✨️🌌 Ik heb dit talisman zelf gemaakt in 2006, het jaar waarin ik over mijn ADHD hoorde. Al voor de diagnose wist ik dat ik anders was. Door mijn sterke interesse in de natuur had ik al vroeg parallellen opgemerkt tussen mijzelf en dieren.

🐯 Dit is niets slechts — in inheemse culturen zoeken mensen vaak hun kracht en vaardigheden door een spirituele verbinding met dieren. Er zijn zelfs steeds meer aanwijzingen dat ADHD evolutionaire wortels zou kunnen hebben, gekoppeld aan eigenschappen die voordelig waren in jagers-verzamelaarsgemeenschappen.

💀 De evolutionaire mismatch-hypothese suggereert dat moderne omgevingsfactoren, zoals een sedentaire levensstijl, ervoor zorgen dat bepaalde individuen niet langer optimaal zijn aangepast, wat zou kunnen bijdragen aan de moeilijkheden die we als ADHD herkennen. Hoewel dit nog steeds een hypothese is, geloof ik dat in de biologie niets zinvol is, behalve in het licht van evolutie.

🤠 Ik heb altijd een sterke drang gehad om de natuur te verkennen, en er is nooit iets interessanter geweest voor mij dan ontdekken. Deze intrinsieke drang sluit goed aan bij gedragingen die worden waargenomen in jagers-verzamelaarsgemeenschappen, waar deze kennis essentieel is voor overleving. Ook dieren leren op soortgelijke manieren over hun omgeving.

🧬 Ik weet dat ik deze passie voor de natuur heb geërfd van mijn moeders kant, terwijl mijn vader degene is bij wie ik duidelijk symptomen en gedrag van ADHD zie. Mijn grootvader aan moeders kant vertoonde ook enkele ADHD-kenmerken.

🛖 Wanneer ik bedenk dat mijn naaste vriendenkring voornamelijk bestaat uit mensen met ADHD, kan men aannemen dat we een vergelijkbare interactiestijl hebben, wat waarschijnlijk ook een rol speelt in onze partnerkeuze.

🧫 Misschien ben ik gewoon een unieke combinatie van verschillende prehistorische eigenschappen die elkaar aanvullen.

🌱 Daarom is het begrijpelijk dat ik een sterke verbondenheid met de natuur voel. Deze talisman staat voor waardecreatie. De gevorkte tak symboliseert schepping, en de barnsteen ertussen symboliseert waarde. Net zoals de tak zich splitst en een nieuwe vorm aanneemt, werd de barnsteen in de loop van de tijd gevormd uit hars.

🧠 Je kunt nu wetenschappelijke artikelen en studies over dit onderwerp vinden in mijn uitzending.

Voor iemand met ADHD is het moeilijk om publiekelijk over het onderwerp te praten als je je systematisch benadeeld voelt. Maar juist degenen die getroffen zijn, kunnen echte inzichten bieden, terwijl de media meestal stereotypen en geïdealiseerde beelden verspreiden. Ik heb gemerkt hoe populair overdreven eenvoudige antwoorden zijn geworden, gekoppeld aan een agressiviteit die geen ruimte laat voor nuance. Ik heb me gerealiseerd dat veel van wat op het eerste gezicht nuttig lijkt, juist het tegenovergestelde blijkt te zijn.

We hebben het over slogans die negatief gedrag reduceren tot ‘slechte’ karaktertrekken. Veel mensen lijken te leven in een wereld vol zogenaamde narcisten en respectloosheid. Maar de meeste mensen die als ‘narcisten’ worden bestempeld, zijn dat helemaal niet. Vaak is het de persoon die deze beschuldigingen uit, die zelf egocentrisch denken en beperkt begrip toont. Mensen klappen snel wanneer bepaalde figuren gedrag vereenvoudigen met krachtige, duidelijke woorden. ‘Mensen veranderen niet. Als je partner tegen je liegt, is dat een gebrek aan respect!’ — wat een uitspraak. Als alleen de wereld zo eenvoudig was.

