❄️ Het wordt koud, en de eerste sneeuwvlokken vallen. Terugkijkend voelt dit jaar op de een of andere manier alsof het eeuwig heeft geduurd. Dat is interessant, want vaak heb ik juist het tegenovergestelde gevoel – dat de tijd vliegt. Maar nu voelt het warm en zacht, alsof ik emotionele afstand heb gekregen van de gebeurtenissen van een jaar geleden. Zelfs de herinnering aan deze zomer voelt alsof die tot een kleine eeuwigheid geleden behoort. Er is zoveel gebeurd, en toch ben ik me er vaak niet eens van bewust omdat het leven me steeds vooruit trekt.

Het is fascinerend hoe tijd zowel vluchtig als uitgestrekt kan aanvoelen, afhankelijk van ons perspectief. Midden in de gebeurtenissen van het leven lijkt de tijd snel voorbij te gaan, met weinig ruimte voor reflectie. Maar terugkijkend zorgen de emotionele afstand en lagen van ervaring ervoor dat de tijd zich uitstrekt en opnieuw vorm krijgt, waardoor sommige momenten aanvoelen alsof ze tot een ander leven behoren.

Misschien is het juist deze paradox – voorwaarts leven maar achterom kijken – die ons tijdsgevoel definieert. Elk seizoen, elk moment, wordt een laag: verzachtend met afstand maar een essentieel deel blijvend van wie we zijn. De warmte die ik nu voel, komt misschien voort uit de veerkracht en groei die ik dit jaar heb meegedragen. En terwijl de sneeuw valt, nodigt de winter me uit om stil te staan en te eren wat is geweest, terwijl ik me stilletjes voorbereid op wat nog komt.

🤗 Voor een meer genuanceerde discussie kunt u gerust de commentaarsectie, privéberichten of het anonieme contactformulier op mijn website gebruiken.

🍂🐝 Eind oktober op het noordelijk halfrond gaan de gewone wespen (Vespula vulgaris) een fase van terugtrekking en transformatie binnen. De meeste werksters en drones sterven af naarmate het weer kouder wordt, terwijl nieuw bevruchte koninginnen beschutte plekken vinden om de winter door te brengen en zich voor te bereiden op het starten van een nieuwe kolonie in de lente. Gedurende deze periode zoeken de weinige overgebleven wespen naar de laatste voedingsbronnen voordat de temperaturen te laag worden om actief te blijven.

🌷🌳🍂☃️ Wanneer ik deze tijd van het jaar een wesp zie knabbelen aan een dode spin, wordt ze een symbool van de laatste inspanningen in de cyclus van de natuur. Ze is zelf gebonden aan de grenzen van haar levenscyclus, gevormd door de grotere ritmes van de seizoenen. Ze vertegenwoordigt een moment waarop zelfs de kleinste wezens, zoals wij, onze daden moeten afstemmen op de cyclus van de natuur, ons aanpassend aan externe omstandigheden die ons allemaal vormen en verbinden.

In dit overgangsseizoen herinnert de wesp me eraan dat onze onderlinge verbondenheid met de wereld voortdurend verandert, net zoals we ons moeten aanpassen en onze plek binnen de fasen van het leven moeten vinden, altijd afhankelijk van de grotere cyclus die ons ondersteunt.

🤗 Voor een meer genuanceerde discussie kunt u gerust de commentaarsectie, privéberichten of het anonieme contactformulier op mijn website gebruiken.

🌦🍂 Laatste dag van september: Deze Franse veldwesp (Polistes dominula) is aan het sterven. In september sterven ze allemaal, behalve de jonge koninginnen. Het is koud en regenachtig, en ze heeft niet meer de kracht om te vliegen.

Wespen roepen verschillende reacties op bij mensen. De Franse veldwesp is erg vredig en steekt zelden, zelfs als je dichtbij haar nest komt. Je kunt haar herkennen aan haar oranje vleugels en poten.

