Vincent! 😆

Ga die vieze kamer schilderen.

Het onderzoeken van zijn eigen exoskelet
🕷️👻

Ik schreef bijna precies een jaar geleden voor het eerst over pareidolie. Het ging over een afbeelding die ik heb gegenereerd met DeepDream.

Pareidolie is de neiging om een object, patroon of betekenis te zien waar er eigenlijk geen is.

Ooit werd pareidolie beschouwd als een symptoom van psychose, maar nu wordt het gezien als een normale menselijke neiging.

Wetenschappers hebben convolutionele neurale netwerken gecreëerd. Dat zijn computerprogramma's die patronen herkennen op dezelfde manier als bij pareidolie. Een voorbeeld van zo'n programma is DeepDream. Maar ook de omgekeerde afbeeldingszoekopdracht is gebaseerd op zo'n neuraal netwerk.

Ik vind het stimulerend om mijn verbeelding de vrije loop te laten. Toen ik inzoomde op de bewolkte lucht, was ik verheugd om een Thalattoarchon zijn prooi te zien achtervolgen. De Thalattoarchon was een ichthyosaurus die acht miljoen jaar na het Perm-Trias uitsterven leefde. Het is de oudst bekende mariene reptiel dat een top predator was en waarschijnlijk een van de eerste mariene macropredatoren die in staat was om prooi te eten van vergelijkbare grootte.

Ik zie ook letters. Mijn poging om dit te ontcijferen resulteert in "Jucy Puzy". Maar daar zal ik niet verder op ingaan. 😳

Als je inzoomt op de rechteronderhoek, zul je zien dat de schilder een A heeft gekregen voor dit werk (niet gemanipuleerd). 💜

Het ruikt naar suikerspin. 😋 Geniet ervan! 💜

Behalve het schilderij heb ik anderhalf jaar lang niets meer over Dakota gepost! 😲

Om dat te compenseren, is er niet alleen een foto, maar ook een gedicht dat ik 6 jaar geleden heb geschreven. 🙈

Het is in het Duits, maar ik heb het voor je vertaald. 🐁

Die Schlange

Im Dunkel vergraben, harrte sie aus.
Ihr Kleid ward zu eng, niemals kam sie heraus.
Die Sicht ward trüber Nebelschwaden gleich.
Sie harrte aus, das Kleid ward feucht, das Kleid ward weich.

Es drängte sich, ein Muskelzucken, unruhig auf.
Es schlängelte sich, zum Mäuseschlucken, schon bald herauf.
Der Drang zum Gedeihen, er ward ihr inne.
Ein neuer Glanz, ward in ihr, da drinne.

Sie kam nach oben, platzte gleich.
Ihr glänzend Körper, voll Muskelfleisch.

De Slang

Begraven in het donker, volhardde ze.
Haar jurk was te strak, ze kwam nooit naar buiten.
Het uitzicht was als sombere mistwolken.
Ze volhardde, de jurk werd vochtig, de jurk werd zacht.

Ze drong erop aan, een spiertrekking, rusteloos.
Al snel kronkelde ze om door muizen te worden ingeslikt.
De drang om te gedijen, werd haar.
Er was een nieuwe glans in haar binnenste.

Ze kwam naar boven en stond op het punt te barsten.
Haar glanzende lichaam, vol spierweefsel.

Mijn voelsprieten zijn afgestemd om de positieve vibes van het leven te ontvangen 🐝🌿🌞

Loki en ik 😎

Het was liefde op het eerste gezicht..
✨🦥❤️🐑✨