🐯🔥 Ik heb een "gevlekte vacht" die bestaat uit lichtblonde, donkerblonde, rode, witte en grijze haren. Deze variatie aan kleuren doet me denken aan de patronen die te zien zijn bij dieren zoals lynxen of tijgers, waarbij onregelmatige kleuren dienen voor camouflage.

🦣 In prehistorische tijden zou mijn veelkleurige haarstructuur een vergelijkbare functie kunnen hebben gehad. De lichte en donkere haren zouden het spel van licht en schaduw in de omgeving hebben nagebootst. Lichte haren, zoals mijn blonde of witte lokken, zouden het licht hebben gereflecteerd dat door de boomtoppen filtert, terwijl donkere haren de schaduwen van de vegetatie zouden hebben nagebootst. Dit onregelmatige patroon zou me hebben geholpen om op te gaan in de schaduwrijke omgevingen van bossen of open landschappen, waardoor ik minder zichtbaar was – net zoals dieren waarvan de vachtpatronen samensmelten met hun omgeving.

🐅 Naast camouflage zou de opvallende haarkleur ook een sociale rol kunnen hebben gespeeld, zoals bij groepsidentificatie of partnerkeuze. Mijn "gevlekte vacht" zou daarom niet alleen een esthetisch kenmerk kunnen zijn geweest, maar ook een overblijfsel van een functionele aanpassing aan de natuur.

🧬 Genetisch kan de variatie in haarkleuren worden verklaard door complexe overervingspatronen. De haarkleur wordt beïnvloed door verschillende genen, waarbij het MC1R-gen het belangrijkste is voor rood haar. Dit gen reguleert of het haar voornamelijk het rode pigment feomelanine of het bruin/zwarte pigment eumelanine produceert. Variaties in dit gen leiden tot verschillende haarkleuren, van rood tot donkere of blonde tinten. Andere genen, zoals het ASIP-gen, beïnvloeden de intensiteit en tint van de haarkleur, met name de productie van donker haar.

🏔🏞 De genetische diversiteit in haarkleur zou ook een aanpassing kunnen zijn aan klimatologische omstandigheden of leefomgevingen. In noordelijke gebieden, waar minder zonlicht is, zouden bepaalde genvarianten lichtere haarkleuren hebben bevoordeeld om meer UV-licht op te nemen en de productie van vitamine D te bevorderen.

🤗 Voor een meer genuanceerde discussie kunt u gerust de commentaarsectie, privéberichten of het anonieme contactformulier op mijn website gebruiken.

Ik ben een grote aap! 🐵🍌

Al in mijn kindertijd was ik geïnteresseerd in de systematische classificatie van levende wezens. Ik kreeg een set van een paar duizend informatiekaarten. Er stond een afbeelding op de voorkant en informatie op de achterkant. Er was ook een grote indexkaartdoos. Ik sorteerde alle levende wezens op basis van hun verwantschap. Mensen en hun voorouders werden in een aparte familie geplaatst, die naast de grote mensapen stond. Dit had echter geen zin voor mij. Het feit dat chimpansees nauwer verwant zijn aan mensen dan aan orang-oetans, vertelde me dat ze ten minste in dezelfde familie moeten zijn, of dat elke soort zijn eigen familie zou moeten hebben.

Toen ik op school zat, werden mensen niet als grote mensapen beschouwd. Het idee dat mensen alleen maar apen zijn, wordt ook vandaag de dag nog met veel afwijzing ontvangen. Maar niet in de wetenschap, waar op basis van genetisch onderzoek mensen in een gemeenschappelijke familie, de grote mensapen (Hominidae), samen met de soorten orang-oetans, gorilla's en chimpansees worden geplaatst.

Veel mensen, zelfs degenen die neigen naar wetenschappelijke verklaringen van evolutie, hebben hier een probleem mee omdat ze het zien als een bedreiging voor de uniciteit en bijzonderheid van de mens.

Ik had vaak discussies met mijn moeder over het feit dat mensen dieren zijn. Zij - die biologie had gestudeerd - was hier fel op tegen. Ze zei dat mensen unieke eigenschappen en vaardigheden hebben en dat de geest iets is dat ons van dieren scheidt. Een veelgehoord standpunt - nog steeds vandaag. Ik deel dit niet. Mensen zijn dieren en, zoals elke diersoort, hebben mensen speciale vaardigheden. De mentale vermogens die ooit alleen aan mensen werden toegeschreven, zijn al lang waargenomen bij andere diersoorten - zij het op verschillende manieren: zelfbewustzijn, logica, taal, cultuur, rouw en meer. Maar het idee dat dieren vergelijkbaar zijn met ons in hun waarneming en denken is een moeilijk te slikken pil voor de mensheid.