Wanneer je je op eigen aannames over de motieven van een ander verlaat, dring je binnen in het innerlijk van die persoon zonder begrip te tonen; in plaats daarvan plaats je jezelf boven die persoon en het conflict.

Mensen zijn er niet om aan elkaars persoonlijke verwachtingen te voldoen; er is altijd een bredere context. Communicatie gaat er niet om mensen in hokjes te dwingen. Mensen zijn geen voetballen die je in het doel van je eigen perceptie kunt schoppen; ze zijn complexe wezens, vol gebreken, angsten en fouten. Ik merk dit slecht genuanceerde, sterk gepolariseerde circus op.

Wat ik probeer te zeggen, is dit: de drang naar simpele antwoorden en duidelijke slechteriken mist volledig de kern van de zaak. Mensen, vooral die met ADHD of andere uitdagingen, passen niet netjes in zwart-wit categorieën. Zolang we blijven vallen voor deze goedkope versimpelingen, voorkomen we echt begrip en verdiepen we de kloof.

Vreemd? Noch een dier, noch een plant, noch een schimmel— iets geheel unieks met verbluffende vermogens. De slijmzwam Physarum polycephalum is het grootste eencellige organisme ter wereld. Wat je op de foto's ziet, is het gele plasmodium dat zich voedt met rijstkorrels. Het rechthoekige stuk agar is het medium waarop ik de slijmzwam in zijn droge rustfase (sclerotium) heb verkregen.

De levenscyclus van Physarum polycephalum bestaat uit verschillende fasen. Het begint in de sporenfase, waarin de slijmzwam overleeft door sporen te vormen die zich in de omgeving verspreiden. Deze sporen zijn veerkrachtig en kunnen lange tijd overleven onder ongunstige omstandigheden. Als de omstandigheden gunstig zijn, ontkiemen de sporen en ontwikkelen zich tot beweeglijke amoeben, de zogenaamde myxamoeben. Deze myxamoeben zijn amoeboïde en kunnen actief op zoek gaan naar voedsel, zoals bacteriën en organisch materiaal.

Wanneer meerdere myxamoeben elkaar ontmoeten, kunnen ze samenvoegen tot een plasmodium. In deze multinucleaire fase, die verantwoordelijk is voor groei en voedselopname, vertoont de slijmzwam opmerkelijke gedragingen: hij navigeert efficiënt door doolhoven en onthoudt paden en negatieve ervaringen.

Wanneer de omgevingsomstandigheden ongunstig worden, bijvoorbeeld bij voedselgebrek of droogte, verandert het plasmodium in de vruchtlichaamfase, waarin het vruchtlichamen produceert die sporen bevatten. Het is belangrijk op te merken dat het plasmodium ook in reactie op licht in de vruchtlichaamfase overgaat. Deze sporen kunnen dan terugkeren naar de sporenfase en zo de levenscyclus voltooien. Bovendien kan de slijmzwam in een droge rustfase terechtkomen, waarbij hij inactief wordt en als sclerotium overleeft tot de omstandigheden weer gunstig zijn.

Bovendien kan Physarum polycephalum zich in meerdere individuen splitsen en samenvoegen met andere individuen, waarbij herinneringen worden samengevoegd. Het dient niet alleen als modelorganisme voor de wetenschap, maar zijn vermogens stimuleren ook filosofische reflecties over hoe intelligentie gedefinieerd kan worden.

Ongebruikelijk zicht: Zelfbekrachtiging bij mannen stuit vaak op weerstand. Deze weerstand komt voort uit de perceptie dat mannen al dominant en bevoorrecht zijn, en er heerst een verwachting dat ze altijd sterk moeten lijken. Ik vind dat zulke opvattingen zwakheden vertonen, vooral op het gebied van mededogen, communicatie en vooral gezondheid. Mijn open benadering om emoties en kwetsbaarheden te bespreken, is een getuigenis van kracht en mededogen.

Ongeveer 7 tot 10 procent van de mensen heeft ADHD, waarbij mannen onevenredig vaak worden getroffen. Ik zie geen gevaar in het uiten van mijn authenticiteit en openheid. Je kunt me niets verwijten dat ik niet al over mezelf erken. In feite kweken degenen die vasthouden aan ouderwetse genderrollen vaak hun eigen kwelgeesten. In een samenleving waar individuen bang zijn om zichzelf te zijn, worden manipulatie en bedrog de enige overlevingsmiddelen.

