Ooit zal ik het hele universum verorberen 🌌🌀😋

🤗 Voor een meer genuanceerde discussie kunt u gerust de commentaarsectie, privéberichten of het anonieme contactformulier op mijn website gebruiken.

🧠 Mensen die zo gefocust zijn op rationaliteit dat ze hun eigen emoties niet erkennen, kunnen belangrijke kansen op zelfreflectie missen.

❤️‍🩹 Wanneer individuen hun gevoelens verwarren met objectieve logica, riskeren ze verantwoordelijkheid te vermijden voor hun rol in een situatie.

👻 Het echte probleem zou kunnen zijn hoe mensen over het algemeen moeilijke gesprekken vermijden, of het nu gaat om ghosting, de schuld bij anderen leggen of wegvluchten voor emotionele verantwoordelijkheid.

🌱🌱 Echte groei vindt plaats wanneer mensen ongemak onder ogen zien, hun emoties erkennen en verantwoordelijkheid nemen voor hun aandeel in conflicten.

🤷‍♂️ Ik vraag me af waarom mensen schijnbaar kritische uitspraken doen, maar zodra er een argument komt dat hen tegenspreekt of relativeert, ze er niet over kunnen discussiëren. In plaats daarvan nemen ze andere maatregelen: zwijgen, negeren, agressie, vluchten.

👫 Dit geldt voor alle geslachten, inclusief degenen die regelmatig beweren dat ze zo goed met emoties kunnen omgaan.

🎯 Ik presenteer mijn persoonlijke standpunten openbaar. Er is de mogelijkheid om te reageren en mensen kunnen mij berichten sturen. Soms worden mijn berichten door enkele duizenden mensen gezien. Als ik daar bang voor was, zou ik het niet doen. En ik weet dat sommige van mijn standpunten controversieel zijn.

🤗 Daarom wil ik er nogmaals op wijzen dat ik zelfs een anoniem contactformulier aanbied op mijn website (megagroundsloth.de -> contact -> anoniem contact).

😶‍🌫️ Dit is specifiek bedoeld voor mensen die niet durven mij direct te bekritiseren, zodat ze dit op deze manier kunnen doen.

🥱 De meeste mensen doen echter helemaal niets.

⚡️ Ik vind dat jammer, want ik word graag bekritiseerd.
⚡️ Ik hou van creatieve wrijving.

🌈 Ik weet dat niemand vrij is van denkfouten en dat niemand zijn gevoelens volledig buiten zijn waarneming kan houden.

🙃 En soms – zo niet vaak – wil ik mensen bewust provoceren, zodat ze gaan nadenken. Altijd gelijk hebben is minder belangrijk dan de uitwisseling van ideeën.

🤗 Voor een meer genuanceerde discussie kunt u gerust de commentaarsectie, privéberichten of het anonieme contactformulier op mijn website gebruiken.

A Cry for Survival (2007)

In mijn vroege werken gebruikte ik vaak foto's van mezelf. Dit betekende dat ik vrij de perspectief en pose kon kiezen zonder me zorgen te maken over gebruiksrechten. Destijds volgde ik een technische beroepsopleiding en maakte ik van 's middags tot 's avonds digitale collages. Om de twee weken had ik een sessie met mijn therapeut vanwege ADHD, en daarnaast was ik ook student aan de schilderacademie van Dieter Schiele, eveneens ongeveer om de twee weken. Maar hij kon nooit iets met mijn collages beginnen, en we concentreerden ons vooral op realistische natuurtekeningen op papier. Toch hield ik er altijd van om te experimenteren, en in de snelle interactie met beeldfragmenten konden interne processen onbelemmerd worden geprojecteerd.

🤗 Voor een meer genuanceerde discussie kunt u gerust de commentaarsectie, privéberichten of het anonieme contactformulier op mijn website gebruiken.

❄️ Het wordt koud, en de eerste sneeuwvlokken vallen. Terugkijkend voelt dit jaar op de een of andere manier alsof het eeuwig heeft geduurd. Dat is interessant, want vaak heb ik juist het tegenovergestelde gevoel – dat de tijd vliegt. Maar nu voelt het warm en zacht, alsof ik emotionele afstand heb gekregen van de gebeurtenissen van een jaar geleden. Zelfs de herinnering aan deze zomer voelt alsof die tot een kleine eeuwigheid geleden behoort. Er is zoveel gebeurd, en toch ben ik me er vaak niet eens van bewust omdat het leven me steeds vooruit trekt.

