🍂🐝 Eind oktober op het noordelijk halfrond gaan de gewone wespen (Vespula vulgaris) een fase van terugtrekking en transformatie binnen. De meeste werksters en drones sterven af naarmate het weer kouder wordt, terwijl nieuw bevruchte koninginnen beschutte plekken vinden om de winter door te brengen en zich voor te bereiden op het starten van een nieuwe kolonie in de lente. Gedurende deze periode zoeken de weinige overgebleven wespen naar de laatste voedingsbronnen voordat de temperaturen te laag worden om actief te blijven.

🌷🌳🍂☃️ Wanneer ik deze tijd van het jaar een wesp zie knabbelen aan een dode spin, wordt ze een symbool van de laatste inspanningen in de cyclus van de natuur. Ze is zelf gebonden aan de grenzen van haar levenscyclus, gevormd door de grotere ritmes van de seizoenen. Ze vertegenwoordigt een moment waarop zelfs de kleinste wezens, zoals wij, onze daden moeten afstemmen op de cyclus van de natuur, ons aanpassend aan externe omstandigheden die ons allemaal vormen en verbinden.

In dit overgangsseizoen herinnert de wesp me eraan dat onze onderlinge verbondenheid met de wereld voortdurend verandert, net zoals we ons moeten aanpassen en onze plek binnen de fasen van het leven moeten vinden, altijd afhankelijk van de grotere cyclus die ons ondersteunt.

🌦🍂 Laatste dag van september: Deze Franse veldwesp (Polistes dominula) is aan het sterven. In september sterven ze allemaal, behalve de jonge koninginnen. Het is koud en regenachtig, en ze heeft niet meer de kracht om te vliegen.

Wespen roepen verschillende reacties op bij mensen. De Franse veldwesp is erg vredig en steekt zelden, zelfs als je dichtbij haar nest komt. Je kunt haar herkennen aan haar oranje vleugels en poten.

Ik persoonlijk zie andere wespen ook niet als agressief, zolang je hun natuurlijke gedrag en grenzen respecteert. Ik vergeef en accepteer dat ze zelf niet altijd in staat zijn om dergelijke vooruitziendheid te hebben.

Toch reageren veel mensen agressief of angstig bij het zien van een wesp. Deze sterke emoties beperken het medeleven en maken het makkelijker om deze dieren kwaad te doen.

Maar zelfs als we proberen medeleven te cultiveren, kunnen ware intenties en contexten gemakkelijk verkeerd begrepen worden.

Deze wesp beweegt duidelijk naar me toe. Ze wil me niet aanvallen. Ze zoekt ook geen contact met mij als persoon. Ze wil gewoon mijn lichaamswarmte, omdat ze in haar eigen beleving aan het bevriezen is en in haar laatste uur nog steeds vecht om te overleven.

Toch laat ik haar over aan de natuur, omdat ik begrijp dat haar verlangen, zonder dat ze het weet, haar lijden alleen maar zou verlengen.

Een picknickkever! 🪲 Ze worden picknickkevers genoemd omdat ze vaak buiten op je af vliegen. Na het einde van de Tweede Wereldoorlog verspreidde Glischrochilus quadrisignatus zich vanuit Berlijn naar bijna heel Europa. Oorspronkelijk komen ze uit Noord-Amerika, waar ze al een rol speelden als plaaginsect, en werden toen waarschijnlijk via bevoorrading van de geallieerde luchtbrug naar Duitsland gebracht. Terwijl in Amerika de schade aan maïs, tomaten en verschillende fruitsoorten (appels, peren, abrikozen, perziken, frambozen) behoorlijk groot kan zijn, is de soort in Europa tot nu toe slechts in veel mindere mate als maïsplaag verschenen. De kever bijt in de jonge, nog melkachtige korrels en eet ze op. Nou, vlieg dan verder, kleine veroveraar!

Deze groene schildwants (Palomena prasina) is verdwaald in het trappenhuis... 🦸🪲

☠️ Er was gevaar voor spinnen, uitdroging of verdrinking door het speeksel van de hond van de buurman.

🕸🕷🏜🐶💦

Deze en talrijke andere gevaren loeren in het dagelijks leven van dit stedelijke insect. 🚗🏡🌳

Het leeft in bomen en struiken en zuigt hun sap. Eigenlijk zou iedereen in Duitsland het moeten kennen, met zijn heldergroene kleur en stinkende afscheiding.

🛩🪂 Het crasht vaak ergens. Zijn vliegvaardigheden kunnen zeker als uithoudend omschreven worden, maar het mist snelheid, precisie en wendbaarheid.