Na de gevolgen van dit gedrag in mijn eigen leven te hebben ervaren, heb ik er een sterke afkeer van ontwikkeld. Door open te zijn over mijn emoties en worstelingen, creëer ik een omgeving waarin anderen zich ook op hun gemak kunnen voelen om hetzelfde te doen. Deze openheid helpt gezondere relaties, meer zelfbewustzijn en oprechte connecties te creëren.

Het is tijd om deze verouderde normen af te wijzen en een inclusieve samenleving te creëren waarin alle mensen authentiek kunnen leven zonder angst voor oordeel of afwijzing. Mijn reis is een stap naar deze verandering en dient als een oproep aan anderen om hun ware zelf te omarmen.

Me zo laten zien zoals ik op de foto doe, is symbolisch voor mijn moed, want iedereen in mijn buurt en de hele wereld kan me zo zien. Geef ik erom of ik aan jouw verwachtingen voldoe of of ik bekritiseerd word? Niet echt. Ik volg de gemeenschapsrichtlijnen en doe wat ik wil.

Intuïtie, Mindfulness en Reflectie:

De diagonaal ontstaat wanneer het aantal berichten deelbaar is door drie en vertegenwoordigt een moment van balans en afstemming in mijn systeem. Deze lijn geeft het ideale moment aan om opnieuw uit te lijnen, omdat het systeem in perfect evenwicht is. De diagonaal, als symbool van balans, wijst op een staat van helderheid, en dat is het moment voor verandering. Elk van de drie ogen – Intuïtie, Mindfulness en Reflectie – verschijnt met regelmatige tussenpozen langs de lijn en benadrukt dat optimale afstemming alleen kan worden bereikt door een combinatie van deze drie kwaliteiten.

Intuïtie: Eén oog staat voor het vermogen om innerlijke inzichten te herkennen, zelfs wanneer er geen externe aanwijzingen zijn.

Mindfulness: Een ander oog symboliseert de noodzaak om in het moment aanwezig te zijn en aandacht te hebben voor veranderingen of details.

Reflectie: Het derde oog vertegenwoordigt het vermogen om na te denken over ervaringen en ervan te leren.

Wanneer het aantal berichten niet deelbaar is door drie, ontstaat er een onevenwicht en vormen de ogen in plaats daarvan driehoeken. Deze driehoeken symboliseren een stabiel zelf dat zich tijdens tijden van onevenwicht in verschillende richtingen heroriënteert:

Een naar beneden wijzende driehoek vertegenwoordigt innerlijke stabiliteit en reflectie tijdens een fase van onevenwicht.

Een naar boven wijzende driehoek staat voor naar buiten gerichte mindfulness en de bereidheid om zich aan te passen en te reageren op veranderingen om het evenwicht te herstellen.

Intuïtie blijft een leidende kwaliteit, zelfs in momenten van onevenwicht, en helpt de juiste weg terug naar balans te vinden.

Zodra een door drie deelbaar aantal is bereikt, verschijnt de diagonaal opnieuw. Deze diagonaal signaleert de terugkeer naar balans en markeert het optimale moment voor verandering en afstemming.

Samenvattend symboliseert de cyclus de wisselwerking tussen stabiliteit en verandering, waarbij de drie ogen – Intuïtie, Mindfulness en Reflectie – constante metgezellen zijn:

De diagonaal vertegenwoordigt balans en transformatie door de afstemming van deze drie kwaliteiten.

De driehoeken laten zien dat stabiliteit ook kan worden bereikt in tijden van onevenwicht door het zelf in verschillende richtingen te heroriënteren via Intuïtie, Mindfulness en Reflectie.