Het is fascinerend hoe tijd zowel vluchtig als uitgestrekt kan aanvoelen, afhankelijk van ons perspectief. Midden in de gebeurtenissen van het leven lijkt de tijd snel voorbij te gaan, met weinig ruimte voor reflectie. Maar terugkijkend zorgen de emotionele afstand en lagen van ervaring ervoor dat de tijd zich uitstrekt en opnieuw vorm krijgt, waardoor sommige momenten aanvoelen alsof ze tot een ander leven behoren.

Misschien is het juist deze paradox – voorwaarts leven maar achterom kijken – die ons tijdsgevoel definieert. Elk seizoen, elk moment, wordt een laag: verzachtend met afstand maar een essentieel deel blijvend van wie we zijn. De warmte die ik nu voel, komt misschien voort uit de veerkracht en groei die ik dit jaar heb meegedragen. En terwijl de sneeuw valt, nodigt de winter me uit om stil te staan en te eren wat is geweest, terwijl ik me stilletjes voorbereid op wat nog komt.

🤗 Voor een meer genuanceerde discussie kunt u gerust de commentaarsectie, privéberichten of het anonieme contactformulier op mijn website gebruiken.

Het heeft me geholpen mijn ervaringen en gedachten te delen over verschillende aspecten van het leven die mij niet alleen belasten, maar ook versterken. Een centrale moeilijkheid is mijn neiging tot egocentrisch denken.

Dit ontwikkelde zich vanuit een systeem van onderdrukking. Om mijn belangen binnen mijn familie te beschermen terwijl ik constant werd gemanipuleerd en gebruikt, ontwikkelde ik als kind copingmechanismen.

Ik hoefde nooit veel te doen om aandacht te krijgen, omdat mijn familieleden hun invloed op mij wilden behouden. Als gevolg daarvan voelde ik nooit echt de behoefte om sterke narcistische gedragspatronen in relaties te ontwikkelen.

In plaats daarvan ontwikkelde ik meer egoïstische gedragspatronen omdat elke fase van mijn leven werd gekenmerkt door structurele instabiliteit en andere mensen probeerden mijn perspectief te beïnvloeden, vaak in hun eigen voordeel.

Ik zit niet vast in dit egocentrisme, maar ik werk eraan om de schadelijke aspecten en hun triggers te identificeren. Zoals iedereen heb ik bepaalde dynamieken in mijn persoonlijkheid, die bestaan uit adaptieve (nuttige) en maladaptieve (schadelijke) gedragspatronen. Deze zijn nauw verbonden met emoties en emotie-regulatie. Ik ben erg empathisch, maar dit wordt soms meer of minder beïnvloed door mijn egoïstische neigingen. Mijn ADHD vormt soms een uitdaging voor mijn emotie-regulatie.

Aangezien ik "openbaar" over mijn ervaringen heb gerapporteerd, voelt het alsof ik een stukje zelfbeschikking heb teruggewonnen, omdat het nu gezegd is en er niets meer is wat ik kan doen. Ik zou nog contact kunnen opnemen met National Geographic, maar ik denk dat dit genoeg is.

Het heeft me bevrijd en ruimte gemaakt voor onafhankelijk denken dat niet constant in een verdedigende houding verkeert. De mogelijkheid om een vrije en zelfbepaalde (minder op mezelf gerichte) blik op mijn eigen verantwoordelijkheden te werpen, heeft me tot het inzicht gebracht waaraan ik kan werken om mijn situatie op de lange termijn te verbeteren.

Ik heb me gerealiseerd dat mijn vermogen om het standpunt van andere mensen te overwegen kan worden verbeterd en dat ik een betere kans heb op langdurige emotionele stabiliteit als ik leer om zelfs de diepste pijn te vergeven, het los te laten en het geen macht meer te geven.

🤗 Voor een meer genuanceerde discussie kunt u gerust de commentaarsectie, privéberichten of het anonieme contactformulier op mijn website gebruiken.

Purity and goodness 🤍💧

Als kinderen werd ons gevraagd welke kleur we meer mochten: zwart of wit. Ik koos zwart, simpelweg omdat ik de kleur mooi vond. Een ander kind koos wit en legde uit dat het zuiverheid en goedheid vertegenwoordigt. Interessant genoeg gedroeg deze persoon zich vaak sluw en hatelijk, in tegenstelling tot de symboliek van wit.

