Ongebruikelijk zicht: Zelfbekrachtiging bij mannen stuit vaak op weerstand. Deze weerstand komt voort uit de perceptie dat mannen al dominant en bevoorrecht zijn, en er heerst een verwachting dat ze altijd sterk moeten lijken. Ik vind dat zulke opvattingen zwakheden vertonen, vooral op het gebied van mededogen, communicatie en vooral gezondheid. Mijn open benadering om emoties en kwetsbaarheden te bespreken, is een getuigenis van kracht en mededogen.

Ongeveer 7 tot 10 procent van de mensen heeft ADHD, waarbij mannen onevenredig vaak worden getroffen. Ik zie geen gevaar in het uiten van mijn authenticiteit en openheid. Je kunt me niets verwijten dat ik niet al over mezelf erken. In feite kweken degenen die vasthouden aan ouderwetse genderrollen vaak hun eigen kwelgeesten. In een samenleving waar individuen bang zijn om zichzelf te zijn, worden manipulatie en bedrog de enige overlevingsmiddelen.

Na de gevolgen van dit gedrag in mijn eigen leven te hebben ervaren, heb ik er een sterke afkeer van ontwikkeld. Door open te zijn over mijn emoties en worstelingen, creëer ik een omgeving waarin anderen zich ook op hun gemak kunnen voelen om hetzelfde te doen. Deze openheid helpt gezondere relaties, meer zelfbewustzijn en oprechte connecties te creëren.

Het is tijd om deze verouderde normen af te wijzen en een inclusieve samenleving te creëren waarin alle mensen authentiek kunnen leven zonder angst voor oordeel of afwijzing. Mijn reis is een stap naar deze verandering en dient als een oproep aan anderen om hun ware zelf te omarmen.

Me zo laten zien zoals ik op de foto doe, is symbolisch voor mijn moed, want iedereen in mijn buurt en de hele wereld kan me zo zien. Geef ik erom of ik aan jouw verwachtingen voldoe of of ik bekritiseerd word? Niet echt. Ik volg de gemeenschapsrichtlijnen en doe wat ik wil.

🐒 Ik heb je nu enig inzicht gegeven in mijn uitdagingen, sterke punten en vaardigheden. ADHD is een spectrum en een onderdeel van natuurlijke diversiteit. Er zijn mensen voor wie ADHD een last is, en anderen die er meer voordelen dan nadelen in zien. Het is een misverstand om te geloven dat deze verschillen uitsluitend te wijten zijn aan de wil van de betrokkenen. In feite varieert de uiting van de stoornis, en factoren zoals medicatietolerantie, comorbiditeiten, opvoeding, wereldbeeld, toegang tot gratis of betaalbare therapieopties, levensomstandigheden, levenservaringen, stigmatisering en persoonlijkheidskenmerken spelen ook een rol.

🦤 In deze onjuiste aanname zijn zowel fundamentele attributiefouten als de overlevingsbias ('Survivorship Bias') betrokken.

🌱 In de afgelopen 18 jaar heb ik veel aan mezelf gewerkt en, zoals je misschien in mijn berichten hebt gezien, met enkele moeilijkheden geworsteld.

🏝 Ik ben een rustig en vredig persoon, wat het voor velen moeilijk maakt om mijn ervaringen te begrijpen. In feite heb ik me gericht op het bevorderen van mijn therapie. Ik heb niemand aangevallen; voldeed gewoon niet aan de verwachtingen die ze van mij hadden. Als gevolg hiervan moest ik mijn familie verlaten, omdat we niet in harmonie waren. Daarom vergeef ik degenen die me hebben aangevallen, omdat ze misschien niet dezelfde omstandigheden hadden als ik. Ze wilden me misschien echt helpen, ook al vind ik het moeilijk om dat op zowel rationeel als emotioneel niveau te begrijpen.