🐒 Ik heb je nu enig inzicht gegeven in mijn uitdagingen, sterke punten en vaardigheden. ADHD is een spectrum en een onderdeel van natuurlijke diversiteit. Er zijn mensen voor wie ADHD een last is, en anderen die er meer voordelen dan nadelen in zien. Het is een misverstand om te geloven dat deze verschillen uitsluitend te wijten zijn aan de wil van de betrokkenen. In feite varieert de uiting van de stoornis, en factoren zoals medicatietolerantie, comorbiditeiten, opvoeding, wereldbeeld, toegang tot gratis of betaalbare therapieopties, levensomstandigheden, levenservaringen, stigmatisering en persoonlijkheidskenmerken spelen ook een rol.

🦤 In deze onjuiste aanname zijn zowel fundamentele attributiefouten als de overlevingsbias ('Survivorship Bias') betrokken.

🌱 In de afgelopen 18 jaar heb ik veel aan mezelf gewerkt en, zoals je misschien in mijn berichten hebt gezien, met enkele moeilijkheden geworsteld.

🏝 Ik ben een rustig en vredig persoon, wat het voor velen moeilijk maakt om mijn ervaringen te begrijpen. In feite heb ik me gericht op het bevorderen van mijn therapie. Ik heb niemand aangevallen; voldeed gewoon niet aan de verwachtingen die ze van mij hadden. Als gevolg hiervan moest ik mijn familie verlaten, omdat we niet in harmonie waren. Daarom vergeef ik degenen die me hebben aangevallen, omdat ze misschien niet dezelfde omstandigheden hadden als ik. Ze wilden me misschien echt helpen, ook al vind ik het moeilijk om dat op zowel rationeel als emotioneel niveau te begrijpen.

🏞 Het heeft me geraakt toen me herhaaldelijk werd verteld hoe 'zielig' ik was terwijl ik probeerde mijn eigen weg te vinden. Ik kon niet eens ademen zoals ik wilde, zonder dat ik er kritiek op kreeg. Ik vergeef mezelf voor de woede en bitterheid die ik voelde, omdat het begrijpelijke reacties waren. Ik erken echter hun schadelijkheid en negatieve impact, niet alleen op mezelf. Daarom werk ik voortdurend aan het verbeteren van mijn zelfmanagement. Ik streef niet naar verzoening, maar naar een duidelijke grens tegen respectloos gedrag. Er is geen plaats voor respectloosheid in mijn leven, omdat het onverenigbaar is met mijn zelfbeeld.

🏔 Ik streef naar een leven dat in harmonie is met mijn waarden, gekenmerkt door respect, begrip en vrede.

🕊 Ik hou van mezelf.

Door mijn eigen pijn te erkennen en te accepteren, kon ik mezelf in mijn gedrag herkennen. Ik schreef, ik maakte foto’s. Ik had ook ruzie met vrienden, maakte het goed, huilde en lachte. Ik leefde mijn zelfbeeld openlijk en vol vertrouwen, ondanks de tekortkomingen ervan. Het lukte me om op een kritische maar begripvolle manier naar mijn eigen processen te kijken en de kwetsbaarheden te erkennen die mijn emoties aansturen en mijn gedrag en dat van anderen beïnvloeden. In mijn eigen lijden ontdekte ik begrip en daarmee vergeving, zowel voor anderen als voor mezelf, wat me bevrijdt van pijn en mijn zelfbeschikking versterkt.

Ik erken dat ik een sterke zelfgerichtheid heb ten aanzien van de motieven van anderen wanneer ze me merkbare schade toebrengen, zonder hun werkelijke redenen en moeilijkheden volledig in overweging te nemen. Ik erken dat ik fouten heb gemaakt, mensen pijn heb gedaan en mezelf daarover heb misleid. Ik erken dat ik meer aandacht heb besteed aan de pijn dan aan mijn woede. Ik draag de verantwoordelijkheid voor hoe ik met deze inzichten omga.

Ik voel me echter al veel beter. Zelfs mijn korte negatieve emotionele pieken, die ik bijna regelmatig ervaar tijdens het tot rust komen voor het slapengaan en die ik al vele jaren succesvol binnen enkele seconden heb weggedrukt, zijn de afgelopen dagen helemaal niet meer opgekomen. Dit geldt ook voor andere emotionele pieken die ik meestal voel in bepaalde situaties. Het gevoel komt, ik noem het, en daardoor wordt het “droog”. De volgende keer komt het helemaal niet omdat mijn brein geen beloning krijgt voor het omgaan met dat gevoel, maar juist voor het bewust herkennen en categoriseren ervan.

