🌿 Zintuiglijke overbelasting kan iedereen treffen wanneer men wordt overweldigd door veel soorten prikkels, zoals geluiden, visuele details of tactiele sensaties. Voor mij, als iemand met ADHD, is deze gevoeligheid bijzonder sterk. Mijn vermogen om afleidingen te filteren en me te concentreren op wat belangrijk is, is vaak beperkt, wat de effecten van zintuiglijke overbelasting nog erger maakt.

Ik bevind me vaak in situaties die voor anderen volkomen normaal lijken, maar die voor mij overweldigend zijn. De gewoonten en verwachtingen van de mensen om me heen botsen vaak met mijn eigen uitdagingen en behoeften. Daarnaast zijn er vaak vooroordelen, een gebrek aan empathie en een terughoudendheid om mijn perspectief en realiteit te begrijpen.

Het zou een groot verschil maken als er meer bereidheid was om mijn standpunt te erkennen en te begrijpen.

Sommigen beweren misschien dat het niet uitmaakt wat anderen denken, maar ze vergeten dat deze houdingen direct invloed hebben op mijn kwaliteit van leven en de kansen die voor mij beschikbaar zijn. Ik doe mijn best om het meeste uit het leven te halen om aan mijn behoeften te voldoen. Ik accepteer dat bepaalde gebieden voor mij afgesloten kunnen zijn omdat het moet, niet omdat ik geloof dat het goed of juist is. Sommige dingen zijn als het weer, omdat je ze niet echt kunt beheersen en je moet leren dansen in de regen.

Ik werd uitgesloten van mijn familie omdat ik niet voldeed aan hun verwachtingen, mij niet liet controleren en daarom als een bedreiging werd gezien.

Het uitsluiten van een ongewenst lid door een familie of groep toont kracht en eenheid door zichzelf boven het uitgesloten lid te verheffen.

Valse beschuldigingen worden gebruikt om het lid in diskrediet te brengen en te voorkomen dat ze erkenning of invloed krijgen in een andere groep. Deze tactiek beschermt de oorspronkelijke groep tegen potentiële bedreigingen en versterkt de samenhang en machtsstructuur door interne conflicten en externe vijandige relaties te vermijden.

Evolutie: Al in vroege stammenmaatschappijen was uitsluiting een pragmatische oplossing om de stam te beschermen. In plaats van het lid te doden of in de buurt te houden, wat interne wraakacties en externe bedreigingen zou kunnen uitlokken, werden ze eenvoudigweg verbannen. Dit stelde het verbannen individu in staat een nieuw bestaan te zoeken in verre regio's, terwijl de directe dreiging voor de stam werd geminimaliseerd en de interne stabiliteit werd gewaarborgd.

Deze gedrags- patronen volgen bepaalde regels die zich in de loop van de evolutie als effectief hebben bewezen om het overleven en de stabiliteit van groepen te waarborgen.

Dit is goed beschreven door antropologische, historische en sociaalpsychologische bevindingen, en het komt in moderne vorm nog steeds voor. Maar ook het bestaan van alternatieve gedragingen en manieren om conflicten op te lossen.

Schopenhauer betoogde dat menselijke moraliteit vaak wordt gevormd door egoïstische motieven en vooroordelen, en dat menselijk gedrag in veel gevallen niet fundamenteel verschilt van het gedrag van dieren.

Er zijn groepen die mijn eigenschappen verwelkomen. Ze hebben een andere cultuur en voeren interne geschillen constructief. Het feit dat ik werd uitgesloten, zegt niets over mijn kwaliteiten, maar meer over het onvermogen van anderen om mij te accepteren en lief te hebben zoals ik ben.

Wanneer er kansen ontstaan voor een nieuwe 'stamverbinding', bespreek ik de redenen openlijk omdat ik de norm stel voor wat voor soort behandeling ik zal accepteren. Eerlijkheid en onafhankelijkheid zijn belangrijker om te voorkomen dat ik dezelfde negatieve situaties opnieuw meemaak in een nieuwe groep, wat opnieuw persoonlijke middelen zou kosten.

🐝 Bezig als een hommel!

🌻 Op mijn 13e, terwijl ik in een kindertehuis woonde, nam ik het initiatief om mijn eerste baan te vinden in een tuincentrum, waar ik een paar uur per week werkte en zo de jongste in mijn familie werd die zelfstandig werk zocht en vond. Op mijn 14e verhuisde ik naar Hessen om bij mijn vader te gaan wonen en op mijn 15e begon ik te werken als krantenbezorger, een baan die ik behield tot mijn 17e. Tegen die tijd had ik stages gelopen als bankmedewerker, tuinman en dierenverzorger. Ook begon ik op mijn 14e mezelf webprogrammeren en beeldbewerking te leren, gevolgd door twee stages bij een reclamebureau. Op mijn 22e had ik mijn opleiding tot IT-specialist afgerond en op mijn 23e was ik actief in de lokale politiek, waar ik drie jaar in het bestuur van een politieke jongerenorganisatie zat.