🏞 Het heeft me geraakt toen me herhaaldelijk werd verteld hoe 'zielig' ik was terwijl ik probeerde mijn eigen weg te vinden. Ik kon niet eens ademen zoals ik wilde, zonder dat ik er kritiek op kreeg. Ik vergeef mezelf voor de woede en bitterheid die ik voelde, omdat het begrijpelijke reacties waren. Ik erken echter hun schadelijkheid en negatieve impact, niet alleen op mezelf. Daarom werk ik voortdurend aan het verbeteren van mijn zelfmanagement. Ik streef niet naar verzoening, maar naar een duidelijke grens tegen respectloos gedrag. Er is geen plaats voor respectloosheid in mijn leven, omdat het onverenigbaar is met mijn zelfbeeld.

🏔 Ik streef naar een leven dat in harmonie is met mijn waarden, gekenmerkt door respect, begrip en vrede.

🕊 Ik hou van mezelf.

🏰🦁 Mijn toenmalige vriendin en ik bezochten vorig jaar een kapel in Kasteel Sayn. We keken rond in de kamer, en na ongeveer een minuut maakte ik een van mijn typische, aanvankelijk moeilijk te begrijpen opmerkingen: 'Deze leeuw is anders dan alle anderen!' Alle muren waren versierd met talrijke leeuwenfiguren die er bijna identiek uitzagen, behalve dat er eentje zijn tong uitstak. Dit is opzettelijk, omdat perfectie alleen voor God is weggelegd. Maar waarom merkte ik dit kleine detail zo snel op? Ben ik Rain Man of Indiana Jones?

🤠 Nee! Het komt door mijn ADHD!

🧠 1. Dopamine en Beloningsgevoeligheid

Bij ADHD vermindert het onderactieve dopaminesysteem de gevoeligheid voor beloningen, waardoor de hersenen meer gefocust zijn op nieuwe prikkels, die als meer belonend worden ervaren.

🧠 2. Verhoogde Gevoeligheid voor Prikkels

Mensen met ADHD zijn gevoeliger voor nieuwe sensorische input, waardoor ze kleine veranderingen snel opmerken, omdat hun hersenen voortdurend op zoek zijn naar nieuwe informatie.

🧠 3. Aandacht Wisselingen

Frequente verschuivingen in aandacht helpen mensen met ADHD om veranderingen sneller op te merken, aangezien hun hersenen altijd op zoek zijn naar nieuwe prikkels.

🧠 4. Hyperfocus

Tijdens periodes van intense concentratie kunnen mensen met ADHD uitblinken in het opmerken van kleine details en verschillen.

🧠 5. Prefrontale Cortex en Detailherkenning

Hoewel de prefrontale cortex minder efficiënt functioneert bij ADHD, helpt de verhoogde gevoeligheid voor nieuwe informatie om afwijkingen snel op te merken.

✨️ Ik ben constant op zoek naar nieuwe informatie, veranderingen, prikkels, om het zo maar te zeggen, en daarom merk ik zulke dingen heel snel op. Het is een perfect voorbeeld van hoe ADHD soms een superkracht kan zijn in het opmerken van details die de meeste mensen zouden ontgaan!

🌍🔥 Het nastreven van altruïstische en meelevende motieven terwijl men egoïstisch gedrag vertoont, lijkt vaak tegenstrijdig, zonder dat het noodzakelijkerwijs zo is. Toch kan dit innerlijke conflict leiden tot frustratie wanneer daden niet overeenkomen met idealen.

Om dit op te lossen, kunnen sommige mensen blind worden voor hun gedrag en een flexibele zelfperceptie ontwikkelen. Hoewel deze flexibiliteit voordelig kan zijn, kan het ook de kwetsbaarheid met betrekking tot zelfbeoordeling vergroten. Voor mensen met ADHD kunnen zelfs kleine egoïstische neigingen in uitdagende situaties worden versterkt, wat kan leiden tot potentieel schadelijke of gunstige uitkomsten.

De onderliggende aard heeft niet alleen nadelen. Als deze correct wordt beheerd, stelt het hoge prestaties in staat. Maar nu gaat het precies over mogelijke negatieve invloeden die ik zou willen negeren, maar waar ik nu meer aandacht aan zal schenken.