🤗 Voor een meer genuanceerde discussie kunt u gerust de commentaarsectie, privéberichten of het anonieme contactformulier op mijn website gebruiken.

Zien in het Donker en het Groene: Hoe Ogen en Bladeren een Lichtgeheim Delen

De wereld van de biologie onthult verrassende verbindingen, en het menselijk oog en een ogenschijnlijk gewoon blad delen een fascinerende. Beide organen vertrouwen op geavanceerde lichtgevoelige mechanismen om effectief te functioneren in hun omgevingen, ondanks hun zeer verschillende doeleinden.

In het menselijk oog herbergt het netvlies twee cruciale fotoreceptortypen: staafjes en kegeltjes. Staafjes, verantwoordelijk voor het zien bij weinig licht, maken gebruik van rodopsine, een gespecialiseerd eiwit, om zelfs de zwakste lichtsignalen op te vangen. Kegeltjes, verantwoordelijk voor het kleurenzicht, vertrouwen op verschillende vormen van jodopsine om kleuren te onderscheiden onder heldere lichtomstandigheden. Zowel rodopsine als jodopsine functioneren door een vormverandering onder invloed van licht, waardoor een biochemische cascade ontstaat die uiteindelijk lichtenergie omzet in elektrische signalen die de hersenen interpreteren als zicht.

Planten vertonen een vergelijkbare strategie. Genesteld binnen hun bladeren ligt fytochroom, een opmerkelijke molecule die, net als zijn tegenhangers in het oog, fungeert als een lichtreceptor. Fytochroom bestaat in verschillende toestanden, afhankelijk van de specifieke golflengten van licht die het absorbeert. Door variaties in lichtintensiteit en spectrum waar te nemen, verschaft fytochroom de plant waardevolle informatie over haar omgeving. Deze informatie speelt een cruciale rol in processen zoals fotosynthese, waar planten zonlicht gebruiken als energiebron, en reguleert groeipatronen op basis van de beschikbaarheid van licht.

Zowel in het oog als in de plant functioneren de fotosensoren samen met chromoforen: retina in het oog en fytochromobiline in de plant.

Deze onverwachte parallel tussen het menselijk oog en het blad benadrukt een fundamenteel principe in de biologie - het vermogen om licht waar te nemen is een krachtig evolutionair voordeel. Door gebruik te maken van de kracht van licht verwerven zowel mensen als planten het vermogen om zich te oriënteren in hun omgeving, te groeien en te gedijen.

🤗 Voor een meer genuanceerde discussie kunt u gerust de commentaarsectie, privéberichten of het anonieme contactformulier op mijn website gebruiken.

Het "survival of the fittest" wordt vaak verkeerd begrepen. Vanaf het begin werd bedoeld dat de best aangepaste soort overleeft, niet per se de "sterkste" soort. Dit betekent dat het succes van bepaalde kenmerken niet alleen afhankelijk is van de efficiëntie van die kenmerken. Het is eerder een complex samenspel van omgevingsfactoren, concurrentie, plagen en nog veel meer. Het succes van een kenmerk kan grotendeels afhangen van geluk, bijvoorbeeld wanneer de omstandigheden gunstig zijn voor de verspreiding van een kenmerk binnen een stabiele populatie, of voordat het wordt uitgeroeid door een gebeurtenis. De kwetsbaarheid van populaties blijkt uit de vele soorten die momenteel met uitsterven worden bedreigd. Wonderen van de evolutie die plotseling verdwijnen. Kenmerken die misschien pas over miljoenen jaren ontwikkelen of nooit meer. Wanneer toegepast op mensen, is dit een belangrijk inzicht, omdat het de raciale theorieën en eugenetica ondermijnt. Want de enige basis van deze mensonterende ideologieën is een vermeende superioriteit, die gemakkelijk kan worden weerlegd met kennis van de evolutie. Er is geen basis om enig fysiek kenmerk als inferieur te beschouwen. Maar er is ook een goede reden waarom dit argument zelden wordt gehoord of gelezen: een debat over of en wanneer het menselijk leven enige waarde heeft, is niet verenigbaar met de kennis van de ethische filosofie. De menselijke waardigheid is onaantastbaar en elk individu bepaalt zijn eigen waarde. Een debat over de waarde van menselijke kenmerken of eigenaardigheden mag niet eens worden gevoerd, omdat zo'n discussie inherent onwaardig is voor de mens. Helaas zijn er steeds meer sociopolitieke concepten die veel steun vinden bij achterhaalde en mensonterende opvattingen. Het is belangrijk om verstand en menselijkheid te gebruiken om deze ontwikkelingen aan te pakken.