🧱 Vanwege gezondheidsproblemen en de bijbehorende vooroordelen was het moeilijk om werk te vinden. Zo werkte ik bijvoorbeeld als plaatsvervangend teamleider in een beveiligingsarchief en nam ik ook nachtdiensten aan bij een sorteerstation met transportbanden, ondanks de belasting voor mijn gezondheid door de sensorische overprikkeling (ADHD). Ik heb ook een heftruckcertificaat en andere kwalificaties in opslag en logistiek en het uithoudingsvermogen om meer dan 20.000 pakketten per dag te verwerken.

👾 Ondertussen heb ik professionele kwalificaties behaald in marketing en mediavormgeving en werk ik nu als full-stack webontwikkelaar en ontwerper voor print- en digitale media.

🌿 Ondanks ongegronde beschuldigingen van luiheid of drugsgebruik, heb ik nooit de middelen of de sociale context gehad voor regelmatig drugsgebruik. Ik drink zelfs geen alcohol. Ik heb geen strafblad, en ADHD is geen psychotische ziekte. Ik hou van de natuur, fotografeer dieren en planten en volg mijn interesses. Wanneer ik met beschuldigingen word geconfronteerd, zie ik deze als een weerspiegeling van de tekortkomingen van anderen, niet van mijn eigen waarde.

🧩 Hoewel wij mensen de neiging hebben de wereld in duidelijke categorieën en vaste grenzen te verdelen, ligt onze ware kracht in onze diversiteit. Onze soort, rijk aan verschillende eigenschappen en persoonlijkheden, belichaamt het principe dat het leven in al zijn vormen succesvol maakt: diversiteit. Ieder van ons is uniek, of het nu gaat om ons uiterlijk, onze voorkeuren of emoties. We kiezen verschillende woorden, reageren anders op vreugde of verdriet, en onze relaties zijn net zo individueel als wij.

☄️ Bovendien zijn we aanpasbaar – wat we vandaag leuk vinden, kan ons morgen vreemd lijken. Deze voortdurende verandering herinnert ons eraan dat onze pogingen om de wereld in categorieën te ordenen altijd open moeten staan voor uitbreiding en aanpassing. In plaats van starre grenzen hebben we flexibele kaders nodig die ruimte laten voor het onverwachte.

🦖 Het begrijpen en waarderen van diversiteit betekent echter niet dat we alles onverschillig moeten accepteren. Het is net zo belangrijk om duidelijke grenzen te stellen en beslissingen te nemen die in overeenstemming zijn met onze waarden en ons welzijn. In de omgang met anderen moeten we elke persoon met empathie en een open geest benaderen, maar ook met de wijsheid om te weten wanneer we standvastig moeten zijn en wanneer flexibel. Ware verbinding en groei komen voort uit het evenwicht tussen de acceptatie van anderen en het respect voor onze eigen behoeften en principes.

De term 'geestesziekte' is verouderd en wordt niet langer gebruikt in de moderne geneeskunde en psychologie. Wanneer leken deze term gebruiken, verwijzen ze meestal naar ernstige psychische stoornissen die aanzienlijke beperkingen in denken, waarneming of gedrag met zich meebrengen. Voorbeelden hiervan zijn schizofrenie, ernstige bipolaire stoornissen of ernstige depressie*.

*Zonder te zeggen dat deze term in deze gevallen daadwerkelijk waar is, aangezien het afhangt van de context (zie hieronder).

ADHD valt echter niet onder deze term. Zoals in eerdere berichten vermeld, wordt het beschouwd als een neurologische ontwikkelingsstoornis of een psychische stoornis, maar niet als een 'geestesziekte' in de klassieke, verouderde zin.

Ik wil mij niet boven degenen plaatsen die door ernstige psychische stoornissen worden getroffen, maar een onderscheid is belangrijk. Het is cruciaal dat dit onderscheid niet bijdraagt aan verdere stigmatisering of hiërarchieën tussen verschillende aandoeningen. Elke aandoening, of deze ernstig is of niet, kan een aanzienlijke impact hebben op het leven van een individu en verdient erkenning en respect.