Ik heb dit eerder gedaan, maar door de innerlijke spanningen en mijn ADHD is het voor mij moeilijker geweest om mijn impulsen te beheersen, wat ook invloed had op mijn bewuste betrokkenheid bij mezelf. Ik probeer geen verkeerd gedrag goed te praten, maar om het emotionele aspect ervan te neutraliseren om ruimte te maken voor constructief denken.

🏰🦁 Mijn toenmalige vriendin en ik bezochten vorig jaar een kapel in Kasteel Sayn. We keken rond in de kamer, en na ongeveer een minuut maakte ik een van mijn typische, aanvankelijk moeilijk te begrijpen opmerkingen: 'Deze leeuw is anders dan alle anderen!' Alle muren waren versierd met talrijke leeuwenfiguren die er bijna identiek uitzagen, behalve dat er eentje zijn tong uitstak. Dit is opzettelijk, omdat perfectie alleen voor God is weggelegd. Maar waarom merkte ik dit kleine detail zo snel op? Ben ik Rain Man of Indiana Jones?

🤠 Nee! Het komt door mijn ADHD!

🧠 1. Dopamine en Beloningsgevoeligheid

Bij ADHD vermindert het onderactieve dopaminesysteem de gevoeligheid voor beloningen, waardoor de hersenen meer gefocust zijn op nieuwe prikkels, die als meer belonend worden ervaren.

🧠 2. Verhoogde Gevoeligheid voor Prikkels

Mensen met ADHD zijn gevoeliger voor nieuwe sensorische input, waardoor ze kleine veranderingen snel opmerken, omdat hun hersenen voortdurend op zoek zijn naar nieuwe informatie.

🧠 3. Aandacht Wisselingen

Frequente verschuivingen in aandacht helpen mensen met ADHD om veranderingen sneller op te merken, aangezien hun hersenen altijd op zoek zijn naar nieuwe prikkels.

🧠 4. Hyperfocus

Tijdens periodes van intense concentratie kunnen mensen met ADHD uitblinken in het opmerken van kleine details en verschillen.

🧠 5. Prefrontale Cortex en Detailherkenning

Hoewel de prefrontale cortex minder efficiënt functioneert bij ADHD, helpt de verhoogde gevoeligheid voor nieuwe informatie om afwijkingen snel op te merken.

✨️ Ik ben constant op zoek naar nieuwe informatie, veranderingen, prikkels, om het zo maar te zeggen, en daarom merk ik zulke dingen heel snel op. Het is een perfect voorbeeld van hoe ADHD soms een superkracht kan zijn in het opmerken van details die de meeste mensen zouden ontgaan!

🌍🔥 Het nastreven van altruïstische en meelevende motieven terwijl men egoïstisch gedrag vertoont, lijkt vaak tegenstrijdig, zonder dat het noodzakelijkerwijs zo is. Toch kan dit innerlijke conflict leiden tot frustratie wanneer daden niet overeenkomen met idealen.

Om dit op te lossen, kunnen sommige mensen blind worden voor hun gedrag en een flexibele zelfperceptie ontwikkelen. Hoewel deze flexibiliteit voordelig kan zijn, kan het ook de kwetsbaarheid met betrekking tot zelfbeoordeling vergroten. Voor mensen met ADHD kunnen zelfs kleine egoïstische neigingen in uitdagende situaties worden versterkt, wat kan leiden tot potentieel schadelijke of gunstige uitkomsten.

De onderliggende aard heeft niet alleen nadelen. Als deze correct wordt beheerd, stelt het hoge prestaties in staat. Maar nu gaat het precies over mogelijke negatieve invloeden die ik zou willen negeren, maar waar ik nu meer aandacht aan zal schenken.

Gedragingen die egoïstisch lijken, komen vaak voort uit neurobiologische factoren, met name verstoringen in dopamine en noradrenaline, die invloed hebben op impulsbeheersing, beloningsverwerking, emotieregulatie en sociale cognitie.

