Ik hoop dat ik je niet te veel geef om te verwerken met mijn berichten. Mijn creatieve activiteiten zijn altijd door verschillende fasen gegaan. Dat komt omdat ik variatie nodig heb, en dit jaar heb ik meer de nadruk gelegd op filosofie en kennis, terwijl het in voorgaande jaren veel emotioneler was en ik vrijer was in mijn expressiemiddelen. Dat weerspiegelt zich ook in mijn privéleven. Dit jaar had ik op de een of andere manier geen echte interesse in romantiek. Ik heb helemaal niet gereisd. In feite heb ik dit jaar maar één aardige vrouw mijn telefoonnummer gegeven. Ja, lieve Tatiana, jij bent echt de enige die dat dit jaar is gelukt. 😅

Maar zelfs deze episode, die misschien saai lijkt, zal voorbijgaan. Er zijn gewoon tijden waarin je liever door andere dingen groeit, maar dat betekent niet dat mijn geest is verdwenen. In feite heb ik door mijn intensieve betrokkenheid veel bagage afgeworpen, zelfs als het af en toe mijn goede humeur heeft beïnvloed.

Zo ontstaan rimpels. En ik vind het mooi. ✨️ Het speciale effect van mijn glimlach is dat deze altijd een beetje scheef is.😁 Mijn bovenste tanden zijn super recht en dicht bij elkaar, maar mijn bovenkaak is niet recht zoals bij de meeste mensen.

Dat komt omdat ik als tiener een beugel heb gehad, maar niet tot het einde van de behandeling. Mijn orthodontist vertelde me dat iedereen me daardoor zou uitlachen. Maar in werkelijkheid heb ik mijn hele leven alleen maar positieve reacties op mijn glimlach gekregen.🌞

🧒🔍 Ik vind rimpels heel mooi – ook bij vrouwen. Sommige mensen lachen alleen met hun mond omdat ze rimpels willen vermijden. Ik denk dat een glimlachend gezicht dat ook de ogen omvat, natuurlijker en vriendelijker lijkt. Het versterkt de gezichtsspieren en draagt bij aan een gezonde en levendige uitstraling.

Rimpels maken deel uit van het leven en vertellen vaak een verhaal van vreugde en geleefde momenten. Een authentieke glimlach die de ogen bereikt kan het welzijn verhogen en positieve interacties bevorderen.

😊🍀 In plaats van je zorgen te maken over rimpels, kan het beter zijn om je te concentreren op een gelukkig en vervuld leven, dat zich weerspiegelt in een oprechte en warme glimlach.

Dakota, negen jaar geleden vandaag. Dakota was bijna 3 en ik was 29. Dakota is niet veel veranderd, maar ik ben nu anders. Ik vind dat tijd echt verwarrend kan zijn. Negen jaar is niet echt veel, maar op de een of andere manier toch wel.

Soms regent het gewoon de hele zomer lang 🤷‍♂️

Vuurvliegjes vangen in een maïsveld 🌌✨️

Ogen zijn als een stille oceaan van leugens en waarheid, maar ik ben een moedige zeeman die vele ondiepten heeft bevaren.

Ik vind deze selfie leuk 🙃
Ik vind hem erg natuurlijk en gedetailleerd 🍃

Mijn kussen fluistert lieve niemendalletjes 😌💭

Een fijne zondag gewenst en voel je geknuffeld door Vincent! ♥️😊

Waarom zou ik veranderen wat ik zo leuk vind. Het leven is als een toilet, soms moet je schrobben. Toch is het goed om er een te hebben. Ik kreeg de diagnose ADHD toen ik 20 was. Dat brengt impulsiviteit en sensorische overbelasting met zich mee, maar ook veel creativiteit en plezier. Het heeft mijn leven niet beter of slechter gemaakt, maar net zo uniek als elk ander. Kijk eens wat een aantrekkelijke maan ik ben! 🌝

📆📸 06/08/16/18/06/07

Vincent bracht anderhalf jaar door in een krappe koffer. Als je zoon een knuffeldier is, kun je dat doen. Voor mij was het pijnlijk om naar hem te kijken omdat Vincent een geschenk was van een vrouw van wie ik veel hield. De magie van onze band gaf hem leven. Hij werd een echt baby luiaard. Ik heb veel goede herinneringen aan Vincent. Hij bewaakte de fruitmand en vergiste zich in kiwi's voor zijn eieren. Hij stak zijn ronde hoofd uit mijn rugzak tijdens wandelingen. Hij zat bij ons televisie te kijken en had altijd wel een meer of minder slimme opmerking paraat. Hij sliep bij ons in bed en verloor snel vulling door zoveel knuffelen. Vincent van Sloth, een echte luiaard met persoonlijkheid. Ik mis de passie in mijn leven, op de een of andere manier is alle magie verdwenen. Ik had altijd deze vibe, het vertrouwen in het universum, ik kon de schoonheid van de wereld in mijn lichaam en geest voelen. En ik wilde dit gevoel altijd aan anderen overbrengen, of op zijn minst een beetje delen. Ik ben gewend om alleen te zijn. Dat is het niet. Ik voel me uitgeput door de ervaringen van de afgelopen twee jaar. Al deze gekke Duitse bureaucratie op weg naar mijn professionele doel. Een half jaar geleden stopte ik tijdelijk met mijn activiteiten op Instagram omdat ik mijn energie nodig had. Nu voel ik me beter omdat ik een belangrijke fase heb kunnen overwinnen. Maar er is veel werk te doen in de komende maanden. De magie zal vanzelf weer terugkomen, en misschien krijgen mijn berichten ook wat daarvan. Ik haalde Vincent weer naar boven omdat mijn wrok is vervaagd en het lijden is opgelost in hartverwarmende herinneringen. En nu wil ik hem terug bij mij hebben, mijn kleine Vincent.