De Ginkgo biloba wordt al lange tijd vereerd als een bron van kracht en eigenschappen die het leven verlengen. Al eeuwenlang vereren de Chinezen en Japanners de Ginkgo als heilig vanwege zijn vitaliteit en belofte van wonderen, en vragen ze hun wensen eraan.

De Ginkgo is een levend fossiel, omdat hij gedurende vele miljoenen jaren nauwelijks zichtbaar is veranderd. Het is het enige levende vertegenwoordiger van het Ginkgo-genus, dat al 290 miljoen jaar gedocumenteerd is door fossielen. Tot enkele miljoenen jaren geleden waren Ginkgo-bomen nog steeds wereldwijd verspreid, tot op een bepaald punt werd zijn natuurlijke verspreidingsgebied beperkt tot delen van Oost-Azië.

Eeuwenlang werd gedacht dat het in het wild was uitgestorven, maar enkele natuurlijke voorkomens van deze boomsoort, die meer dan duizend jaar kan leven, zijn opnieuw ontdekt. Het wordt wereldwijd gebruikt als sierplant, maar heeft zich daarom nauwelijks in het wild verspreid.

Het is uitzonderlijk goed beschermd tegen ziekten en insecten. Bacteriën en schimmels vermijden de zure bladeren en schors. Ze zijn giftig voor insecten. Traditioneel worden Ginkgo-bladeren gebruikt als bladwijzers om boeken te beschermen tegen insectenplagen.

Iemand die ook de Ginkgo-blad waardeerde was Johann von Goethe, geboren in Frankfurt, die er zelfs een gedicht aan wijdde. Hij zag de bijzondere bladgroei als een symbool van diepe verbinding. Na verloop van tijd splitst het blad, maar blijft altijd verbonden.

Het is een zeer bijzondere plant met een sterke symbolische en spirituele betekenis die echt recht doet aan zijn aard.

Een prachtige zonnestorm 's nachts. 🥰 De Aurora Borealis creëert dromerige kleuren, die slechts korte momenten zichtbaar zijn voor het oog, als een glans.✨️

Kijk naar deze zonsondergang 🫠❤️‍🔥

Mijn zielbloem ✨️🌻✨️

Terwijl ik deze warme stralen vang ✨️🌄🥰, voel ik me net zo verzadigd als het kleurenspel in de ochtendzon.

De zwartgerande tuinslak (Cepaea nemoralis) en de witgerande tuinslak (Cepaea hortensis) zijn als broers en zussen die een thuis delen in de natuur. Ze bewonen vergelijkbare habitats en hebben een breed scala aan schelpkleuren en -patronen. Hoewel de zwartgerande tuinslak over het algemeen groter wordt, is het de kleur van de lip van zijn schelp (rand van de schelptopening) die hem onderscheidt van zijn verwanten. Terwijl de witgerande tuinslak in de meeste gevallen een lichte lip heeft, is de lip van de zwartgerande tuinslak meestal donker van kleur. Ze zijn een zeer gebruikelijk gezicht in Europa en kunnen sterk variëren in uiterlijk van regio tot regio.

Hallo, waar is de nectar?🥹 De graswortelvlinder (Apamea monoglypha) behoren tot de familie van de uilenmotten. Het is een veel voorkomende soort in de meeste delen van Europa en Centraal-Azië. De rupsen knabbelen graag aan de wortels van grassen en de mot vliegt de hele nacht rond, aangetrokken door de zoete geur van bloemen.🌸🌛 Hij oriënteert zich met behulp van natuurlijke lichtbronnen zoals de maan, maar kunstmatige lichtbronnen verstoren zijn navigatie, waardoor Daarom raakt het soms verloren in huizen.

Zo klein en mooi! 🌸🥺
En behoorlijk indrukwekkend! 😎🌸

De robertskruid (Geranium robertianum) kan zijn bladeren perfect op het licht richten en zelfs overleven bij grotopeningen. Bij zeer sterke zon kleuren de bladeren rood door de eigen zonbescherming. Dit kleine bloempje is zeer goed aangepast aan rotsachtige grond en vindt in de stad de perfecte habitat.

Beide geslachten worden vaak op één plant gevonden, wat betekent dat het zichzelf kan bestuiven. Het heeft diep verborgen nectar voor insecten, omdat het elke kans op bevruchting verwelkomt. 🌸🐝

De vrucht kan zijn zaden tot wel zes meter ver schieten of zich vastklampen aan vacht en kleding als een klit.

Het wordt beschouwd als een geluksbrenger en werd al vroeg gebruikt als geneeskrachtige plant. Het is dus niet alleen een prachtig gezicht, maar ook een indrukwekkende soort met opmerkelijke eigenschappen.

In een grote tuin stond een tulp, mooi en trots. Ze stak hoog boven de andere bloemen uit.

Maar op een dag zag ze de wolken in de lucht drijven en wenste dat ze daar ook kon zijn.

Dus probeerde ze de lucht te bereiken door elke dag groter te groeien. Uiteindelijk bereikte ze de wolken, maar de wind blies haar terug.

Bedroefd en moe besefte de tulp dat ze op de grond thuishoorde. Ze leerde haar schoonheid te waarderen en van het leven op aarde te genieten, terwijl ze nog steeds de lucht bewonderde vanaf beneden.

✨️🌷✨️

🌸Ik was de tijd helemaal kwijt bij deze boom 🐝