☝️🔒Mijn vingerafdruk is gemanipuleerd.

Beweeg je lichaam! 💃🌿
Je moet bewogen hebben terwijl je dit bekeek 😜

De stekelige wandelende tak (Aretaon asperrimus) vertrouwt op zijn takachtige uiterlijk en begint te wiebelen wanneer zijn "tak" beweegt, waardoor hij opgaat in de bewegingen van de vegetatie in de natuur.

Dit is een oude opname uit 2017.
Ik houd ze niet meer.

🌤🌸🦗🪻 Een geurige zomerse zonplek voor een kleine sabelsprinkhaan (Phaneroptera species) 😊

Drop it like it's hot 💩

Een rode blindwants (Deraeocoris ruber) ontlast zich op een hennepblad. In feite is insectenuitwerpselen ongeveer even warm als hun omgeving.

“Innerlijke ontwikkeling”

Hier smelten artistieke intentie en onverwachte invloeden samen. Dit werk, oorspronkelijk bedoeld als een afdruk van een blote voet in gedroogde en gebarsten verf, nam een fascinerende wending.

Een levendig palet van groene en gele tinten, doordrenkt met sporen van de natuur. Het was niet mijn hand, maar kevers die onopgemerkt hun weg vonden en hier hun stempel achterlieten. Het oorspronkelijke visioen is door de natuur geherinterpreteerd, en de schade van de kevers is nu een krachtig symbool van verandering en onvoorspelbaarheid.

In deze onverwachte samenwerking vind ik een organische metafoor voor metamorfose en verandering. De sporen van de kevermetamorfose, als onbedoeld symbolisme, vertellen een verhaal van transformatie en de onstuitbare passage van de tijd. Kunst en natuur smelten samen tot een unieke esthetische fusie van geplande creativiteit en spontane invloeden.

Bewust besloot ik tegen de originele voetafdruk in te gaan om de sporen van de kevers te behouden. Dit was geen nederlaag, maar een keuze die de dialoog tussen kunst en kans intensifieerde. Het werk wordt zo een tijdloos getuigenis van de schoonheid die ontstaat uit de symbiose van menselijke creativiteit en de kracht van de natuur.

In ‘Innerlijke ontwikkeling’ zien we hoe het creatieve proces de grenzen van de intentie overschrijdt. De onbedoelde elementen zijn geen fouten maar bronnen van inspiratie. Dit werk nodigt je uit om de schoonheid in het onverwachte te ontdekken en de transformerende kracht van kunst te ervaren.

De schilderij is een 20cm x 20cm eitempera op canvas. De kevers zijn broodkevers (Stegobium paniceum). Deze hebben alle ontwikkelingsstadia doorlopen binnen de gedroogde verf. Ik heb ze verzameld en het schilderij schoongemaakt. Vervolgens werd het gedesinfecteerd in de oven en voorbereid met lijnolievernis. Wat overblijft is een gedetailleerd landschap dat een kleurrijk verhaal van het leven vertelt.

In tegenstelling tot de meeste andere roofvliegen, parasiteren de larven van de wantsenvlieg (Phasia hemiptera) niet op rupsen maar op stinkwantsen.

Het mannetje is gemakkelijk te herkennen aan de vleugels met iriserende blauwzwarte vlekken.

Mooi! 🥰

Terwijl mensen ruziën...✨💛🖤✨

Kongo-rozenkever (Pachnoda marginata peregrina) en moriokever (Zophobas morio).

Als ik ze zo zie, vraag ik me af wat er in hun hoofd omgaat.

Hoe ervaren anderen de wereld? Je weet het nooit. Dit geldt zowel voor andere mensen als voor dieren. Hoe egocentrischer je bent, hoe meer je geneigd bent conclusies te trekken over anderen. Maar bewustzijn is een van de grootste mysteries. Het feit dat je je niet kunt onderdompelen in de wereld van ervaringen van anderen, wordt qualia genoemd.

Qualia verwijzen naar de subjectieve, individuele ervaringen van sensorische waarnemingen en bewustzijn.

Qualia zijn inherent persoonlijk en kunnen niet volledig worden gecommuniceerd of begrepen door anderen.

Dit betekent dat er geen manier is om precies te weten wat er binnenin deze schatjes gebeurt.

Ik vermoed dat deze kevers proberen elkaar te begrijpen. Tenminste hun bedoelingen. Daarom raken ze elkaar aan met hun voelsprieten.

Maar misschien voelt het ook gewoon goed als ze dat doen. Net zoals wanneer mensen elkaar teder aanraken.