⚖️ Ik ben tegen elke vorm van onrecht – of het nu gaat om fysieke kenmerken, psychologische eigenschappen, geslacht, afkomst, religie of interesses. Dit gaat niet alleen over sociale vrede, maar ook over eerlijkheid en de basis van een constructief samenleven. Agressieve retoriek kan niet helpen, omdat het muren opbouwt. Journalisten moeten verantwoordelijk werken om schadelijke verhalen niet te versterken.

🎯 Naast de opkomst van extreemrechtse krachten frustreert mij ook de dichotome kijk op gender. Het is niet nuttig om mannen af te schilderen als de bron van al het kwaad. Als slechts ongeveer 1–2 % van de mannen gewelddadig wordt, kan men niet doen alsof mannen in het algemeen niet in staat zijn om conflicten op een normale manier op te lossen. Juist deze agressieve retoriek tegen mannen laat zien dat het probleem niet alleen bij hen kan liggen. 20–30 % van de mannen is minstens één keer in hun leven gewelddadig geweest (bijvoorbeeld in een gevecht, huiselijk geweld of andere situaties). De meeste van deze gevallen vonden plaats op jonge leeftijd en onder invloed van alcohol.

📰 We zijn niet onbekwaam om over onze emoties te praten of ze te reguleren, maar de manier waarop we in de media worden weergegeven, kan ons doen geloven dat we dat wel zijn (gaslighting). Het feit dat er meetbare verschillen zijn in studies betekent niet dat ze uit hun context moeten worden gehaald om mannen te demoniseren!

🔎 Vooral vooroordelen over empathie worden vaak vertekend, hoewel de studies zelf de beperkte betekenis ervan benadrukken. Het gaat om respect en fatsoen. Om objectiviteit in de zoektocht naar een gemeenschappelijk doel!

🎣 Polarisatie genereert aandacht, betrokkenheid en uiteindelijk winst – of het nu in de media, de politiek of op sociale netwerken is. Duidelijke vijandbeelden maken complexe problemen makkelijker te begrijpen en emotionaliseren het debat, wat op zijn beurt leidt tot meer klikken, hogere kijkcijfers of meer stemmen.

🐾 Het fatale is dat dergelijke verhalen vaak een eigen leven gaan leiden. Zodra een groep als "schuldig" wordt bestempeld, wordt elk individueel wangedrag binnen die groep buiten proportie waargenomen en versterkt het stereotype. Tegelijkertijd ontstaat er een dynamiek waarin feitelijke discussies steeds moeilijker worden, omdat elke tegenspraak wordt gezien als "bagatellisering" of als "partij kiezen" voor de andere groep.

🤗 Voor een meer genuanceerde discussie kunt u gerust de commentaarsectie, privéberichten of het anonieme contactformulier op mijn website gebruiken.

Vrouwen worden over het algemeen beschouwd als het empathische geslacht. Dat kan ik niet echt bevestigen. Ik denk dat de term welwillendheid hier beter past. Ik denk dat vrouwen eerder geneigd zijn tot welwillendheid, terwijl empathie een vaardigheid is die ongeacht het geslacht kan worden ontwikkeld. Ik denk dat veel mensen het verschil tussen moraliteit en empathie niet kennen. Empathie betekent openstaan voor het perspectief en de behoeften van anderen. Moraliteit is een ideaal dat iedereen voor zichzelf heeft. Dit ideaal aan anderen opdringen heeft niets met empathie te maken.

Een voorbeeld hiervan is dat tegen mannen vaak wordt gezegd: Je hoeft geen spieren op te bouwen. Je hoeft je mannelijkheid niet te versterken. Maar dat houdt meteen een oordeel in, wordt verbonden met een persoonlijk ideaal en vervolgens wordt geprobeerd datzelfde ideaal aan de ander op te dringen. Dat is geen empathie, zelfs niet als het voortkomt uit een welwillend motief. Dat is moraliseren.

In feite is het effect, zelfs als de motieven fundamenteel verschillend zijn, niet zo anders dan het beruchte gaslighting (een subtiele vorm van geweld). Als man kun je net zo onzeker worden en aan jezelf twijfelen als vrouwen en non-binaire mensen. Niemand – ongeacht het geslacht – wil te horen krijgen wat hij of zij wel of niet mag willen.

Voor mannen is fysieke kracht geen universele, maar wel een veelvoorkomende behoefte die in hun natuur ligt. Evenzo zijn dominantie of kracht door superioriteit volkomen natuurlijke drijfveren – die overigens ook bij vrouwen voorkomen.

In een samenleving gaat het er niet om regels op te stellen over wie wat mag zijn, maar om ervoor te zorgen dat iedereen zijn of haar behoeften vrij kan uiten binnen een sociaal acceptabel kader, zonder daartoe gereduceerd of als mens beoordeeld te worden. Wanneer we het hebben over toxische mannelijkheid, bedoelen we een dynamiek die schadelijk is – bijvoorbeeld agressief gedrag dat anderen schaadt (dus niet sociaal acceptabel is). Maar als we het steeds over toxische mannelijkheid hebben, moeten we het ook over toxische vrouwelijkheid hebben. Toxische vrouwelijkheid is bijvoorbeeld het moraliserende gedrag dat ik heb beschreven. En als we ons nu losmaken van het idee dat beide dingen stereotiep aan geslachten kunnen worden toegeschreven, kunnen we misschien een objectievere basis voor discussie vinden – een die niet gebaseerd is op demonisering, maar op empathie.

🤗 Voor een meer genuanceerde discussie kunt u gerust de commentaarsectie, privéberichten of het anonieme contactformulier op mijn website gebruiken.