Een tekort aan dopamine kan leiden tot een voorkeur voor onmiddellijke bevrediging, waardoor mensen met ADHD zelfgericht lijken, omdat ze kortetermijnbehoeften boven langetermijngevolgen stellen.

Lage noradrenaline niveaus kunnen de aandacht voor sociale signalen verstoren, wat het begrijpen van de emoties van anderen en de effecten van iemands acties bemoeilijkt, wat kan leiden tot gedrag dat als onattent wordt beschouwd.

Moeilijkheden bij het beheersen van emoties kunnen reacties versterken, waarbij empathie en rekening houden met de gevoelens van anderen worden overschaduwd.

ADHD kan egocentrische neigingen versterken, waarbij impulsiviteit en een focus op onmiddellijke behoeften het begrip van de perspectieven van anderen in de weg staan. Herhaalde misverstanden kunnen leiden tot frustratie, wat mensen ertoe aanzet om zelfbescherming voorop te stellen.

Gedragingen die worden geassocieerd met ADHD, en vaak als egoïstisch worden gezien, zijn geworteld in neurobiologische uitdagingen die zelfregulatie beïnvloeden. Deze neigingen weerspiegelen onbewuste reacties op interne strijd, in plaats van opzettelijk egoïsme.

🌻 Maar zoals met veel dingen hangt het af van hoe bewust je ermee omgaat en of je iets doet om het beter te beheersen.

Het heeft me geholpen mijn ervaringen en gedachten te delen over verschillende aspecten van het leven die mij niet alleen belasten, maar ook versterken. Een centrale moeilijkheid is mijn neiging tot egocentrisch denken.

Dit ontwikkelde zich vanuit een systeem van onderdrukking. Om mijn belangen binnen mijn familie te beschermen terwijl ik constant werd gemanipuleerd en gebruikt, ontwikkelde ik als kind copingmechanismen.

Ik hoefde nooit veel te doen om aandacht te krijgen, omdat mijn familieleden hun invloed op mij wilden behouden. Als gevolg daarvan voelde ik nooit echt de behoefte om sterke narcistische gedragspatronen in relaties te ontwikkelen.

In plaats daarvan ontwikkelde ik meer egoïstische gedragspatronen omdat elke fase van mijn leven werd gekenmerkt door structurele instabiliteit en andere mensen probeerden mijn perspectief te beïnvloeden, vaak in hun eigen voordeel.

Ik zit niet vast in dit egocentrisme, maar ik werk eraan om de schadelijke aspecten en hun triggers te identificeren. Zoals iedereen heb ik bepaalde dynamieken in mijn persoonlijkheid, die bestaan uit adaptieve (nuttige) en maladaptieve (schadelijke) gedragspatronen. Deze zijn nauw verbonden met emoties en emotie-regulatie. Ik ben erg empathisch, maar dit wordt soms meer of minder beïnvloed door mijn egoïstische neigingen. Mijn ADHD vormt soms een uitdaging voor mijn emotie-regulatie.

Aangezien ik "openbaar" over mijn ervaringen heb gerapporteerd, voelt het alsof ik een stukje zelfbeschikking heb teruggewonnen, omdat het nu gezegd is en er niets meer is wat ik kan doen. Ik zou nog contact kunnen opnemen met National Geographic, maar ik denk dat dit genoeg is.

Het heeft me bevrijd en ruimte gemaakt voor onafhankelijk denken dat niet constant in een verdedigende houding verkeert. De mogelijkheid om een vrije en zelfbepaalde (minder op mezelf gerichte) blik op mijn eigen verantwoordelijkheden te werpen, heeft me tot het inzicht gebracht waaraan ik kan werken om mijn situatie op de lange termijn te verbeteren.

Ik heb me gerealiseerd dat mijn vermogen om het standpunt van andere mensen te overwegen kan worden verbeterd en dat ik een betere kans heb op langdurige emotionele stabiliteit als ik leer om zelfs de diepste pijn te vergeven, het los te laten en het geen macht meer te geven.