Mijn ervaring heeft echter aangetoond dat deze verouderde terminologie vaak in privécontexten wordt gebruikt om te manipuleren en in diskrediet te brengen. Omdat dit onderscheid niet breed wordt begrepen in de hoofden van mensen, heeft het de potentie om aanzienlijke schade aan te richten.

Bijvoorbeeld om macht en controle uit te oefenen in een toxische context. In plaats van het bekritiseerde gedrag aan te pakken, wordt de perceptie en het welzijn ter discussie gesteld. Vaak met de slotzin: 'Je bent ziek!'

Moderne terminologie is preciezer en vermijdt de stigmatiserende connotaties die gepaard gaan met termen zoals 'geestesziekte'. In plaats daarvan verwijzen professionals naar psychische stoornissen of aandoeningen, waarbij specifieke categorieën variëren afhankelijk van de diagnose.

De term 'stoornis' is waardevrij en beschrijft eenvoudigweg dat het om een afwijking gaat.

Er is nog een ander misverstand dat ik wil aanpakken: de aanname dat een diagnose van aandachtstekortstoornis (ADD) of aandachtstekort-hyperactiviteitsstoornis (ADHD) automatisch betekent dat iemand een verhoogde behoefte aan aandacht heeft. In werkelijkheid verwijst de term 'aandachtstekort' naar de moeite om aandachtig te zijn en zich te concentreren, en in sommige gevallen gaat het om het balanceren tussen hyperactiviteit en hypoactiviteit - wat betekent schommelingen tussen hoge en lage energie.

Dit misverstand wordt vaak versterkt door het feit dat mensen met ADHD van nature meer aandacht trekken vanwege hun afwijking van de norm - wat vaak wordt bestempeld als een 'stoornis'. Onconventionele gedachten en gedragingen vallen van nature meer op dan wat als 'normaal' wordt beschouwd. Het is volkomen natuurlijk dat mensen proberen deze verschillen te begrijpen. Hoe ze deze situaties interpreteren, is echter cruciaal. Vaak projecteren mensen hun eigen ervaringen en verwachtingen op wat ze waarnemen.

Ja, ik trek aandacht op Instagram, en dat doe ik bewust. Ik gebruik mijn uniekheid om daadwerkelijk aandacht te trekken omdat ik heb gemerkt dat het me kan helpen om bereik te krijgen voor dit project. Mijn activiteiten echter terugbrengen tot simpelweg aandacht zoeken, is neerbuigend en zegt meer over de percepties van anderen dan over mijn bedoelingen.

In werkelijkheid steek ik veel werk in dit project. Het is duidelijk dat de focus ligt op bioculturele diversiteit. Mijn aanpak is fundamenteel anders dan de typische zelfpromotie die je ziet met vakantiefoto's en persoonlijke ervaringen. Mijn doel is om het belang van bioculturele diversiteit te benadrukken, niet om mezelf in de schijnwerpers te zetten.

Een belangrijk aspect hiervan is het erkennen dat neurodiversiteit ook een essentieel onderdeel is van natuurlijke biodiversiteit. Net zoals de diversiteit van soorten in een ecosysteem het versterkt en verrijkt, zo verrijkt ook de diversiteit van geesten onze samenleving. Mijn creativiteit, gecombineerd met mijn persoonlijkheid en de waardevolle ervaringen die ik deel, dient als voertuig voor deze bredere boodschap: het belang van onze natuurlijke wereld, zijn kleinste bewoners, en de diverse manieren waarop we er allemaal aan bijdragen.

In mijn laatste bericht heb ik het gehad over de reacties die ik heb gekregen vanwege mijn ADHD. Zelfs vandaag, bijna twintig jaar nadat ik er voor het eerst achterkwam dat ik ADHD heb, heb ik nog steeds te maken met soortgelijke problemen. Mijn eigen familie behandelde me vroeger alsof ik geestelijk ziek was. Mijn halfbroer en mijn neef, met wie ik bijna nooit contact had, namen opzettelijk contact op met mensen die ik kende om hen te vertellen over 'mijn ziekte' en vermeend drugsgebruik. Ik werd zowel sociaal als door mijn eigen familie buitengesloten. Dat was ongeveer tien jaar geleden. Het was niet zo dat ze direct zeiden: 'We willen je niet meer!', maar ze behandelden me met zo weinig respect en fatsoen dat ik het gevoel had dat ik afstand moest nemen om mijn eigenwaarde te beschermen. Dat was de slimste beslissing van mijn leven, en ik moedig iedereen in een soortgelijke toxische situatie aan om hetzelfde te overwegen. Ik vind mijn geluk en tevredenheid in mezelf, in de natuur en met alle vriendelijke mensen die me hoop geven.

