De mysterieuze achterkant van mijn schilderij. Op de donkere partijen zit een dikkere kleurlaag. Deels ben ik met het penseel in de lagen gegraven, waardoor deze lijnen zijn ontstaan. Zoals je kunt zien bestaat de slang uit slechts enkele verflagen. De meeste lagen die ik nodig had voor het hout. Je kunt de vlinder niet zien, vanwege de brancard. Het idee voor het motief kwam bij mij op tijdens het schilderen. Oorspronkelijk wilde ik gewoon mijn slang in een mooi landschap schilderen. Het is mijn eerste tempera en tegelijkertijd mijn eerste canvas schilderij ooit.

Ik heb vernis aangebracht om de tempera te scheiden van de volgende olieverf. De tempera hebben het schilderij zijn extreme uitstraling gegeven. Nu wil ik meer nuances, overgangen en ruimtelijkheid. Dit hoop ik te bereiken door subtiel overschilderen met transparante olieverf. Ik ben benieuwd of het werkt zoals gedacht. Door de lak heen zijn scheuren direct zichtbaar geworden. Het schilderij heeft sinds het voorjaar van 2017 al wat schokken ondergaan. Ik zal proberen die barsten een beetje te verbergen. Oefening baart kunst, dus ik blijf leren door te doen! Maar ik wil zeker binnenkort beginnen met een nieuw gedetailleerd schilderij en deze blokkeert me. Het houdt me in de val, maar in principe ben ik er al blij mee en staan alle stellingen er al in. Daarom maak ik het nu af. Het krijgt later een frame dat een kapot terrarium voorstelt.

"Ik ben er nog!", roept het vanuit het rotte zonnebloemveld. De kleine goudsbloem geeft niet op! Het schijnt op een koude en mistige novemberochtend, alsof het de mooiste zomerdag is! 🙄🌻

Het monument voor mijn overgrootvader Werner Hilpert (1897-1957) in de Dr.-Werner-Hilpert-Siedlung (Dr. Werner Hilpert-nederzetting), ten oosten van de voormalige Camp King in Oberursel, Duitsland.

Hij was een politicus die zijn humanistische idealen zeer serieus nam. Daarom is hij een heel belangrijk voorbeeld voor mij. Als je mij vraagt of ik een beter mens ben door mijn overgrootvader, dan kan ik dat alleen maar bevestigen. Het is mijn verantwoordelijkheid om de herinnering levend te houden.

In 1932 werd hij voorzitter van de Centrumpartij in Saksen tot de ontbinding in 1933. Hij verloor alle functies. Van 1932 tot 1937 was hij voorzitter van de Katholieke Actie in Saksen en verzette hij zich openlijk tegen het nationaal-socialisme.

In samenwerking met Carl Goerdeler was hij adviseur en gemachtigde vertegenwoordiger van Joodse burgers in "Arisering". De verzetsstrijders hebben het leven van veel Joodse gezinnen gered.

Hij werkte als syndicus in een joods bedrijfsgebouw en probeerde de arbeidsomstandigheden zo menselijk mogelijk te houden. Ook zijn kantoor brandde af tijdens de Kristallnacht in 1938.

In september 1939 werd hij gearresteerd door de Gestapo. Hij bracht de volgende 5 1/2 jaar door in het concentratiekamp Buchenwald als politiek gevangene.

Hij was lid van het verzet van Buchenwald en van het volksfrontcomité van Buchenwald. Ze voerden niet alleen campagne voor de gevangenen, maar dachten ook na over hoe Duitsland na het nationaal-socialisme verder moest.

In 1945, nadat Duitsland was bevrijd van de nazi's, nam hij deel aan de oprichting van de CDU-partij in Hessen en werd hij verkozen tot voorzitter van de CDU Hesse.

De tweede foto toont een verkiezingsposter voor de staatsverkiezing van Hessen in 1946. [Licentie door CDU, creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/de/deed.de]

Dakota kronkelt rond en analyseert alles!🐍💕 De wereld buiten de gebaande paden is vreemd en beangstigend. Even kijken en dan snel terug naar de schuilhut! 😅

Wat is jouw favoriete bloem? 🙄🌻

Dakota in het donker!☻
Verstoppertje spelen moet mogelijk zijn!🙄 Hoe meer veiligheid een terrarium suggereert voor het dier, hoe vrijer het kan bewegen.😉 Forceer het niet om openlijk tentoongesteld te worden. Laat het zijn eigen beslissingen nemen.🐍 Zo wordt het pas echt interessant. Mijn korenslang Dakota voelt zich veilig tussen takken en gebladerte. Mijn luipaardgekko's hebben naast wortels op de grond en holen in de achterwand ook wat dunne takken verticaal in het terrarium.

Tasmaanse tijgers (2010, olieverf op papier)

Bijna geen enkel ander dier heeft mijn verbeelding zo geïnspireerd als de Tasmaanse tijger.
Anders dan hun uiterlijk doet vermoeden, zijn ze nauwer verwant aan kangoeroes dan aan wolven en tijgers. Ze worden als uitgestorven beschouwd sinds 1936. Ik wou dat er nog ergens een geheim toevluchtsoord is.❤

Dit is een van de drie olieverfschilderijen die ik tot nu toe heb gemaakt. Misschien zelfs de eerste, maar dat weet ik niet precies meer.🙈 Het schilderij komt niet precies overeen met deze foto. Ik moest een spion inhuren om er een foto van te maken. Het was een geschenk aan iemand met wie ik later brak. Dus ik moest de reflecties uitwerken voordat ik het kon publiceren.📸🕵

The Dead Flowers 🌻💀🌱

Zien deze dode bloemen eruit alsof ze het licht zoeken?
Ze buigen hun hoofd naar de grond.
Nederig, ze zwichten voor de loop van de natuur .
Foetussen in de wind van verandering, aan de navelstreng van Moeder Natuur.
Ze vervagen in het vruchtwater van het universum.
Ze transcenderen als de hele wereld.

Bevredigend (2016)

Weerloos blootgesteld, dromend van een illusie van kracht en tevredenheid. Strevend naar de hemel, maar geen god of engel. Gewoon een simpel mens. Een foetus in de baarmoeder van de eeuwigheid. Ik rust in de schaduw. Geruststellend? Hoe zou ik kunnen dromen als het licht me wakker maakt?