Gedragingen die egoïstisch lijken, komen vaak voort uit neurobiologische factoren, met name verstoringen in dopamine en noradrenaline, die invloed hebben op impulsbeheersing, beloningsverwerking, emotieregulatie en sociale cognitie.

Een tekort aan dopamine kan leiden tot een voorkeur voor onmiddellijke bevrediging, waardoor mensen met ADHD zelfgericht lijken, omdat ze kortetermijnbehoeften boven langetermijngevolgen stellen.

Lage noradrenaline niveaus kunnen de aandacht voor sociale signalen verstoren, wat het begrijpen van de emoties van anderen en de effecten van iemands acties bemoeilijkt, wat kan leiden tot gedrag dat als onattent wordt beschouwd.

Moeilijkheden bij het beheersen van emoties kunnen reacties versterken, waarbij empathie en rekening houden met de gevoelens van anderen worden overschaduwd.

ADHD kan egocentrische neigingen versterken, waarbij impulsiviteit en een focus op onmiddellijke behoeften het begrip van de perspectieven van anderen in de weg staan. Herhaalde misverstanden kunnen leiden tot frustratie, wat mensen ertoe aanzet om zelfbescherming voorop te stellen.

Gedragingen die worden geassocieerd met ADHD, en vaak als egoïstisch worden gezien, zijn geworteld in neurobiologische uitdagingen die zelfregulatie beïnvloeden. Deze neigingen weerspiegelen onbewuste reacties op interne strijd, in plaats van opzettelijk egoïsme.

🌻 Maar zoals met veel dingen hangt het af van hoe bewust je ermee omgaat en of je iets doet om het beter te beheersen.

Het heeft me geholpen mijn ervaringen en gedachten te delen over verschillende aspecten van het leven die mij niet alleen belasten, maar ook versterken. Een centrale moeilijkheid is mijn neiging tot egocentrisch denken.

Dit ontwikkelde zich vanuit een systeem van onderdrukking. Om mijn belangen binnen mijn familie te beschermen terwijl ik constant werd gemanipuleerd en gebruikt, ontwikkelde ik als kind copingmechanismen.

Ik hoefde nooit veel te doen om aandacht te krijgen, omdat mijn familieleden hun invloed op mij wilden behouden. Als gevolg daarvan voelde ik nooit echt de behoefte om sterke narcistische gedragspatronen in relaties te ontwikkelen.

In plaats daarvan ontwikkelde ik meer egoïstische gedragspatronen omdat elke fase van mijn leven werd gekenmerkt door structurele instabiliteit en andere mensen probeerden mijn perspectief te beïnvloeden, vaak in hun eigen voordeel.

Ik zit niet vast in dit egocentrisme, maar ik werk eraan om de schadelijke aspecten en hun triggers te identificeren. Zoals iedereen heb ik bepaalde dynamieken in mijn persoonlijkheid, die bestaan uit adaptieve (nuttige) en maladaptieve (schadelijke) gedragspatronen. Deze zijn nauw verbonden met emoties en emotie-regulatie. Ik ben erg empathisch, maar dit wordt soms meer of minder beïnvloed door mijn egoïstische neigingen. Mijn ADHD vormt soms een uitdaging voor mijn emotie-regulatie.

Aangezien ik "openbaar" over mijn ervaringen heb gerapporteerd, voelt het alsof ik een stukje zelfbeschikking heb teruggewonnen, omdat het nu gezegd is en er niets meer is wat ik kan doen. Ik zou nog contact kunnen opnemen met National Geographic, maar ik denk dat dit genoeg is.

Het heeft me bevrijd en ruimte gemaakt voor onafhankelijk denken dat niet constant in een verdedigende houding verkeert. De mogelijkheid om een vrije en zelfbepaalde (minder op mezelf gerichte) blik op mijn eigen verantwoordelijkheden te werpen, heeft me tot het inzicht gebracht waaraan ik kan werken om mijn situatie op de lange termijn te verbeteren.