Dat was niet alleen extreem kwetsend, maar heeft ook blijvende schade aan mijn reputatie veroorzaakt, omdat het duidelijk gewicht heeft wanneer mensen die zogenaamd dichtbij mij staan zulke beweringen doen. Zelfs vandaag de dag kan ik nog steeds zulke beschuldigingen weerleggen. Daarom is het belangrijk om voorzichtig te zijn met zulke beweringen.

ADHD gaat vaak gepaard met veel positieve eigenschappen, zoals het denken op onconventionele en flexibele manieren, en ja, ik kan zelfs mijn impulsiviteit op een goede manier gebruiken. Hoewel ik misschien niet naar bars of andere drukke plekken kan gaan met te veel zintuiglijke prikkels, kun je een geweldige tijd met me hebben in de natuur of genieten van wat creatieve pret. Misschien kan ik niet elke baan doen, maar wat ik kan doen, doe ik echt goed. Mijn eigenwaarde heeft nooit afhankelijk geweest van wat anderen van mij denken, en dat is precies waarom ik vaak met mensen in conflict ben gekomen. Zelfs op school probeerden mensen me te laten geloven dat ik een laag zelfbeeld had omdat ik de massa niet volgde. Maar door dat niet te doen, liet ik eigenlijk het tegenovergestelde zien van wat ze probeerden op mij te projecteren. Het leven is te mooi om het te verspillen aan je schamen voor anderen. Als je me in het hoge gras tegenkomt, maak je klaar om omvergelopen te worden! 🌾👀🌿

Hoi daar! 🙃 Vandaag wil ik je iets vertellen over wat de samenleving om mij heen betekent in relatie tot mijn ADHD. Allereerst kunnen reacties op mijn aandoening in drie basistypen worden onderverdeeld:

1) Begripvolle individuen

2) Mensen die het bestaan van ADHD ontkennen of het aan iedereen toeschrijven (het bestaat niet, iedereen heeft het)

3) Mensen die het verschil tussen ADHD en geestesziekten niet kunnen of willen inzien

Er moet eerst worden verduidelijkt:
ADHD bestaat, en nee, niet iedereen heeft het. Er zijn veel verschillende uitingen, dus mensen die ermee te maken hebben, moeten serieus worden genomen als ze praten over de moeilijkheden die ze ondervinden, evenals hun vaardigheden.

ADHD is geen psychische aandoening. Een persoon met ADHD heeft geen defect tandwiel in hun mechanisme, zoals sommigen (soms opzettelijk) verkeerd begrijpen. ADHD is een neurologische ontwikkelingsstoornis die behoorlijk complex is maar helemaal niets te maken heeft met geestesziekten.

Ik ben blij dat er mensen zijn die tot de eerste groep behoren. Als sociaal wezen ben ik, net als ieder ander, afhankelijk van begrip en acceptatie. 🥰

Echter, de andere twee groepen vormen een last:

Wanneer mensen het bestaan van zo'n stoornis ontkennen, valt alles in de categorie karakter/persoonlijkheid. Symptomen die moeilijk of onmogelijk te beheersen zijn, worden gebruikt om een negatief beeld van de persoonlijkheid te schetsen. De getroffen persoon krijgt geen ondersteuning en kan dit zelf niet of onvoldoende veranderen. Dit leidt vaak tot depressie of zelfs zelfmoord als gevolg van isolatie en falen.

Door ADHD gelijk te stellen aan een geestesziekte, wordt de getroffen persoon praktisch alles ontzegd. Men hoeft niet langer serieus te nemen wat de getroffen persoon doet of zegt. De getroffen persoon doet zijn best om problemen aan te pakken, maar wordt alleen maar uitgelachen, en achter hun rug wordt gezegd dat ze ziek zijn en – in het beste geval – doen mensen alsof ze hen serieus nemen om hun gevoelens niet te kwetsen. Dit heeft in wezen dezelfde gevolgen als het vorige punt over het ontkennen van het bestaan van ADHD, maar voegt een meer verraderlijke laag toe.

🤍🖖

Waarom zou ik veranderen wat ik zo leuk vind. Het leven is als een toilet, soms moet je schrobben. Toch is het goed om er een te hebben. Ik kreeg de diagnose ADHD toen ik 20 was. Dat brengt impulsiviteit en sensorische overbelasting met zich mee, maar ook veel creativiteit en plezier. Het heeft mijn leven niet beter of slechter gemaakt, maar net zo uniek als elk ander. Kijk eens wat een aantrekkelijke maan ik ben! 🌝

📆📸 06/08/16/18/06/07