🤗 Voor een meer genuanceerde discussie kunt u gerust de commentaarsectie, privéberichten of het anonieme contactformulier op mijn website gebruiken.

De huilende honingworm is de neotene larve van de suikerdraak. Het ontwikkelt zich slechts in zeer zeldzame gevallen tot volwassene. Het ruikt naar kaneel en komkommer. Ik weet nog niet meer, maar hij huilt de hele tijd. Misschien zouden wat vriendelijke woorden hem beter doen voelen. De tekening is uit 2007.

🤗 Voor een meer genuanceerde discussie kunt u gerust de commentaarsectie, privéberichten of het anonieme contactformulier op mijn website gebruiken.

De snuffeltong is een harig dier van de planeet Aromaoma. Het voedt zich met geuren, die het oplikt met zijn neustong. Alles op Aromaoma voedt zich met geuren. Ook deze bloem. Op dit moment. De tekening is van 2007.

🤗 Voor een meer genuanceerde discussie kunt u gerust de commentaarsectie, privéberichten of het anonieme contactformulier op mijn website gebruiken.

Sommigen vragen zich misschien af waarom, ik vraag: waarom niet! Dit is een vis met een palmboom in zijn mond (getekend in 2007). 🌴🐟 Nog vragen? 😝😝😝

🤗 Voor een meer genuanceerde discussie kunt u gerust de commentaarsectie, privéberichten of het anonieme contactformulier op mijn website gebruiken.

Als kind vond ik het altijd leuk om naar de "Bionic Six" op tv te kijken. "Bionic, Bionic Six uh-oh-uh-ooh!" 😆😆😆
In 2007 heb ik zojuist de "nieuwe BIONIC 2.0" uitgevonden! 🤔😅🙃

🤗 Voor een meer genuanceerde discussie kunt u gerust de commentaarsectie, privéberichten of het anonieme contactformulier op mijn website gebruiken.

Dit is een titmel. Het werd voor het eerst beschreven in 2007. In tegenstelling tot kamelen leeft het alleen in de mangroven. Als de overstroming komt, steekt hij zijn lange slurf in een strak en nat gat. De verdikking aan het einde van de slurf dient als anker. Aan de achterkant heeft hij twee enorme bulten die altijd op het oppervlak drijven. Ze voelen erg prettig aan. Omdat de titmel niet onder water kan ademen, heeft hij op elke bult een neus. Hij kan niet vluchten in water, dus volgt hij een zeer interessante verdedigingsstrategie. Als er een vijand verschijnt (meestal zeekomkommers), spuit hij melk uit zijn neusgaten. Dat is erg verwarrend voor de vijand, omdat melk nakomelingen aangeeft. Elk roofdier weet dat het niet moet vechten met een voedende moeder. Wanneer hij op het land leeft, gedraagt ​​dit vreemde dier zich bijna als een gewone konijn. Altijd springend, op zoek naar enorme wortelen en verse gaten. Wetenschappers proberen nog steeds het voortplantingssysteem van die soort te begrijpen. Er is nog geen bewijs voor seksuele voortplanting. Het lijkt alsof ze gewoon uit willekeurige gaten in het moeras verschijnen. Wetenschappers moeten zeker veel dieper, harder en sneller graven!

🤗 Voor een meer genuanceerde discussie kunt u gerust de commentaarsectie, privéberichten of het anonieme contactformulier op mijn website gebruiken.

Barramunda / Australische longvis
(Neoceratodus forsteri) in de dierentuin van Frankfurt.

Er zijn 6 soorten longvissen in de wereld, waarvan de Australiër de meest primitieve is. De morfologie van de longvissen is de afgelopen 100 miljoen jaar nauwelijks veranderd en daarom worden ze, net als de nauw verwante coelacanthen, als levende fossielen beschouwd.

Genetische studies, evenals de schedelstructuur, de rangschikking en vorm van de vinnen, de benadering van scheiding van zuurstofrijk bloed uit de longen en zuurstofarm bloed uit het lichaam, suggereert een nauwe verwantschap met de tetrapoden, waartoe wij ook behoren.

Toch worden de longvissen niet als onze voorouders, maar zijn nauw verwant aan hen.

🤗 Voor een meer genuanceerde discussie kunt u gerust de commentaarsectie, privéberichten of het anonieme contactformulier op mijn website gebruiken.