Ik persoonlijk zie andere wespen ook niet als agressief, zolang je hun natuurlijke gedrag en grenzen respecteert. Ik vergeef en accepteer dat ze zelf niet altijd in staat zijn om dergelijke vooruitziendheid te hebben.

Toch reageren veel mensen agressief of angstig bij het zien van een wesp. Deze sterke emoties beperken het medeleven en maken het makkelijker om deze dieren kwaad te doen.

Maar zelfs als we proberen medeleven te cultiveren, kunnen ware intenties en contexten gemakkelijk verkeerd begrepen worden.

Deze wesp beweegt duidelijk naar me toe. Ze wil me niet aanvallen. Ze zoekt ook geen contact met mij als persoon. Ze wil gewoon mijn lichaamswarmte, omdat ze in haar eigen beleving aan het bevriezen is en in haar laatste uur nog steeds vecht om te overleven.

Toch laat ik haar over aan de natuur, omdat ik begrijp dat haar verlangen, zonder dat ze het weet, haar lijden alleen maar zou verlengen.

🤗 Voor een meer genuanceerde discussie kunt u gerust de commentaarsectie, privéberichten of het anonieme contactformulier op mijn website gebruiken.

“Innerlijke ontwikkeling”

Hier smelten artistieke intentie en onverwachte invloeden samen. Dit werk, oorspronkelijk bedoeld als een afdruk van een blote voet in gedroogde en gebarsten verf, nam een fascinerende wending.

Een levendig palet van groene en gele tinten, doordrenkt met sporen van de natuur. Het was niet mijn hand, maar kevers die onopgemerkt hun weg vonden en hier hun stempel achterlieten. Het oorspronkelijke visioen is door de natuur geherinterpreteerd, en de schade van de kevers is nu een krachtig symbool van verandering en onvoorspelbaarheid.

In deze onverwachte samenwerking vind ik een organische metafoor voor metamorfose en verandering. De sporen van de kevermetamorfose, als onbedoeld symbolisme, vertellen een verhaal van transformatie en de onstuitbare passage van de tijd. Kunst en natuur smelten samen tot een unieke esthetische fusie van geplande creativiteit en spontane invloeden.

Bewust besloot ik tegen de originele voetafdruk in te gaan om de sporen van de kevers te behouden. Dit was geen nederlaag, maar een keuze die de dialoog tussen kunst en kans intensifieerde. Het werk wordt zo een tijdloos getuigenis van de schoonheid die ontstaat uit de symbiose van menselijke creativiteit en de kracht van de natuur.

In ‘Innerlijke ontwikkeling’ zien we hoe het creatieve proces de grenzen van de intentie overschrijdt. De onbedoelde elementen zijn geen fouten maar bronnen van inspiratie. Dit werk nodigt je uit om de schoonheid in het onverwachte te ontdekken en de transformerende kracht van kunst te ervaren.

De schilderij is een 20cm x 20cm eitempera op canvas. De kevers zijn broodkevers (Stegobium paniceum). Deze hebben alle ontwikkelingsstadia doorlopen binnen de gedroogde verf. Ik heb ze verzameld en het schilderij schoongemaakt. Vervolgens werd het gedesinfecteerd in de oven en voorbereid met lijnolievernis. Wat overblijft is een gedetailleerd landschap dat een kleurrijk verhaal van het leven vertelt.

🤗 Voor een meer genuanceerde discussie kunt u gerust de commentaarsectie, privéberichten of het anonieme contactformulier op mijn website gebruiken.

Het was een heel bijzondere tijd. In totaal was ik er elk weekend gedurende 55 dagen. Veel te kort. Ik wou dat het oneindig was geweest. 🌠 Ik zal het erg missen! Vaarwel Bad Bodendorf! 😢❤️

🤗 Voor een meer genuanceerde discussie kunt u gerust de commentaarsectie, privéberichten of het anonieme contactformulier op mijn website gebruiken.