Ik heb me gerealiseerd dat mijn vermogen om het standpunt van andere mensen te overwegen kan worden verbeterd en dat ik een betere kans heb op langdurige emotionele stabiliteit als ik leer om zelfs de diepste pijn te vergeven, het los te laten en het geen macht meer te geven.

Gewoon een beetje rondlopen 🦋🌾☀️

🧩 Hoewel wij mensen de neiging hebben de wereld in duidelijke categorieën en vaste grenzen te verdelen, ligt onze ware kracht in onze diversiteit. Onze soort, rijk aan verschillende eigenschappen en persoonlijkheden, belichaamt het principe dat het leven in al zijn vormen succesvol maakt: diversiteit. Ieder van ons is uniek, of het nu gaat om ons uiterlijk, onze voorkeuren of emoties. We kiezen verschillende woorden, reageren anders op vreugde of verdriet, en onze relaties zijn net zo individueel als wij.

☄️ Bovendien zijn we aanpasbaar – wat we vandaag leuk vinden, kan ons morgen vreemd lijken. Deze voortdurende verandering herinnert ons eraan dat onze pogingen om de wereld in categorieën te ordenen altijd open moeten staan voor uitbreiding en aanpassing. In plaats van starre grenzen hebben we flexibele kaders nodig die ruimte laten voor het onverwachte.

🦖 Het begrijpen en waarderen van diversiteit betekent echter niet dat we alles onverschillig moeten accepteren. Het is net zo belangrijk om duidelijke grenzen te stellen en beslissingen te nemen die in overeenstemming zijn met onze waarden en ons welzijn. In de omgang met anderen moeten we elke persoon met empathie en een open geest benaderen, maar ook met de wijsheid om te weten wanneer we standvastig moeten zijn en wanneer flexibel. Ware verbinding en groei komen voort uit het evenwicht tussen de acceptatie van anderen en het respect voor onze eigen behoeften en principes.

Ik hoop dat ik je niet te veel geef om te verwerken met mijn berichten. Mijn creatieve activiteiten zijn altijd door verschillende fasen gegaan. Dat komt omdat ik variatie nodig heb, en dit jaar heb ik meer de nadruk gelegd op filosofie en kennis, terwijl het in voorgaande jaren veel emotioneler was en ik vrijer was in mijn expressiemiddelen. Dat weerspiegelt zich ook in mijn privéleven. Dit jaar had ik op de een of andere manier geen echte interesse in romantiek. Ik heb helemaal niet gereisd. In feite heb ik dit jaar maar één aardige vrouw mijn telefoonnummer gegeven. Ja, lieve Tatiana, jij bent echt de enige die dat dit jaar is gelukt. 😅

Maar zelfs deze episode, die misschien saai lijkt, zal voorbijgaan. Er zijn gewoon tijden waarin je liever door andere dingen groeit, maar dat betekent niet dat mijn geest is verdwenen. In feite heb ik door mijn intensieve betrokkenheid veel bagage afgeworpen, zelfs als het af en toe mijn goede humeur heeft beïnvloed.

De term 'geestesziekte' is verouderd en wordt niet langer gebruikt in de moderne geneeskunde en psychologie. Wanneer leken deze term gebruiken, verwijzen ze meestal naar ernstige psychische stoornissen die aanzienlijke beperkingen in denken, waarneming of gedrag met zich meebrengen. Voorbeelden hiervan zijn schizofrenie, ernstige bipolaire stoornissen of ernstige depressie*.

*Zonder te zeggen dat deze term in deze gevallen daadwerkelijk waar is, aangezien het afhangt van de context (zie hieronder).

ADHD valt echter niet onder deze term. Zoals in eerdere berichten vermeld, wordt het beschouwd als een neurologische ontwikkelingsstoornis of een psychische stoornis, maar niet als een 'geestesziekte' in de klassieke, verouderde zin.