Deze persoonlijke anekdote leerde me dat het kiezen van een symbool niet altijd de ware waarden of het gedrag van een persoon weerspiegelt. Psychologisch is het bekend dat er een aanzienlijke kloof kan bestaan tussen zelfperceptie en daadwerkelijk gedrag. Eerlijkheid en authenticiteit in zelfexpressie zijn belangrijker dan het streven naar een geïdealiseerd beeld.

Ik ben sceptisch wanneer iemand beweert nooit te liegen of zich toxisch te gedragen. Studies tonen aan dat een sterke nadruk op morele zuiverheid soms kan wijzen op een vertekend zelfbeeld of zelfs innerlijk conflict. Mensen die zichzelf idealiseren of hun fouten niet erkennen, hebben vaak moeite met persoonlijke groei, omdat ze minder geneigd zijn tot zelfreflectie en zelfverbetering.

Deze mensen kunnen relaties belasten en het vertrouwen in hun oprechtheid ondermijnen. Authenticiteit en het vermogen om fouten toe te geven en ervan te leren, zijn cruciaal voor persoonlijke en interpersoonlijke ontwikkeling. Authenticiteit bevordert diepere verbindingen en groter vertrouwen binnen relaties.

Iedereen heeft enkele narcistische trekken, en een gezond niveau van eigenliefde is belangrijk. Op sociale media delen mensen echter vaak vereenvoudigde, polariserende meningen, wat giftige positiviteit bevordert die negatieve gevoelens en zwakheden negeert. Giftige positiviteit, zoals gedefinieerd door geleerden, houdt in het afwijzen van negatieve emoties en het reageren op nood met valse geruststellingen in plaats van empathie.

Degenen die beweren geen narcistische trekken te hebben, lijken vaak onoprecht en vertonen eerder toxisch-narcistisch gedrag. Authenticiteit betekent het toegeven van eigen gebreken en zwakheden. Degenen die open zijn over hun onvolkomenheden tonen een gezondere houding ten opzichte van zichzelf en anderen, wat essentieel is voor oprechte eigenwaarde en groei.

🤗 Voor een meer genuanceerde discussie kunt u gerust de commentaarsectie, privéberichten of het anonieme contactformulier op mijn website gebruiken.

Gelukkige Pi-dag!

Pi is een wiskundige constante die de verhouding beschrijft tussen de omtrek van een cirkel en zijn diameter. De cirkel wordt vaak geassocieerd met perfectie. Natuurlijke processen en structuren worden vaak gekenmerkt door onregelmatigheden en variaties, zelfs als ze een cirkelvormig patroon benaderen. Geïdealiseerde perfectie, zoals gedefinieerd in de meetkunde, wordt zelden of helemaal niet gevonden in natuurlijke verschijnselen.

Dit is mijn 777e bericht! Net als het getal 7 wordt de cirkel vaak beschouwd als een symbool van volledigheid, perfectie en oneindigheid, omdat hij eindeloos om zichzelf heen draait, zonder begin of einde. Pi daarentegen, een irrationaal getal met een oneindige decimale voorstelling, blijft ontoegankelijk ondanks alle inspanningen.

Deze ironie benadrukt de spanning tussen het ideaal van voltooiing en de realiteit van ontoegankelijkheid, en biedt inzichten in de aard van de mensheid en het universum.

Bij het proberen een cirkel te tekenen, kan echter door voortdurende kleine afwijkingen van perfectie een spiraal ontstaan.

Deze overweging leidt tot een dieper begrip van de relatie tussen de cirkel, die perfectie en volledigheid vertegenwoordigt, en de spiraal, vaak geassocieerd met groei, verandering en evolutie.

De resulterende spiraal van deze poging dient als visuele weergave van menselijk streven naar perfectie en voltooiing, maar herinnert me ook aan de schoonheid van het natuurlijke en authentieke, dat zich vaak manifesteert in onvolmaaktheid. Vaak gehinderd door fouten, onvolkomenheden of externe invloeden.

Metaforisch drukt het de oneindige proces van zelfverbetering en groei uit, terwijl gestreefd wordt naar perfectie en geworsteld wordt met de realiteiten en uitdagingen van het leven. Vooruitgang vindt vaak niet lineair plaats, maar in golven of cycli.

In deze zin herinnert het ontstaan van een spiraal uit de poging om een cirkel te tekenen me eraan dat perfectie een continu proces van zelfontplooiing en groei is, gedreven door het streven naar perfectie en de acceptatie van onvolmaaktheid.

🤗 Voor een meer genuanceerde discussie kunt u gerust de commentaarsectie, privéberichten of het anonieme contactformulier op mijn website gebruiken.