte spinnenwebben. Het was erg mistig bij min 5 graden. Een prachtig betoverend gezicht dat niet lang duurde. De webben stortten na korte tijd in elkaar. Dit waren de werken van kruisspinnen (Araneus diadematus).🥰
Ik kon het ook niet lang volhouden en ben snel weer naar binnen gegaan! 😄☕

Vincent bracht anderhalf jaar door in een krappe koffer. Als je zoon een knuffeldier is, kun je dat doen. Voor mij was het pijnlijk om naar hem te kijken omdat Vincent een geschenk was van een vrouw van wie ik veel hield. De magie van onze band gaf hem leven. Hij werd een echt baby luiaard. Ik heb veel goede herinneringen aan Vincent. Hij bewaakte de fruitmand en vergiste zich in kiwi's voor zijn eieren. Hij stak zijn ronde hoofd uit mijn rugzak tijdens wandelingen. Hij zat bij ons televisie te kijken en had altijd wel een meer of minder slimme opmerking paraat. Hij sliep bij ons in bed en verloor snel vulling door zoveel knuffelen. Vincent van Sloth, een echte luiaard met persoonlijkheid. Ik mis de passie in mijn leven, op de een of andere manier is alle magie verdwenen. Ik had altijd deze vibe, het vertrouwen in het universum, ik kon de schoonheid van de wereld in mijn lichaam en geest voelen. En ik wilde dit gevoel altijd aan anderen overbrengen, of op zijn minst een beetje delen. Ik ben gewend om alleen te zijn. Dat is het niet. Ik voel me uitgeput door de ervaringen van de afgelopen twee jaar. Al deze gekke Duitse bureaucratie op weg naar mijn professionele doel. Een half jaar geleden stopte ik tijdelijk met mijn activiteiten op Instagram omdat ik mijn energie nodig had. Nu voel ik me beter omdat ik een belangrijke fase heb kunnen overwinnen. Maar er is veel werk te doen in de komende maanden. De magie zal vanzelf weer terugkomen, en misschien krijgen mijn berichten ook wat daarvan. Ik haalde Vincent weer naar boven omdat mijn wrok is vervaagd en het lijden is opgelost in hartverwarmende herinneringen. En nu wil ik hem terug bij mij hebben, mijn kleine Vincent.

Een Argentijnse kakkerlak (Blaptica dubia) die de ooteca uitsteekt en intrekt. Maar wat is het en waarom doet hij dat? De eipakketten van kakkerlakken en bidsprinkhanen worden ooteca genoemd. De Argentijnse kakkerlak is ovovivipaar, wat betekent dat de eieren in het lichaam blijven totdat de jongen klaar zijn om uit te komen. Het uitsteken van de ooteca gebeurt omdat dit de enige manier is om ze van de eierstokkamer naar de broedkamer te verplaatsen.

Ik houd een kleine groep kakkerlakken omdat ze goed voedsel zijn voor mijn dieren. Het terrarium is opgezet met een laag kokosgrond van 11 tot 15 centimeter hoog, die als een helling naar de achterwand van het terrarium is opgestapeld. In het onderste gebied bevinden zich takken, bladeren en stukken schors, waar de dieren het meest verblijven. Het bovenste gebied blijft vrij, alleen de voerbak staat daar. Ik houd de grond alleen op sommige plaatsen licht vochtig. Deze gebieden worden af en toe bezocht door de dieren en voorzien ook in hun drinkbehoeften. Springstaarten en micro-organismen leven ook in de grond, wat helpt om het terrarium schoon te houden. Het ruikt erg lekker naar bosgrond.

Velen schrikken als ze het woord kakkerlak horen. Slechts ongeveer 30 soorten van de 4.600 zijn geassocieerd met menselijke habitats. In een normale woonsituatie is er geen reden tot bezorgdheid over een besmetting met deze dieren.

Banana Joe overleed in april. Hij woonde sinds 2002 bij mij. Ik was toen 16 jaar oud. Banana Joe werd niet erg vaak gezien, hij behield zijn wilde natuur tot het einde. Als je hem moest pakken, reageerde hij vaak met een beet en een luid gekraak. Ik waardeerde zijn onkreukbare natuur echt aan hem. Nog verrijkender waren de momenten waarop hij zichzelf liet zien, of wanneer je aan de luid trillende staart kon horen dat hij zijn speciale voordelen aan een vrouwtje presenteerde. In 2017 werd hij vader van vijf meisjes. Zijn dochter Nameless woont nog steeds bij mij, de andere "Banana Shakes" kregen nieuwe eigenaars. Net als haar vader is Nameless een nogal verlegen dier en ze is een prachtige levende herinnering. Ik had echt gewild dat Banana Joe nog vele jaren bij mij zou blijven, maar hij heeft een respectabele leeftijd bereikt en ik ben dankbaar voor de tijd samen.

Omringd door wat ik liefheb, is het de beste plek die er is. 😄