🌳🐕👫🏼🌲

✨✨✨💖✨✨✨

Wees jezelf.
Weet wat je wilt.
Blijf nieuwsgierig.
Volg je eigen weg.
Ontdek schoonheid.
Kom samen.
Geniet van elkaar.
Geniet van de wereld.
Ren rond.
Plant wat zaden.

🌱🌱🌱🍀🌱🌱🌱

🤗 Voor een meer genuanceerde discussie kunt u gerust de commentaarsectie, privéberichten of het anonieme contactformulier op mijn website gebruiken.

Mijn kussen fluistert lieve niemendalletjes 😌💭

Een fijne zondag gewenst en voel je geknuffeld door Vincent! ♥️😊

🤗 Voor een meer genuanceerde discussie kunt u gerust de commentaarsectie, privéberichten of het anonieme contactformulier op mijn website gebruiken.

Waarom zou ik veranderen wat ik zo leuk vind. Het leven is als een toilet, soms moet je schrobben. Toch is het goed om er een te hebben. Ik kreeg de diagnose ADHD toen ik 20 was. Dat brengt impulsiviteit en sensorische overbelasting met zich mee, maar ook veel creativiteit en plezier. Het heeft mijn leven niet beter of slechter gemaakt, maar net zo uniek als elk ander. Kijk eens wat een aantrekkelijke maan ik ben! 🌝

📆📸 06/08/16/18/06/07

🤗 Voor een meer genuanceerde discussie kunt u gerust de commentaarsectie, privéberichten of het anonieme contactformulier op mijn website gebruiken.

Vincent bracht anderhalf jaar door in een krappe koffer. Als je zoon een knuffeldier is, kun je dat doen. Voor mij was het pijnlijk om naar hem te kijken omdat Vincent een geschenk was van een vrouw van wie ik veel hield. De magie van onze band gaf hem leven. Hij werd een echt baby luiaard. Ik heb veel goede herinneringen aan Vincent. Hij bewaakte de fruitmand en vergiste zich in kiwi's voor zijn eieren. Hij stak zijn ronde hoofd uit mijn rugzak tijdens wandelingen. Hij zat bij ons televisie te kijken en had altijd wel een meer of minder slimme opmerking paraat. Hij sliep bij ons in bed en verloor snel vulling door zoveel knuffelen. Vincent van Sloth, een echte luiaard met persoonlijkheid. Ik mis de passie in mijn leven, op de een of andere manier is alle magie verdwenen. Ik had altijd deze vibe, het vertrouwen in het universum, ik kon de schoonheid van de wereld in mijn lichaam en geest voelen. En ik wilde dit gevoel altijd aan anderen overbrengen, of op zijn minst een beetje delen. Ik ben gewend om alleen te zijn. Dat is het niet. Ik voel me uitgeput door de ervaringen van de afgelopen twee jaar. Al deze gekke Duitse bureaucratie op weg naar mijn professionele doel. Een half jaar geleden stopte ik tijdelijk met mijn activiteiten op Instagram omdat ik mijn energie nodig had. Nu voel ik me beter omdat ik een belangrijke fase heb kunnen overwinnen. Maar er is veel werk te doen in de komende maanden. De magie zal vanzelf weer terugkomen, en misschien krijgen mijn berichten ook wat daarvan. Ik haalde Vincent weer naar boven omdat mijn wrok is vervaagd en het lijden is opgelost in hartverwarmende herinneringen. En nu wil ik hem terug bij mij hebben, mijn kleine Vincent.

🤗 Voor een meer genuanceerde discussie kunt u gerust de commentaarsectie, privéberichten of het anonieme contactformulier op mijn website gebruiken.

Als je door het leven danst, stap je in verfbekers!

🤗 Voor een meer genuanceerde discussie kunt u gerust de commentaarsectie, privéberichten of het anonieme contactformulier op mijn website gebruiken.