Ik wil mij niet boven degenen plaatsen die door ernstige psychische stoornissen worden getroffen, maar een onderscheid is belangrijk. Het is cruciaal dat dit onderscheid niet bijdraagt aan verdere stigmatisering of hiërarchieën tussen verschillende aandoeningen. Elke aandoening, of deze ernstig is of niet, kan een aanzienlijke impact hebben op het leven van een individu en verdient erkenning en respect.

Mijn ervaring heeft echter aangetoond dat deze verouderde terminologie vaak in privécontexten wordt gebruikt om te manipuleren en in diskrediet te brengen. Omdat dit onderscheid niet breed wordt begrepen in de hoofden van mensen, heeft het de potentie om aanzienlijke schade aan te richten.

Bijvoorbeeld om macht en controle uit te oefenen in een toxische context. In plaats van het bekritiseerde gedrag aan te pakken, wordt de perceptie en het welzijn ter discussie gesteld. Vaak met de slotzin: 'Je bent ziek!'

Moderne terminologie is preciezer en vermijdt de stigmatiserende connotaties die gepaard gaan met termen zoals 'geestesziekte'. In plaats daarvan verwijzen professionals naar psychische stoornissen of aandoeningen, waarbij specifieke categorieën variëren afhankelijk van de diagnose.

De term 'stoornis' is waardevrij en beschrijft eenvoudigweg dat het om een afwijking gaat.

Er is nog een ander misverstand dat ik wil aanpakken: de aanname dat een diagnose van aandachtstekortstoornis (ADD) of aandachtstekort-hyperactiviteitsstoornis (ADHD) automatisch betekent dat iemand een verhoogde behoefte aan aandacht heeft. In werkelijkheid verwijst de term 'aandachtstekort' naar de moeite om aandachtig te zijn en zich te concentreren, en in sommige gevallen gaat het om het balanceren tussen hyperactiviteit en hypoactiviteit - wat betekent schommelingen tussen hoge en lage energie.

Dit misverstand wordt vaak versterkt door het feit dat mensen met ADHD van nature meer aandacht trekken vanwege hun afwijking van de norm - wat vaak wordt bestempeld als een 'stoornis'. Onconventionele gedachten en gedragingen vallen van nature meer op dan wat als 'normaal' wordt beschouwd. Het is volkomen natuurlijk dat mensen proberen deze verschillen te begrijpen. Hoe ze deze situaties interpreteren, is echter cruciaal. Vaak projecteren mensen hun eigen ervaringen en verwachtingen op wat ze waarnemen.

Ja, ik trek aandacht op Instagram, en dat doe ik bewust. Ik gebruik mijn uniekheid om daadwerkelijk aandacht te trekken omdat ik heb gemerkt dat het me kan helpen om bereik te krijgen voor dit project. Mijn activiteiten echter terugbrengen tot simpelweg aandacht zoeken, is neerbuigend en zegt meer over de percepties van anderen dan over mijn bedoelingen.

In werkelijkheid steek ik veel werk in dit project. Het is duidelijk dat de focus ligt op bioculturele diversiteit. Mijn aanpak is fundamenteel anders dan de typische zelfpromotie die je ziet met vakantiefoto's en persoonlijke ervaringen. Mijn doel is om het belang van bioculturele diversiteit te benadrukken, niet om mezelf in de schijnwerpers te zetten.

Een belangrijk aspect hiervan is het erkennen dat neurodiversiteit ook een essentieel onderdeel is van natuurlijke biodiversiteit. Net zoals de diversiteit van soorten in een ecosysteem het versterkt en verrijkt, zo verrijkt ook de diversiteit van geesten onze samenleving. Mijn creativiteit, gecombineerd met mijn persoonlijkheid en de waardevolle ervaringen die ik deel, dient als voertuig voor deze bredere boodschap: het belang van onze natuurlijke wereld, zijn kleinste bewoners, en de diverse manieren waarop we er allemaal aan bijdragen.